Την άμεση έκρηξη του μουσικού ορίζοντα στον εναρκτήριο “Killer” του 4ου άλμπουμ των Airbag θα ακολουθήσει η φράση “εδώ είμαι, ένα αυτοδημιούργητο, αρπακτικό ον”…
Η προειδοποίηση από τα χείλη του Asle Tostrup συνοδεύεται από το επικό βάδισμα ενός τραγουδιού που υπενθυμίζει κορυφώσεις των μεταγενέστερων Floyd, τεχνοκρατικών U2 και μεταβατικών Anathema.
Οι Νορβηγοί prog rockers επιστρέφουν με το 4ο άλμπουμ τους, μετρώντας ήδη μια διαδρομή περίπου 12 χρόνων. Ντεμπουτάροντας το 2009 με το “Identity” έδωσαν άμεσα το στίγμα τους με τη δραματοποιημένη, επική θλίψη τους που συνήθιζε να ταξιδεύει ταιριαστά με τα Gilmour-ικά σόλο του Bjørn Riis. Ακολούθησαν βελτιωτικά τη διαδρομή αυτή και στο “All Rights Removed” ενώ στο τρίτο, κρίσιμο άλμπουμ με τίτλο “The Greatest Show On Earth” τράβηξαν ακόμα περισσότερα αυτιά πάνω τους και ταυτόχρονα βρήκαν την έξοδο για διάφορα φεστιβάλ του χώρου μαζί με ονόματα όπως οι Marillion, Anathema, Pineapple Thief και Gazpacho.
Το ολόφρεσκο “Disconnected” περιλαμβάνει 6 τραγούδια που ασχολούνται με το θέμα της αλλοτρίωσης μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας, αυτό που η κοινωνία περιμένει από εμάς ως άτομα, και την επακόλουθη αποτυχία μας να ανταποκριθούμε σε αυτές τις προσδοκίες. Η απόδοση της θεματολογίας αυτής γίνεται με όλη την προσφιλή, σκοτεινή διακριτικότητα που έχουν συναρμολογήσει πια οι Νορβηγοί, εξερευνώντας με αυτή την ελεγχόμενη δραματική γύμνια κάθε ηχητική δυνατότητα εμπλουτισμού των συναισθημάτων.
Πέρα από τους προφανείς παραλληλισμούς στην προσπάθεια να μεταφέρει κανείς την ταυτότητα και τον χαρακτήρα των Airbag, είναι μάλλον άδικο να σταματήσουμε στις εμφανείς επιρροές των Floyd, στη φωνητική συγγένεια με τους Anathema, σε παρεμφερή ηχοτόπια της Hogarth-era των Marillion. Στον χρόνο που διατρέχει το “Disconnected”, υπάρχει μια μουσική διαδρομή βγαλμένη αυθεντικά από την ψυχή και πραγματικό λόγο ύπαρξης τον προσωπικό εξορκισμό των δαιμόνων της απώλειας.
Και οι 6 συνθέσεις του άλμπουμ είναι βαθειά εσωτερικές και φροντισμένες από την ειλικρινή ανάγκη της έκφρασης. Η επιστροφή σε εικόνες μέσα από την απομόνωση της απουσίας μιας δεύτερης ευκαιρίας και η ειδική μεταχείριση της αποτίμησης για την ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ με αγαπημένα πρόσωπα καταλήγουν σε σύγχρονα διαμάντια σαν το “Broken” ή το “Sleepwalker” που γρήγορα κερδίζουν το δικαίωμα της επανάληψης. Το ομότιτλο “Disconnected”, το μακρύτερο ταξίδι του άλμπουμ αναδύεται σταδιακά μεταφέροντας την αγωνία της φυγής, την ασφυξία της επανάληψης με ντελικάτες ηχητικές προσθήκες που μοιάζουν να σπρώχνουν την ύπαρξη σε μια λυτρωτική διάλυση: ένα περίτεχνο, τολμηρό ταξίδι εσωτερικής απομάκρυνσης που κορυφώνεται με ένα εκστατικό σόλο του Riis.
Με το “Returned” να ρίχνει με το φως του μια τελική εντύπωση ελπίδας και ηρεμίας οι Airbag βρίσκονται πια αρκετά από τον τύπο “American Psycho meets Gordon Gekko” του εναρκτήριου “Killer”. Μετά από ένα ακόμα λεπτομερές αλλά περισσότερο σκοτεινό ταξίδι, είναι πια ολοφάνερο πως οι Νορβηγοί αποτελούν ένα σύγχρονο χαρακτηριστικό παράδειγμα εύστοχης χρήσης των επιδράσεων. Η ψυχή τους είναι εκεί έξω…
688 
