Νομίζω ότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι το σύνολο το συγκροτημάτων μιας χώρας δεν αποτελεί παράλληλα και “σκηνή”. Εντάξει, σίγουρα το βασικό συστατικό είναι οι μουσικοί, οι μουσικές και οι επίσημες δισκογραφικές κινήσεις, αλλά όταν μιλάμε για σκηνή (τα βγάζω τα εισαγωγικά) εννοούμε κι ένα, σχετικά απρόσιτο και αθέατο, πλήθος πίσω από όλο αυτό που καταλήγει στον τελικό αποδέκτη, εμάς, τους ακροατές. Άνθρωποι που βάζουν στην άκρη την όποια μουσική τους ταυτότητα και οι κινήσεις τους εστιάζουν στην προβολή αυτών των προσπαθειών (απόπειρες που στη χώρα μας πλέον, μετά τα δείγματα που μας έχουν κυριολεκτικά τσακίσει, προερχόμενα από οποιαδήποτε τάση, θα πρέπει να λαμβάνουν και το χαρακτηρισμό “υπερφιλόδοξες” ή “άκρως ελπιδοφόρες” κι όχι μόνο για το εσωτερικό “γίγνεσθαι”), άνθρωποι οι οποίοι “τρέχουν”, επικοινωνούν με πολύ κόσμο και στήνουν πολλά από τα θαυμάσια event που διοργανώνονται σε όλη την επικράτεια. Ένας από αυτούς είναι και ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου, τραγουδιστής / στιχουργός των αθηναίων metallers Parthian Shot, ο οποίος συνδιοργανώνει με κάποιους φορείς το “Under The Quarry Metal Fest”, ένα meeting κάποιων τέτοιων υπερταλαντούχων συγκροτημάτων μας και το Rockway.gr έκανε μια κουβέντα μαζί του για την μπάντα του και όλα αυτά τα ενδιαφέροντα εικαστικά πράγματα που συμβαίνουν…
Καλησπέρα Παναγιώτη και θα ξεκινήσω από το μέλλον. Στις 20 Αυγούστου 2016, στο Ανοιχτό Θέατρο του Άλσους Βεΐκου, σε συνεργασία με τον Δήμο Γαλατσίου, έχεις “στήσει” ένα event, το “Under The Quarry Metal Fest” στο οποίο θα εμφανιστεί μια πληθώρα μερικών πολύ καλών εγχώριων συγκροτημάτων. Πως προέκυψε αυτό και τι σε ώθησε να αναμιχθείς σε μια τέτοια διαδικασία;
Καλησπέρα Ιορδάνη, και ευχαριστούμε πολύ για την τιμή! Λοιπόν, το U.T.Q. είναι μία ιδέα που ξεκίνησε το 2012, μέσω του τότε υπευθύνου του φεστιβάλ Γαλατσίου, Δευκαλίωνα Κόμη. Εκείνο το χειμώνα, έπαιζα σταθερά μαζί με τον Chris Mike (σ.σ.: παιχταράς!) και το ακουστικό μας ντουέτο στο bar του, “Κόμης” κι ο τύπος είχε ξετρελαθεί. Εκεί, μου πρότεινε να κάνω κάτι μέσα στο φεστιβάλ Γαλατσίου. Άρπαξα την ευκαιρία, και – αν και έπαθα έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο πόδι έναν μήνα πριν – έφερα τους Need, 3fold Pain και Reignstar. Κι έτσι μου μπήκε η ιδέα. Δεν προχώρησε ο συγκεκριμένος όμως σε άλλη συνεργασία κι έτσι μπήκε στον πάγο. Έλα που πλέον όμως είμαι δημότης Γαλατσίου και εδώ και 2 χρόνια τα πολιτιστικά τα έχει αναλάβει ένας άνθρωπος που πραγματικά “το έχει”… ο κος Μάνος Ελευθερίου, που χωρίς κουβέντα, αγκάλιασε την ιδέα και θα βοηθήσει πολύ να γίνει “χαμός”.
Πόσο δύσκολο είναι να φέρεις σε πέρας μια τέτοια διοργάνωση;
Και μόνο που πρέπει να είσαι αυτός που θα λογοδοτήσει σε όλους, εάν κάτι πάει λάθος αρκεί (γέλια). Συντονισμός, προμοτάρισμα, στήσιμο, συνεννοήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους…
Ποιοι σε βοηθούν σε αυτή την προσπάθεια;
Οι μπάντες, πρώτες και καλύτερες. Από εκεί και πέρα, έγινε μία προσεκτική επιλογή χορηγών επικοινωνίας, όπως εσείς, που ήξερα πως θα βοηθήσουν, εξαιτίας της αγάπης τους για τέτοιες φάσεις, που είναι καθαρές κι ανόθευτες. Από εκεί και πέρα, ο κύριος Βαγγέλης Φώσκολος και η επιχείρησή του που ανέλαβε τις εκτυπώσεις, το Studio Recover, οι Γιώργος και Ηλίας Ανδρικόπουλος που θα εκτελούν χρέη stage manager, που είναι ούτως ή άλλως το δεξί μας χέρι στους Parthian, η γυναίκα μου, Κατερίνα, που στηρίζει ό, τι κάνω…
Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι μπάντες οι οποίες θα συμμετάσχουν; Πες μας δυο λόγια γι’ αυτές.
