Από την πρώτη εμφάνισή τους το 2011 οι Αμερικάνοι/ Καναδοί Castle διεκδίκησαν δυναμικά το θρόνο του κλασσικού heavy/ doom revival κινήματος (μην το μπερδεύετε με heavy rock/ stoner παλιμπαιδισμούς, αυτό είναι άλλο ανέκδοτο) και παρέα με μπάντες όπως οι Christian Mistress και Hour of 13 φρόντισαν για την δόση των εθισμένων στα κολλητά τζιν και πέτσινα μπουφάν με συνοδεία φράντζας.
Κατά τη γνώμη μου το θρόνο τον κέρδισαν επάξια κάπου μεταξύ των “Badlands” του 2012 και “Under Siege” του 2014, οπότε το νέο άλμπουμ κανονικά θα πρέπει να στερεώσει την θέση τους και το καταφέρνει μεν, αλλά οριακά. Είναι η δυσάρεστη συνέπεια του να ανεβάζεις τόσο τον πήχη, μετά πρέπει να βρεις ένα τρόπο να τον κρατήσεις ψηλά και εκεί είναι το δύσκολο. Προς τιμήν τους οι Castle το καταφέρνουν, αλλά δεν τον μετακινούν και καθόλου παραπέρα, το “Welcome to the Graveyard” είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος στο είδος του αλλά δεν θα σου κάνει την εντύπωση που έκαναν τα προαναφερθέντα άλμπουμ τους.
Ίσως να γίνομαι λίγο αυστηρός κι αχάριστος, στην τελική οι Castle έχουν κάθε δικαίωμα να αράξουν λίγο και να απολαύσουν χαλαρά το στέμμα τους, αλλά το κάνω καθαρά καλοπροαίρετα. Για να μπούμε στο ψητό της υπόθεσης, αν δεν έχεις άλλο άλμπουμ τους αξίζει να πάρεις αυτό; Θα πρότεινα κάτι παλιότερο. Αν έχεις τα προηγούμενα αξίζει να προσθέσεις αυτό στη συλλογή; Εννοείται πως ναι. Όπως και να το κάνουμε, ακόμα και στάσιμοι εξακολουθούν να είναι καλύτεροι από την πλειονότητα των επίδοξων ρετρό μνηστήρων.
Ευελπιστώ σε κάποιο επόμενο Up The Hammers να τους δω headliners, το αξίζουν εξίσου με πολλούς “cult” παλιότερους που βγαίνουν απ’ τη σύνταξη.
535 
