Μα, τι ακριβώς να γράψεις για τους Motorhead που να μην έχει ειπωθεί; Να ακολουθήσω τη συνταγή τύπου “Ο Lemmy και η παρέα του, φτάνουν αισίως στην εικοστή κυκλοφορία τους, εξακολουθώντας να παραδίδουν μαθήματα πραγματικού heavy rock n roll”, ή μήπως κάτι του στυλ “Το τρίο από την Αγγλία επέστρεψε, χωρίς δάφνες και χωρίς πολλά λόγια, ίσα ίσα για να μας δώσει μια γερή δόση rock n roll, όπως μόνο αυτοί ξέρουν”;
Υπάρχει βέβαια και η λογική του “Το “The World Is Yours” δεν έχει ίχνος πειραματισμού και πρωτοτυπίας… έτσι όπως ακριβώς μας αρέσουν οι Motorhead δηλαδή!”. Σίγουρα απορρίπτεται πρόλογος του τύπου “Για όσους δεν τους γνωρίζετε, ξεκίνησαν το 1975 από τον Ian “Lemmy” Kilmister…”, καθώς αν δεν έχετε ευρύτερη (και μη) πληροφόρηση του τι εστί Motorhead, κακώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές και μάλλον έχετε μπει σε λάθος site. Φυσικά, πάντα υπάρχει και η επιλογή της αναδρομής στο πλούσιο βιογραφικό του σχήματος, με έμφαση στις εμπορικές επιτυχίες του group και στάση στα τελευταία πονήματά τους, με σκοπό την άμεση και έμμεση σύγκριση με το τελευταίο. Αντί των παραπάνω βέβαια, θα μπορούσα να αρχίσω να απαριθμώ τραγούδια που ξεχωρίζουν από το δίσκο, και να αναφερθώ στα “Born To Lose”, “Get Back In Line”, “Devils In My Head”, “Waiting For the Snake” και “Bye Bye Bitch Bye Bye”. Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι να γράψεις μια κριτική, αλλά είναι δύσκολο από ένα σημείο και μετά να μπορέσεις να αποδόσεις στο χαρτί τις απόψεις σου για οποιαδήποτε κίνηση των Motorhead. Μιλάμε για μια μπάντα υπεράνω σχολιασμού, γιατί πολύ απλά τα έχει κάνει όλα, και ακόμα περισσότερα. Η ουσία του “The World Is Yours” είναι πως εμπεριέχει ότι ακριβώς περιμένει από το σχήμα ο κάθε rock-άς, και δε δίνει δεκάρα για το εάν θα αρέσει ή όχι. Ο Lemmy έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Ο λύκος όχι μόνο δεν γέρασε, αλλά έχει στήσει rock καραούλι και μας ρίχνει στα αυτιά…
417 