Θα είμαι ειλικρινής, καθώς α) δεν έχω τίποτα να κερδίσω και β) είχα δύο κριτήρια: Το ένα είναι η μουσική τους ποιότητα, το άλλο είναι να τους ξέρω. Κι όταν λέω να τους ξέρω, εννοώ όχι τύπου “μέσο”, καθώς το μισώ σαν έννοια, αλλά να έχω συνεργαστεί κάπου μαζί τους, να ξέρω τα μέλη τους σαν ανθρώπους και να ξέρω πως θα είναι εντάξει σε ό,τι κάνουμε. Είναι πολύ σημαντικό, όταν κάνεις για πρώτη φορά κάτι τέτοιο – και μάλιστα εντελώς εθελοντικά – να μην μπουν στη μέση μικροπρέπειες, υφάκια, απαιτήσεις και “ριξίματα”. Κι επειδή ζούμε στην Ελλάδα, που ακόμα δεν έχουν αποβληθεί τέτοιες συμπεριφορές, φρόντισα να προφυλάξω τη διοργάνωση από ενδεχόμενα τέτοια. Μετά από σχολαστικό φιλτράρισμα, λοιπόν, κατέληξα στους Need, που όπου έχω κάνει κάτι ήταν πάντα δίπλα με άριστη συνεργασία, τους Null ‘O’ Zero που τρέφουμε μία αμοιβαία εκτίμηση από τη συνεργασία μας στο Wreck Athens του 2015, τους ανθρώπους που μοιραζόμαστε τον “παλμό” μας, False Coda, αφού ο Αντρέας μας είναι ιδρυτικό μέλος τους, τους θεούληδες Lightfold γιατί… δεν υπάρχει γιατί: τους αγαπάνε όλοι απλά κυρίως λόγω ήθους κι εργασιομανίας, τους Θεσσαλονικιούς Forbidden Seed και τον Κώστα Μάρη, που έχουμε ένα πολύ ιδιαίτερο δέσιμο στα μουσικά μας και τους “κοντοχωριανούς” Deathcrop Valley, που με τον μπροστάρη τους, Άρη Λάμπο, μας συνδέει μακρά γνωριμία – κυρίως μέσω των System Decay – και γειτονία. Μουσικά τώρα, τα πράγματα είναι αυτονόητα για το πόσο μπαντάρες είναι και ήταν το πιο βασικό συστατικό.
Και με την ευκαιρία να περάσουμε στη δική σου μπάντα, τους Parthian Shot. Μακρά η ιστορία σας αλλά λίγες οι επίσημες κυκλοφορίες. Τι σας κράτησε πίσω όλα αυτά τα χρόνια; Θα δούμε κάποια στιγμή μια full length δουλειά;
Μακρά αλλά μικρή η ιστορία μας, γεγονός. Η τελειομανία είναι ένα συστατικό, το άλλο είναι οι αλλαγές μελών, το άλλο είναι οι αλλαγές στις ζωές μας καθώς δε ζούμε – δυστυχώς – από τη μουσική μας. Θα δείτε δίσκο, είναι στο τέλος της διαδικασίας, κι απλά “σιωπούμε” καθώς αποδειχτήκαμε “ασυνεπείς” με το χρονοδιάγραμμά μας απέναντι σε όσους μας έχουν στηρίξει – ηθικά και υλικά – και ζητούμε ένα τεράστιο “συγγνώμη” γι αυτό, αλλά όταν θα βγει ο δίσκος, είμαι σίγουρος πως θα μας συγχωρεθεί αυτή η καθυστέρηση.
Ποια είναι η σύνθεση της μπάντας αυτή τη στιγμή;
Η ίδια των 3 τελευταίων χρόνων και η μακροβιότερη (και εύχομαι και για πολλά χρόνια ακόμα): Εγώ στη φωνή, οι Chris Mike και Κώστας Σμόνος στις κιθάρες, ο Διαμαντής Καλαφατιάδης στα πλήκτρα, ο Αντρέας Μήλιος στα τύμπανα και ο Γιάννης Λυκάκης στο μπάσο.
Τι υλικό θα παρουσιάσετε στο “Under The Quarry”; Υπάρχει κάτι νέο που να μπορεί να ανακοινωθεί;
Το ΕΡ μας σίγουρα, καθώς έχει αγαπηθεί από το κοινό μας και τουλάχιστον 3 κομμάτια από τον δίσκο που έρχεται. Αναλόγως, μπορεί να υπάρξει και κάποια ανακοίνωση, εάν έχουμε φτάσει σε σημείο που θέλουμε.
Τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι η τάση τους heavy / power / prog metal ζει ένα είδος “αναγέννησης”. Ποιά είναι η δική σου γνώμη; Υπάρχει ακροατήριο και μέλλον σε αυτόν τον ήχο; Πως βλέπεις τα metal πράγματα εντός και εκτός συνόρων;
Γεγονός. Κατ’ αρχάς, πλέον οι περισσότερες μπάντες παίζουν σε φόρμες που προ 20 ετών θα έμπαιναν σίγουρα κάτω από το “progressive” ταμπελάκι. Πολύπλοκες, τεχνικές, με πολλές αμφίσημες επιρροές. Τώρα, για το ακροατήριο, δε ξέρω. Είναι να σου κάτσει η μπάντα. Υπάρχουν μπάντες στο είδος που τείνουν σε “pop” επίπεδα και άλλες που δε τις ξέρει η μάνα τους. Εκτός συνόρων, μάλλον αναζητούμε τα νέα τεράστια ονόματα. Εντός συνόρων, μικραίνει διαρκώς η ψαλίδα με το εκτός.
Εκτός από τους Parthian Shot, έχεις κάποιες άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες που να διαθέτεις το χρόνο σου;
Θες να μιλήσουμε για τσάμικα εδώ; Είσαι σίγουρος;;; (γέλια). Δάσκαλος παραδοσιακών χορών, κρουστός σε παραδοσιακό σχήμα, ένα ενδιαφέρον ακουστικό κουαρτέτο, τους 4Tune με τους Κώστα και Διαμαντή από P.S. και το Νίκο Καραολάνη στο βιολί… και πάμε…
Διανύουμε μουσικά την ψηφιακή εποχή, του downloading, των social media, της “ευκολίας”. Πόσο κακό κάνει τελικά η free πρόσβαση στα πάντα; Μήπως τελικά αυτό είναι θετικό για τη μουσική και ιδιαίτερα για το heavy metal; Ποια είναι η άποψή σου;
Έχει να κάνει με την χρήση τελικά. Εάν το παλέψεις, μπορεί να σε μάθει το σύμπαν. Απλά, γίνεται λίγο εφήμερο όλο αυτό. Δε συγκρατείσαι το ίδιο εύκολα, όπως παλαιότερα: Too much information. Άρα, το καλό ή το κακό το βλέπεις με το “σφύριγμα της λήξης”.
Τι σε έκανε να ασχοληθείς με το τραγούδι; Οι επιρροές σου;
Ο Mercury, o Springsteen και ο Πανούσης. Από εκεί ξεκίνησαν οι επιρροές μου. Μετά μπήκε ο Patton, ο Jack Black, o Coverdale… Με το τραγούδι ασχολήθηκα κυρίως λόγω του πατέρα μου, που με την ώθηση που μου έδωσε ως παιδί στη μουσική, θα τον ευγνωμονώ για πάντα.
Τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην playlist σου; Υπάρχει κάτι που έχεις ξεχωρίσει τελευταία και θα πρότεινες στους αναγνώστες μας;
Εδώ και ενάμιση χρόνο, δεν ξεκολλάει από το playlist μου το “The Devil Put Dinosaurs Here” των Alice In Chains: Θεοί μου, τι δισκάρα… Γιατί εδώ στο “Ελλάντα” τους αγνοούμε τόσο πανηγυρικά;! Τελευταίες μέρες, έχω χάσει τη μπάλα με το νέο Fates Warning …εντάξει… απλά επιβεβαίωσαν για άλλη μία φορά πως καλλιτεχνικά “κερνάνε σκόνη” τους Dream Theater… Το νέο άλμπουμ των αδερφών Poem… εντάξει. Άλλο επίπεδο…
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τόσα πολλά νέα ή παλιά πράγματα που δε μπορώ να επικεντρωθώ σε κάτι… Ψάξτε και λίγο, όλα έτοιμα πια…
Δεν έχω να ρωτήσω κάτι άλλο, εύχομαι όλη η προσπάθεια για το “Under The Quarry Metal Fest” να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Η τελευταία κουβέντα προς τους αναγνώστες του Rockway.gr, σου ανήκει.
Καταρχήν, να συνεχίσετε τη δουλειά που κάνετε. Έχετε ένα σεβαστό όνομα στην πιάτσα μας κι έχουμε ανάγκη από τέτοιες κινήσεις. Από εκεί και πέρα, προς τον κόσμο, να δίνει χώρο σε νέα πράγματα, να μην αφήνει στην τύχη του τίποτα επειδή απλά το θεωρεί δεδομένο και να είναι ανοιχτός στη διαφορετικότητα χωρίς να την ταμπελώνει. Σας ευχαριστώ πολύ, Rockway.gr!
live photos by: Αναστασία Βερτεούρη/ Πάνος Ματθαιογιάννης
245 
