Νταξ, όταν βλέπεις το intro track “Sick X Brain” διάρκειας 1:07, καταλαβαίνεις το νόημα με τη μία.
Άλλο ένα πολύ καλό, ανακουφιστικό, ξυλοφορτωτικό album από τα γερμανάκια που δυο χρόνια μετά το “Awake The Riot”, επανέρχονται με άλλη μια χορταστική δόση γνήσιου Bay Area thrash in your face metal.
Θεωρώ ότι η thrash άποψή τους έχει εξελιχθεί. Η μουσική των Dust Bolt αναμειγνύει πολλά intellectual Flotsam & Jetsam στοιχεία και έχει απομακρυνθεί από τη “μονοθρας” tapa tupa τακτική που παρουσίασε στις δυο προηγούμενες δουλειές της (λατρεμένη πάραυτα), ενώ οι επιρροές τους παραμένουν ίδιες. Δηλαδή μια μαρμίτα που έχει σε σημείο βρασμού όλα τα Overkill, Slayer, Metallica αμερικανικού αλλά και Kreator, Coroner ευρωπαϊκού thrash metal στοιχεία.
Χειμαρρώδης riffολογία από τους Flo και Lenny (του οποίου τη φωνή εκτιμώ απεριόριστα, σκληρή, δυνατή, καθαρή), και ρυθμικό επίπεδο κλάσεως Α’. Και συν τοις άλλοις, εξαιρετικός ήχος, με χαμηλά πρίμα, που δεν θα ενοχλήσει το τύμπανό σου σε καμία περίπτωση.
Εξαιρετικά τα “Portraits Of Decay”, “Turned To Grey”, τα “Masters Of War” και “Allergy” (όσο ζω θα γκαυλώνω με τις intro ακουστικές εισαγωγές άπαντων των σχετικών σχημάτων), το Overkillικό ομότιτλο (τι riffing μάι Λορντ!) και γκαυλώνω φοβερά με τα gang vocals.
Αυτά, για thrashers απαραίτητο για τις αυτιές. Αν δεν τους ξέρεις, τους λατρεύεις. Αν τους ξέρεις, τους λατρεύεις πιο πολύ. Αν το τρίτο album είναι το κρίσιμο μέγεθος για κάθε συγκρότημα, κάθε metal τάσης, οι Dust Bolt έχουν κερδίσει το στοίχημα. Για τον γράφοντα, από πάντα. Πολύ καλό. Σηκώνει τον Σόιμπλε για κλακέτες.
636 
