Τι διάολο είναι ο τρίκλωπας;
Αυτή ήταν η πρώτη και μοναδική απορία που είχα με το άκουσμα της δεύτερης ολοκληρωμένης προσπάθειας των Εγγλέζων XII BOAR, με τίτλο “Beyond The Valley of The Tricolps”, που όπως φαίνεται είναι κάποια concept ιστορία που γέννησε το μυαλό της μπάντας.
Οι Twelve (έτσι προφέρεται ο λατινικός αριθμός ΧΙΙ στην μητρική τους άλλωστε) Boar είναι μια ωραία περίπτωση party animals rockers. Ο ήχος τους συνδυάζει την ωμότητα των Motorhead, την τραχύτητα των High on Fire, την βαρύτητα των Down, την μαγκιά και στιχουργική λογική των Orange Goblin και την σαουθερνίλα που αναβλύζει από τους Five Horse Johnson (αφού υπάρχει η φυσαρμόνικα).
Το album φτάνει τα 55 λεπτά και δίνει κι ένα αρτιστικά ζωγραφισμένο κωλαράκι στο εξώφυλλο (οκ, δεσπόζει και το τέρας στο βάθος), με άψογη παραγωγή από τον Chris Fiedling (Conan, Electric Wizard) και με πολύ όμορφα κομμάτια που θα σε κάνουν να κουνηθείς σε Νότιους κυρίως ρυθμούς. Αγαπημένο μου το “Some kinda Lonesome” (“Call me the doctor, why don’t you call me the priest, ‘cos I am some kinda lonesome, I wanna feel your heartbeat”).
Αν και κυκλοφόρησαν ετούτο εδώ μόλις ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους “Pitworthy”, φαίνεται πως δεν ήταν απλά η βιασύνη που τους ώθησε να το κάνουν τόσο σύντομα. Όντως είχαν κάτι να πουν!
Σε καμιά περίπτωση δεν θα θελήσετε να κάνετε το logo τους tattoo σε απόκρυφο σημείο σας, ούτε θα βαφτίσετε το κατοικίδιο σας με το όνομα κάποιου μέλους τους, αλλά σίγουρα θα ευχηθείτε μια μέρα να τους δείτε ζωντανά και να καταβροχθίσετε λίτρα μπίρας και ουίσκι. Τουλάχιστον, ρίξε του μια αυτιά. Θα θελήσεις σίγουρα και μια δεύτερη!
585 
