Τι έχει γίνει ρε παιδιά, μετά την doom και heavy σκηνή φαίνεται ότι ήρθε η σειρά του death metal να περάσει σε περίοδο revival.
Πραγματικά οι μισές μπάντες του είδους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό ακούγονται λες και ηχογραφήσανε τα άλμπουμ τους κάπου μεταξύ τέλη 80s κι αρχές 90s.
Κάπως έτσι και οι Among Gods μας ξαναγυρνάνε στις εποχές που ό,τι πέτρα και να σήκωνες στη Βόρεια Ευρώπη έβρισκες death metal συγκρότημα, αλλά with a twist. Εκεί που σχεδόν όλοι οι συνοδοιπόροι τους εκφράζουν τη ρετρο-λατρεία τους προσκυνώντας των βωμό των Grave και Dismember οι Νορβηγοί προτιμούν τα λιγότερο περπατημένα, πιο ατμοσφαιρικά (σχετικά πάντα) μονοπάτια του είδους και προσεγγίζουν περισσότερο ηχητικά τους παλιούς Morgoth, τους Therion του “Beyond Sanctorum” και ίσως και λίγο τους πρώιμους At The Gates, προ-“Terminal Spirit Disease” εποχής πάντα, χωρίς να λείπουν και οι απαραίτητες Asphyx-ικές πινελιές που χαρακτηρίζουν σχεδόν όλες τις μπάντες του είδους που αρέσκονται να ρίχνουν ενίοτε τις ταχύτητες.
Τώρα κατά πόσο το “Ghost Empire” αξίζει τα λεφτά σας, εκεί οι απόψεις διίστανται. Όλα εξαρτώνται από το πόσο πορωμένοι είστε με την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τα τραγούδια είναι αρκετά καλοφτιαγμένα, η παραγωγή σωστή, αριστούργημα δεν είναι, αλλά τη δουλεία του την κάνει. Όσοι λοιπόν αρέσκονται στα παραπάνω και θέλουν να ακούσουν μια πιο σύγχρονη και γυαλισμένη εκδοχή τους, ας φροντίσουν να το ακούσουν.
589 
