THE TEMPLE

O Δημήτρης Μαρσέλος αναλαμβάνει την ευθύνη να εισέλθει στον Ναό και να μιλήσει για λογαριασμό του rockway.gr με τον μπασίστα/τραγουδιστή των Θεσσαλονικιών The Temple, Father Alex εν όψει της εμφάνισής τους στο Doom Over Greece II στην Αθήνα (δελτίο τύπου). H ευλογία του παρακάτω…

-Καλησπέρα από την Αθήνα και τα “γραφεία” του rockway.gr! Πότε ξεκίνησε τις λειτουργίες ο Ναός; Μπορεί να θεωρηθεί η μουσική θρησκεία;
Καλησπέρα από τη Θεσσαλονίκη και ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε με αυτή τη συνέντευξη. Αρχίσαμε να λειτουργούμε περίπου το 2005, κατόπιν ενός οράματος περί true doom που είχα αναπτύξει, έπειτα από συνεχείς ακροάσεις συγκροτημάτων όπως Black Sabbath, Pentagram, Saint Vitus, Count Raven, Cathedral, Reverend Bizarre κλπ. Αν λάβουμε υπόψη ότι γενικότερα το metal είναι θρησκεία από μόνο του, τότε ναι! 

-Το album σας νούμερο δύο κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο με τίτλο “Forevermourn”. Με τι θέματα καταπιάνονται οι στίχοι;
Ο δίσκος, μιας και περιέχει τραγούδια που είχαν γραφτεί παλιά, αλλά και τραγούδια που γράφτηκαν φέτος, ποικίλει στιχουργικά, λόγω των διαφορετικών καταστάσεων που βρισκόμουν κατά περιόδους. Κυρίως ασχολείται με θέματα όπως ο θάνατος, ο χωρισμός, η μοναξιά και η στεναχώρια μέσα από διαφορετικά πρίσματα. Το λογοπαίγνιο Forevermourn, από το Forevermore και το Mourn, δηλώνουν το αιώνιο πένθος για αυτές τις καταστάσεις. Αιώνιο, γιατί και να ξεπεραστεί κάτι βαθύ, η πληγή παραμένει.

-Πόσος καιρός χρειάστηκε από τη σύνθεση ως την ολοκλήρωση της μίξης και του mastering; Πλέον τα πράγματα στον τομέα του studio έχουν καλυτερέψει εκπληκτικά στη χώρα μας ή θολώσαμε από την κρίση και ψάχνουμε να βρούμε κάτι θετικό;
Και τα 2. Ο τομέας του studio έχει κάνει άλματα, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με αυτό και προοδεύουν. Από την άλλη είναι και η κρίση, αλλά και το γεγονός ότι δε βγαίνει πλέον κάτι αρκετά καλό, οπότε ψάχνουμε απεγνωσμένα να βρούμε κάτι θετικό και να το αποθεώσουμε. Δεν μπορώ να απαντήσω στο πρώτο σκέλος, καθώς μεσολάβησαν διάφορα στο συνολικό χρόνο σύνθεσης των τραγουδιών. Μπορώ όμως με βεβαιότητα να σου πω ότι οι ηχογραφήσεις διήρκεσαν 1 εβδομάδα, και μετά άλλες 2 περίπου η μίξη και το mastering.

-Το εξώφυλλο και ο ήχος σας, ειδικά ο τρόπος με τον οποίο βγαίνουν τα φωνητικά, βγάζουν μια απαισιοδοξία και θλίψη, ενώ τίτλοι σαν το “Until Grief Reaps us Apart” υπογραμμίζουν τα προαναφερθέντα ουσιαστικά. Υπάρχει ελπίδα να βγει ο κόσμος από το τέλμα στο οποίο φαίνεται να πέφτει όλο και βαθύτερα;
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Οι περισσότερες αρνητικές κριτικές που δεχτήκαμε είχαν κύριο στόχο τους τα φωνητικά μου, άλλοι λέγοντάς τα κλαψιάρικα, άλλοι βαρετά. Κάποιοι αληθινοί doomsters εντόπισαν όμως το συναίσθημα και όλα αυτά που πρεσβεύουν. Το εξώφυλλο είναι μια δημιουργία ενός από αυτούς, που συνέλαβε το όλο concept και δημιούργησε κάτι ισάξιό του. Όχι, ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να παραμείνει στο τέλμα που δημιούργησε ο ίδιος και να βυθίζεται όλο και παραπάνω.



