Pain of Salvation & Scar Symmetry (07/01/11)

January 10, 2011 Super User LIVE REPORTS Comments Off

Ένα χρόνο μετά και έπειτα απ’ τη κυκλοφορία του “Road Salt One – Ivory” οι “Pain of Salvation” επέστρεψαν και πάλι, αυτή τη φορά στο Fuzz Club, έχοντας μαζί τους ως supporting act τους “Scar Symmetry”. Επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο εδώ.

Είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο για μένα να βλέπω ότι το ελληνικό κοινό και ιδιαίτερα το ελληνικό κοινό των “POS” αγκαλιάζει θερμά τα συγκροτήματα που ανεβαίνουν στην σκηνή πριν απ’ αυτούς και δεν τους αποδοκιμάζει στιγμή (κάτι το οποίο δεν είχε συμβεί στους Pain Of Salvation στο Rock ‘em All festival το καλοκαίρι του 2008, όπου το κοινό ευλόγως διψασμένο μόνο για τους Iced Earth δεν έδειξε ιδιαίτερη θέρμη προς τους Σουηδούς). Είναι λυπηρό κάτω απ’ τη σκηνή να μην έχεις το κοινό σου… Όμως η ευχάριστη διάθεση με την οποία αντιμετώπισε το κοινό χθες τους Scar Symmetry τους οδήγησε στο να μας χαρίσουν μια άρτια live εμφάνιση. Χωρίς λάθη, χωρίς άγχος δε δίσταζαν στιγμή να ξεσηκώνουν το κοινό και να αφιερώνουν τα τραγούδια τους στο συγκρότημα που θα ακολουθούσε! Θαρρώ πως αυτή η πρώτη τους φόρα στην Ελλάδα θα τους μείνει αξέχαστη. Μάλιστα ο Lars Palmqvist (ο τραγουδιστής των καθαρών φωνητικών – τούμπανο!) κατέβηκε απ’ τη σκηνή και χώθηκε στη απροσδόκητα μεγάλη αγκαλιά των οπαδών του, που λαχταρούσαν να του πιάσουν το χέρι! Σε λιγότερο από μια ώρα μετά την εμφάνισή τους, εγκατέλειψαν τη σκηνή μοιράζοντας πένες και ευχαριστώ για να δώσουν θέση στους τεχνικούς των Pain Of Salvation που προετοίμαζαν επί μισή ώρα (μας φάνηκε αιώνας) τη σκηνή επιμελούμενοι τη κάθε λεπτομέρεια.

Στις 10 τα φώτα σβήνουν! Το μεγάλο πανό με τις προσωπογραφίες των μελών της μπάντας φωτίζεται με μπλε και μωβ χρώματα… Το χαρακτηριστικό “Remedy Lane” παίζει και φέτος το ρόλο του intro… Είχε έρθει η μεγάλη στιγμή! Οι POS ήταν πλέον on stage!

