EVERGREY: “The Storm Within”

Ένα riff που φλερτάρει υπόγεια με τους όρους του djent στο εναρκτήριο “Distance” είναι μάλλον ο μοναδικός κίνδυνος στο νέο άλμπουμ των Evergrey.

Το προσωπικό μουσικό όχημα του Tom Englund γιορτάζει 20 χρόνια παρουσίας με το 10ο άλμπουμ να επιχειρεί να τιμήσει ανάλογα την ειδική συγκυρία.

Όλες οι γνώριμες συντεταγμένες των Evergrey είναι πάλι εδώ, μόνιμα στο μουσικό τους οροπέδιο. Δεν είναι και κανένα μυστικό πια πως ο Englund σχεδόν συνθέτει με “προφυλακτικό”…

Η χαρακτηριστική, μελαγχολική του φωνή προφέρει στίχους σε ιστορίες, που οι άνθρωποι χάνοντας αγαπημένα πρόσωπα, θρηνούν και ταυτόχρονα αναζητούν την ταυτότητά τους προσπαθώντας να νιώσουν γεμάτοι ενώ στην πραγματικότητα αισθάνονται μισοάδειοι. Τολμά για πρώτη φορά να χαρακτηρίσει τον δίσκο “a love album”…

Mε τον ισχυρισμό του αρχηγού για απουσία fillers, η πορεία μετά την έναρξη περνά σε παραδοσιακά δεδομένα για το όνομα του γκρουπ με όλα τα “γονιδιακά” χαρακτηριστικά σε κορύφωση να αγγίζουν αυτή τη συχνά pop υφή ενός τυπικού Abba-θρεμμένου Σουηδού μεταλλά σε τραγούδια σαν τα “Passing through”, “Someday” και “In orbit”.

To πρώτο πραγματικά σπουδαίο τραγούδι, το “Astray”, ξεχωρίζει με τη γενναία διαδρομή του, τον πλούτο και την ποικιλία του. Θα το ακολουθήσουν σε απόσταση αναπνοής τα “The lonely monarch” και “The storm within” με σχεδόν την ίδια πειθώ στις σωστές αναλογίες συναισθήματος και ενδιαφέροντος.

Δυο χαμηλόφωνες, κατανυκτικές συνθέσεις ρίχνουν τις εντάσεις, το “The impossible” σχεδόν στη μέση του άλμπουμ και το “The paradox of the flame” με τη συμμετοχή της Carina Englund στα φωνητικά λίγο πριν το τέλος. Η δεύτερη γυναικεία παρουσία στο δίσκο είναι αυτή της Floor Jansen που συμμετέχει στα “In orbit” και “Disconnect” με το δεύτερο να είναι από τα πιο απαιτητικά και πολυσυλλεκτικά τραγούδια και το μεγαλύτερο σε διάρκεια στο άλμπουμ.

Στην κρίσιμη ερώτηση αν τελικά το “The storm within” καταφέρνει ν’ ανταποκριθεί στην γιορτή των 20 χρόνων τους, η απάντηση είναι θετική. Είναι όλα εκεί, το σκοτάδι, η μελαγχολία, η γοητεία της ευκολομνημόνευτης μελωδίας, οι επιτακτικές φωνητικές γραμμές που θέλουν να σημαδέψουν σύντομα τις ιστορίες στη μνήμη σου, μια αμιγώς Εvergrey δουλειά, ένα αμιγώς Englund άλμπουμ.

Μη ρωτήσετε για καινοτομίες και εκπλήξεις.

536

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…