Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, το EP “Forward/Return”, (και έξι χρόνια μετά το τελευταίο του LP “A Chorus Of Storytellers”), ο κύριος Jimmy LaValle κυκλοφορεί τον έκτο ολοκληρωμένο δίσκο του, “Between Waves”, ο οποίος ηχογραφήθηκε υπό τη νέα σύνθεση του σχήματος, που περιλαμβάνει τους Matthew Resovich, Brad Lee και David LeBleu, πέραν του ιδίου.
O LaValle (φιλαράκος των Sigur Rós, οι οποίοι και τον ανέδειξαν κάπου στο 2001) κινείται στα γνώριμα χνάρια του ήχου της σχεδόν εικοσαετούς του πορείας, χωρίς να επιφυλάσσει –ούτε και αυτή τη φορά– κάποια έκπληξη. Παρά όμως την προβλεψιμότητα που τον χαρακτηρίζει, στο “Between Waves”φαίνεται να έχει επιστρατεύσει έμπνευση, συγκέντρωση και μεθοδικότητα, ώστε το αποτέλεσμα να είναι ένα σύντομο (περιλαμβάνει 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 περίπου λεπτών) και περιεκτικό, απολαυστικό μουσικό ταξίδι.
Όπως μας πληροφορεί το δελτίο τύπου, τα κομμάτια του δίσκου έχουν διαλεχτεί ανάμεσα από 30, και το αποτέλεσμα το αποδεικνύει: το καθένα στέκει αυτόνομο, με τον δικό του χαρακτήρα και συναισθηματική ισχύ, και όλα μαζί φτιάχνουν ένα γεροδεμένο σύνολο από μελωδικούς, ταξιδιάρικους ήχους. Ηχητικές κορυφώσεις και ρυθμικές εξάρσεις απουσιάζουν –είπαμε, ο LaValle κρατάει σταθερά την παράδοση–, οι ρυθμοί είναι χαλαροί αλλά δυνάμει χορευτικοί, η διάθεση κυμαίνεται (τα κύματα είναι η θεματική του άλμπουμ, άλλωστε) από ορμητικά αισιόδοξη σε μελαγχολικά διαλογιστική. Ο κύριος κορμός είναι instrumental, με εξαίρεση τριών κομματιών (“New Soul”, “Never Far”, “Between Waves”), τα οποία, με τη συνδρομή των φωνητικών του LaValle, αναδεικνύονται ως τα “χιτ” του δίσκου. Ιδιαίτερη γοητεία προσδίδει το Rhodes piano του LaValle στο Massive-Attack-ικό “New Soul”, καθώς και η τρομπέτα του Brad Lee, που “παρεμβαίνει” σε αρκετά κομμάτια (“Between Waves”, “Wandering Still”, “Lost In the Fog”).
To “Between Waves” αναμοχλεύει συναισθήματα και ντύνει τις καλοκαιρινές μας αναμνήσεις μ’ ένα πέπλο κινηματογραφικής αίγλης και νοσταλγικής χάρης. Το “False Dawn” έρχεται να σου θυμίσει εκείνο το χάραμα –και όντως τώρα φαντάζει πλαστό–, που περπατούσες μόνος στο μονοπάτι του μικροσκοπικού ξερονησιού, γυρίζοντας κάθε τόσο πίσω το κεφάλι να κοιτάξεις από μακριά τη θέα του έρημου κολπίσκου. Το “Glimmering Lights” τη βροχή αστεριών που ξαπλώθηκες στη δροσερή άμμο όλο το βράδυ για να δεις, υπό τον ήχο των επιφωνημάτων ενθουσιασμού από το παρεάκι, που συνόδευε την κάθε εντυπωσιακή πτώση. “Back to the Start”, για να σηματοδοτηθεί η επιστροφή στη βάση, με φουσκωμένα πνευμόνια και μυαλά, πίσω στην αρχή λοιπόν, το αρνητικό “πίσω” ζυγιάζεται με το θετικό “αρχή”, προσθέτουμε κι ένα “νέα” εκεί ανάμεσα και η πλάστιγγα γέρνει ένδοξα προς την αισιοδοξία.
Προλαβαίνετε να κάνετε κι εσείς αυτόν τον δίσκο σάουντρακ του δικού σας καλοκαιριού. Ενδείκνυται ανεπιφύλακτα. Και καλό μας φθινόπωρο.
742 
