Οι Cruzh αναδύθηκαν από τις στάχτες των, εξίσου άγνωστων TrashQueen κι ύστερα από δυο EP που συζητήθηκαν στους underground κύκλους του μελωδικού hard rock, υπογράφουν με την Frontiers και το ομώνυμο ντεμπούτο τους είναι γεγονός.
Βουτηγμένοι εξ ολοκλήρου στην ‘80s ηχητική αισθητική, αναβιώνουν με τον τρόπο τους τις AOR επιρροές τους, φέρνοντας στο νου τους Journey, τους TOTO, τους Def Leppard και γενικά τους καλλιτέχνες της εν λόγω συνομοταξίας.
Η λατρεία τους για το χώρο του melodic rock όμως αποδίδει καρπούς, μιας και η πλειοψηφία των συνθέσεων βάζει τα γυαλιά σε λογής πρεσβευτές του είδους κι αυτό διότι, πολύ απλά και ξάστερα, το σουηδικό τρίο γράφει ωραία τραγούδια, με όμορφες μελωδίες και sing-a-longs, δίχως να προσπαθεί να γίνει μεγάλο και τρανό εν μια νυκτί.
Καλά τα πληκτράκια και το “attitude” που η σκηνή απλόχερα βγάζει προς τα έξω, αλλά στην περίπτωση των Cruzh, η μουσική έχει τον πρώτο λόγο και δεν βασίζεται μονάχα σε 2-3 τραγούδια, ενώ (ευτυχώς) ο frontman δε νιαουρίζει σαν βρεγμένη κι ατάλαντη γάτα.
Ρυθμικοί κι άκρως συναυλιακοί, θαρρείς πως θα σκάσουν με μπαντάνες, σχισμένα τζιν, αλήτικο στιλ και λιτά ντυμένες groupies, αλλά ευτυχώς, πέραν του ήχου και του logo τους, οι Cruzh δεν είναι (τόσο) ποζεράδες και δεν έχουν ανάγκη να βασιστούν ντε και καλά σε τερτίπια που έχουν ως βάση το image, κάτι που συναντάται σπάνια πλέον στον εν λόγω χώρο.
Το album έχει τις hard rock στιγμές του, τις μπαλαντούλες του, τα όμορφα τραγουδάκια του και σου κρατάει εξαιρετική συντροφιά καθ’ όλη τη διάρκειά του. Για τους AORάδες, το ντεμπούτο των Cruzh είναι ένας μικρός θησαυρός.
569 
