Οk, το παραδέχομαι ότι μέχρι το “The Cainian Chronicle” οι Ancient δεν με χαλάνε καθόλου.
Ναι, είναι γραφικοί, αλλά εκείνη την περίοδο γραφική ήταν σχεδόν όλη η μαυρομεταλλική σκηνή και δεν παύουμε να την αγαπάμε. Από κει και πέρα όμως κάθε φορά που θυμάμαι τα άλμπουμ τους που ακολούθησαν κάπου με πιάνει το γέλιο κι ας νιώθω λίγο τύψεις, μιας κι όπως λέει και ο παλιός μου συγκάτοικος το να κράζεις τον Aphazel είναι λίγο σαν να κλωτσάς κουταβάκι.
Όπως καταλαβαίνετε, όταν ήρθε η ώρα να ακούσω το “Back To the Land of the Dead” υπήρχε μια προκατάληψη διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Με αυτά τα δεδομένα υπόψιν καταλήγω σε αυτό: ο δίσκος ΔΕΝ είναι σκατά! Δεν είναι όμως και κάτι πολύ σπουδαίο. Ναι, σίγουρα είναι καλύτερος από τις τραγικότητες του “Mad Grandiose…” αλλά δεν ξεφεύγει από την συμβιβαστική μετριότητα του “Proxima Centauri”.
Φαντάζομαι ο νέος τους ντράμερ Nick Barker κάπου εδώ εύχεται να είχε μείνει στους Cradle of Filth, ο περσινός δίσκος των οποίων δείχνει πως αυτό το παλιομοδίτικο feeling που προσπαθούν οι Ancient να πετύχουν εδώ μπορεί να επιτευχθεί με απόλυτη επιτυχία, αλλά δυστυχώς ο Aphazel κάπου έκανε λάθος στη συνταγή. Ίσως αν κάποια στιγμή κατασταλάξει σε σοβαρό line up να μπορούμε ελπίζουμε σε μια συνέχεια του “Det Glemte Riket”. Για την ώρα όμως, αυτή η κυκλοφορία απευθύνεται μόνο στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους, όσους δηλαδή τους έμειναν.
618 
