Και μετά, εκείνη ήρθε… Και φορούσε τα καλά της, πετώντας λίγο στην άκρη τα ήδη χρησιμοποιημένα ρούχα από τους Krypteria.
Η κορεάτικης καταγωγής Cho Ji-In (η οποία γεννήθηκε στη Γερμανία- παντού ψέμα φίλε), ενώνει τις δυνάμεις της με τους Frank Stumvoll, Olli Singer και S.C. Kuschnerus, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα τρόπον τινά project από πρώην και νυν μέλη των Krypteria, διαθέτοντας όμως έναν διαφορετικό ήχο.
Πλέον, οι And Then She Came επιδίδονται σε modern (female fronted) metal, το οποίο σημαίνει μια πιο heavy έκδοση των Evanescence, με την τεχνική κατάρτιση των Lacuna Coil, συν μερικά διάσπαρτα εφέ και μπλιμπλίκια. Κι αν εξαιρέσεις το βαρύγδουπο της όλης υπόθεσης (κάτι που φαίνεται και μέσω της παραγωγής), το αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον και σε σημεία πιο πολύπλευρο από ότι θα περίμενες.
Διάχυτο groove σε ολάκερο το album, με πλήρη συναίσθηση του τι σημαίνει “μοντέρνο”, αποφεύγοντας τα πολλά κλισέ και τα τετριμμένα αγαπουλίστικα φρου-φρου αντίστοιχων σχημάτων, ενώ ευτυχώς δε βασίζουν το marketing τους στο καλλίγραμμο σώμα της Cho Ji-In, αλλά στη δυναμική περσόνα της.
Τίγκα heavy σε σημεία, αγγίζοντας συχνά και την industrial σκηνή και γενικά ένα πακέτο που φαντάζει ονειρικό. Έχεις και την Alissa White-Gluz (Arch Enemy) να γδέρνει τα λαιμά της στο “Five Billion Lies”, έχεις και τον Jen Majura (Evanescence), να παιδεύει τα τάστα του στο “Spit It Out”, τι άλλο θέλεις;
Να σου πω εγώ, μανίτσα! Η αδυναμία του “And Then She Came” έγκειται στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που τα θέλει “όλα-πολύ” (κάτι που μαρτυρά κι η πομπώδης παραγωγή, όπως και το ευρύτερο σύνολο), αφήνοντας απ’ έξω το κατά πόσο μπορεί να ανταπεξέλθει η frontwoman τους σε αυτό το ύφος. Υπήρξαν αρκετές στιγμές που βρήκα υπερβολικό το αποτέλεσμα, ενώ η αντίθεση της heavy υπόστασης του δίσκου με τα φωνητικά της Cho Ji-In, δεν πετυχαίνει πάντα.
Εν ολίγοις, το ατού των And Then She Came είναι κι η Αχίλλειος πτέρνα τους. Προσπαθώντας, εύλογα, να δείξουν ένα διαφορετικό πρόσωπο, ξέχασαν πως δεν υπηρετούν πια την απλοϊκή female fronted σκηνή με τα συμφωνικά περάσματα, αδικώντας συχνά-πυκνά την ερμηνεύτριά τους, η οποία δυστυχώς δεν μπορεί να βρει εύκολα σημείο επαφής με την πιο heavy αισθητική που παράγει το συγκρότημα.
Έτσι λοιπόν, έχουμε ένα album που μουσικά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά συνάμα δείχνει σαν να γράφτηκε ερήμην της Cho Ji-In, δημιουργώντας σε σημεία κοιλιές κι ανάμεικτα συναισθήματα.
Σίγουρα όχι κακό, αλλά θεωρώ πως το αποτέλεσμα αδικεί κατάφορα αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι And Then She Came.
651 
