GHOST: “Opus Eponymous”

Η αδικία του να κυκλοφορεί ένας δίσκος στο τέλος μιας χρονιάς, είναι το ότι δύσκολα αφο­μοι­ώνε­ται από το κοινό, με απο­τέ­λε­σμα πολλές φορές να πε­ρά­σει απαρατήρητος, σε ότι αφο­ρά τις λογής λίστες με τα “κα­λύ­τε­ρα της χρονιάς”.

Το πρώτο full length των Ghost, ονόματι Opus Eponymous, ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, οπότε θα είμαι σαφής εξ αρχής στην κριτική μου: μην προσπεράσετε σε καμία περίπτωση το εν λόγω album! Όχι, δε θα αλλάξει την κοσμοθεωρία σας και τον τρόπο που ακούτε μουσική, αλλά σίγουρα θα το ευχαριστηθείτε ξανά και ξανά (και ξανά)! Διότι η Σουηδία έκανε πάλι το θαύμα της και κυκλοφόρησε την πιο ψυχεδελική και άμεση δουλειά που οι Mercyful Fate δεν κυκλοφόρησαν ποτέ! Μην μπερδεύεστε. Δεν πρόκειται για μιμητές του King Diamond και της παρέας του, αλλά για λάτρεις των καλύτερων έργων τους, με δική τους προσωπικότητα. Όσοι αρέσκονται σε 80s ήχους και φοβούνται μη χαρακτηριστούν “οπισθοδρομικοί”, μπορούν να πανηγυρίσουν, καθώς οι Ghost είναι η απάντηση, μιας και παντρεύουν υπέροχα το παρελθόν με την retro αισθητική του σήμερα, δίδοντας βάρος στη (μυσταγωγική) μελωδία και στα ουσιώδη riff. Το concept των στίχων του συγκροτήματος είναι πέρα εις πέρα “σατανικό” (ουου, sixhundredsixtysix) και παρότι δε συναντώνται brutal φωνητικά στο cd, το αποτέλεσμα είναι όσο (ύπουλα) σκοτεινό πρέπει. Όχι, να τα ακούνε αυτά μερικές μπάντες που νομίζουν πως η “ατμόσφαιρα” είναι θέμα γρέζου! Το Opus Eponymous έχει την ικανότητα να σε κερδίζει ολοένα και περισσότερα μετά το πέρας κάθε ακρόασης. Την πρώτη φορά που το άκουσα, προβληματίστηκα για το εάν η μπάντα προσπαθεί πολύ για το αποτέλεσμα και τέλος πάντων το κατά πόσο είναι επιτηδευμένος ο ήχος της. Τη δεύτερη φορά συνειδητοποίησα πως έχω να κάνω με κάτι το ξεχωριστό, ενώ την τρίτη σιγουρεύτηκα πως πρόκειται για μια πραγματικά πολύ καλή κυκλοφορία. Την τέταρτη, την πέμπτη και την έκτη φορά, πάταγα το “play” από μόνος μου και τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, μετράω ήδη οκτώ ακροάσεις! Το μειονέκτημα του δίσκου είναι η μικρή διάρκεια που ίσα ίσα αγγίζει τα 35 λεπτά. Χάθηκε ρε παιδιά να ηχογραφήσετε ένα- δύο (εξίσου καλές) συνθέσεις ακόμα; Όπως και να έχει, ακούστε το, αποκτήστε το, ασχοληθείτε μαζί του και δε θα χάσετε. Και εάν η κόλαση παίζει τέτοιες μουσικές πλέον, κάτι μου λέει πως ο απόστολος Πέτρος (aka “πορτιέρης του παραδείσου”) θα βαράει μύγες για καιρό…

1123
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.