-Δέκα χρόνια και κάτι από την δημιουργία σας. Πόσο δύσκολο είναι πλέον να κρατήσεις ένα συγκρότημα ζωντανό; Τι θυσίες χρειάζονται για να ακολουθήσεις την αγάπη σου για τη μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι είναι πραγματικά δύσκολο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχουν άτομα που πραγματικά ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι κάνουνε μια μπάντα όταν είναι μικροί για να ξεδώσουν, για να προσελκύσουν κοπέλες, για να πουν ότι κάτι κάποτε κάνανε. Άλλοι τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία επικαλούμενοι δικαιολογίες τύπου έλλειψης χρόνου και δουλειάς. Κάποιοι έχουμε ένα όραμα και αυτό είναι που μας κρατάει ζωντανούς ακόμα. Δε χρειάζονται ιδιαίτερες θυσίες. Απλά μια φορά την εβδομάδα μάζωξη για πρόβες.

-Ακούγεστε σαν γνήσια παιδιά των τεράστιων Candlemass. Ποιες είναι οι επιρροές που σας έσπρωξαν στο να παίξετε αυτό το είδος μουσικής και να σας κρατήσουν ζωντανούς τόσα χρόνια;
Ευχαριστούμε πάρα πολύ! Μόνο και μόνο αυτή σου η δήλωση είναι αρκετή για να συνεχίσω ό,τι κάνουμε. Αδιαμφισβήτητα οι Candlemass είναι βασική επιρροή μαζί με τους Black Sabbath. Από εκεί και πέρα θα ισχυριστώ ότι έχουμε επηρεαστεί από Warning, While Heaven Wept, Isole, early Ereb Altor, Bathory, Solitude Aeturnus, Mirror Of Deception, Solstice, Scald, Orodruin, Pallbearer, Saint Vitus, Memory Garden, Cirith Ungol, Mercyful Fate, Blue Oyster Cult, Thin Lizzy, At The Gates, Dissection, Doomsday Cult και πολλά άλλα.



-Σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα θα συμμετάσχετε σε έναν ετήσιο θεσμό, το Doom Over Greece, με αρκετά ακόμη ενδιαφέροντα ονόματα; Το doom ζει μια δεύτερη νιότη στη χώρα μας και οι ακροατές του φαίνεται να έχουν πολλαπλασιαστεί. Γιατί νομίζεις πως συμβαίνει αυτό;
Επέτρεψε με να σε διορθώσω, καθώς θα εμφανιστούμε μόνο στην Αθήνα, που το χρωστάμε από το περσινό Doom Over Greece που είχαμε ακυρώσει λόγω ενός προβλήματος υγείας του drummer μας. Το doom πιστεύω δε ζει μια δεύτερη νιότη στη χώρα μας, πολύ απλά γιατί ποτέ του δεν έζησε καν μια πρώτη! Οι ακροατές του σίγουρα έχουν γίνει περισσότεροι και αυτό λόγω της άνθισης του stoner πιο πολύ. Αληθινό doom εξακολουθούν να ακούμε οι ίδιοι και οι ίδιοι 15 σε όλη την Ελλάδα.

-Πως θα περιέγραφες μια συναυλία των The Temple;
Για να είμαι ειλικρινής, είμαστε ακόμα σε φάση που εξερευνούμε και ψαχνόμαστε στο θέμα της συναυλίας. Σιγά σιγά αποκτούμε εμπειρία, image και άλλα πολλά βασικά που μας λείπουν στο συγκεκριμένο θέμα. Σίγουρα όμως, επικρατεί το συναίσθημα και η ατμόσφαιρα. Στο μέλλον θέλω όμως να καταφέρω μια συναυλία μας να αποτελεί μια ελεγεία!



-Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον της μπάντας;
Τα όνειρά μου είναι να παίξουμε σε όλα τα doom metal festivals της Ευρώπης, μικρά και μεγάλα, να συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι, όπως είμαστε με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και να συνεχίσουμε να «διασκεδάζουμε» παίζοντας την αγαπημένη μας μουσική. Αν αυτά παραμείνουν ακέραια, τα άλλα είναι εύκολα μετά.

-Χρησιμοποιώντας μερικούς στίχους σας θα ήθελα να προσκαλέσεις τους αναγνώστες μας σε αυτό τον μουσικό επιτάφιο…
Ο μουσικός επιτάφιος είναι ανοιχτός για όλους. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και ελεύθεροι να μυηθούν στη μαγεία του αληθινού doom. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο συγκεκριμένο  στίχο κατάλληλο για πρόσκληση. Όποιος ενδιαφέρεται θα μας βρει στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου! Ευχαριστώ πολύ για όλα. Καλή συνέχεια!

254
About Δημήτρης Μαρσέλος 2206 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.