KING COMPANY: “One for the Road”

Ένα ευχάριστο δισκάκι, που δυστυχώς θα ξεχάσεις σχετικά σύντομα…

Οι King Company είναι μια φινλανδική hard rock κολεκτίβα, η οποία ξεκίνησε από τον drummer Mirka “Leka” Rantanen (Thunderstone, Warmen, Ktopelto) και πήρε σάρκα κι οστά με την ένταξη των Antti Wirman (κιθάρα- Warmen), Pasi Rantanen (φωνητικά- Thunderstone, Warmen), Jari Pailamo (πλήκτρα- Kiuas, Ponies to Kill) και Time Schleifer (μπάσο- Enfarce).

Έχοντας στη φαρέτρα τους τις έντονες επιρροές από Whitesnake, Rainbow και Dokken, κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, το οποίο αποτελεί ένα μικρό, σύγχρονο, φόρο τιμής στο μελωδικό hard rock, έτσι όπως το γνωρίσαμε τη δεκαετία του ‘80 και τα early ‘90s.

Η αλήθεια είναι πως άμα ξεπεράσεις το παντελώς cheesy εξώφυλλο, το “One for the Road” διαθέτει ένα δροσερό αέρα αναπόλησης, μεταφέροντας τον ακροατή όντως στις εποχές που το hard rock είχε μπει για τα καλά στα μεγάλα σαλόνια.

Πέραν όμως της νοσταλγικής υφής, το album κινείται σε πολύ συγκεκριμένα μουσικά πλαίσια, τα οποία δεν εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα από συνθετικής άποψης. Ενώ δηλαδή το δίσκος μετράει αρκετές καλές στιγμές, μετά το πέρας του έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να βάλει στο CD player κάποιο album των Whitesnake, αντί να πατήσω το replay.

Εάν λοιπόν, ο στόχος των King Company είναι η προτροπή του κοινού στο να ξαναθυμηθούν τα “παλιά”, το  πετυχαίνουν 100% με το “One for the Road”. Αν ο σκοπός ήταν κάποιου είδους αξιομνημόνευτου revival δίσκου, τότε το αποτέλεσμα δεν ανταποκρίνεται στο σχέδιο της μπάντας. Διότι το εν λόγω ντεμπούτο αποτελεί μεν μια εξαιρετική ρέπλικα της προαναφερθείσας εποχής, αλλά είναι τόσο έντονες οι αναφορές του στις λογής επιρροές του group, που έχουμε να κάνουμε περισσότερο με ένα φόρο τιμής, παρά με οτιδήποτε άλλο.

Έτσι λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με έναν καθόλα προβλέψιμο εγχείρημα, το οποίο όμως θα δώσει ένα ειλικρινές (αλλά πρόσκαιρο) χαμόγελο στους fan της hard rock σκηνής.

611
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.