Απρόσμενο ξεκίνημα με το “Of two Beginings” το οποίο πρόλαβα να κρυφοκοιτάξω απ’ όταν οι τεχνικοί κολλούσαν το set list πάνω στη σκηνή! Ήταν σίγουρο πως μετά θα ακολουθούσε το “Ending Theme”! H συνέχεια ήταν δυναμική και αστεία με το “Linoleum” το οποίο ο Daniel Gildenlow πάσαρε “κοροϊδεύοντας” τους Σουηδούς για τη συναυλιακή συμπεριφορά τους! Έτσι η βραδιά φαίνονταν ελπιδοφόρα! Όλοι ελπίζαμε σε ένα “Beyond the Pale” ή ένα “Idioglossia” μια που το συγκρότημα έχει δηλώσει από πέρσι ότι θ’ αρχίσει να συμπεριλαμβάνει τα λεγόμενα “epic ones” στις συναυλίες του. Αντ’ αυτών μας δόθηκε αργότερα, για άλλη μια φορά το “Perfect Element”! Όσες φορές φυσικά και να το ακούσεις ζωντανά δε το χορταίνεις, όμως η αλήθεια είναι πως αφού μας το χάρισαν το περασμένο Γενάρη, αυτή τη φορά περίμενα κάτι διαφορετικό! Πάρα το παράπονό μου όμως το κλείσιμο του κομματιού με δικαίωσε! Daniel, Johan και Per (έχει δέσει εξαιρετικά με το group!) έπαιξαν τύμπανα, αναβιώνοντας μνήμες από το “ΒΕ” και φυσικά αποδίδοντας πιστά το τέλος του κομματιού! Ίσως αυτή να ήταν και η δυνατότερη στιγμή της συναυλίας! Και από το ζενίθ στο ναδίρ… Η μεγαλύτερη απογοήτευση της βραδιάς για μένα προσωπικά ήταν το “Of Dust”! Σα πιστή οπαδός του συγκροτήματος περίμενα ν’ ακούσω αυτό το αριστούργημα live όσο κανένα άλλο κομμάτι απ’ τον τελευταίο τους δίσκο! Αν και αντιλαμβάνομαι το concept που είχε στο μυαλό του ο Gildenlow, καθώς το εν λόγω κομμάτι αποτελεί πραγματική προσευχή και τέλεσε μεταβατικό ρόλο από το ένα κομμάτι της συναυλίας στο άλλο, απογοητεύτηκα τόσο που έπαιξε playback! Αν μη τι άλλο είναι ένα κομμάτι που να ακούς ζωντανά απ’ τη μεγάλη αυτή φωνή, σίγουρα θα σε κάνει να δακρύσεις (εδώ βαλαντώνω με το cd!) ! Έτσι λοιπόν αυτή η κίνηση με άφησε με μια μεγάλη πικρία.

Το “Winning A War” και το “People Passing By” πλασαρίστηκαν με τα αστεία του Daniel! Αξίζει να σας αποδώσω πιστά τα λόγια του: “Ας πάμε πίσω στο 1997. Το πιο hot συγκρότημα στο πλανήτη είναι οι “Spice Girls”. Στο μεταξύ ένα μικρό συγκρότημα κάπου στη Σουηδία ηχογραφεί το πρώτο του album που ονομάζεται Entropia. Μπορεί να εξακολουθούμε να είμαστε ένα μικρό συγκρότημα… αλλά που είναι οι “Spice Girls” τώρα, ε;”

Η έκσταση συνεχίστηκε καθώς πήραμε τη δόση μας και από “Ashes” και από το ανυπέρβλητο “Diffidentia”, συγκινηθήκαμε με το “Kingdom of Loss” και το “Road Salt” και αναστατωθήκαμε με την extended version του “No Way”! Δυστυχώς όμως κάτι έλειπε απ’ αυτή την εμφάνιση! Πολύ συχνά ο Daniel έχανε τους στίχους των τραγουδιών και ένα μικρό ατύχημα με το καλώδιο του ασυρμάτου του καθώς και μια πληγή στο αριστερό χέρι (το μάτιασα το παλικάρι μου!) τον αποδιοργάνωσαν ελαφρώς.

Μετά το καθιερωμένο encore ο Daniel πήρε θέση στα drums δίνοντάς μας να καταλάβουμε ότι ο Leo Margarit θα αναλάμβανε τα φωνητικά όπως έγινε και στο προηγούμενο live, όπου έκπληκτοι διαπιστώσαμε πως διαθέτει υπέροχη φωνή! Φευ! Ο ημίγυμνος Johan τραγούδησε εκπληκτικά το “Come Together” των Beatles (πήγαινε σετάκι με τη μπλούζα του Daniel) και το “Superstition” του Steve Wonder.

Όπως αναμένονταν ο “Gilden” εξακολούθησε να εκτελεί χρέη drummer για να ανταλλάξει θέσεις με τον Leo ο οποίος εκτέλεσε εξαιρετικά το “Don’t Talk to Strangers” ! Ναι, ακόμα και οι POS απέδωσαν φόρο τιμής στο Ronnie James Dio, κάτι που δε ξέρω να με ευχαρίστησε ιδιαίτερα! Ένα φόρο τιμής που συνεχίστηκε με μια ιδιαίτερη διασκευή του “Holly Diver” σε reggae ρυθμό από τους Gildenlow και Hallgern. Σαν ιδέα είναι πολύ καινοτόμο και ευχάριστο το να βλέπεις τα μέλη ενός συγκροτήματος να αλλάζουν ρόλους σα να βρίσκονται στο studio και τζαμάρουν χαλαρά, όμως θαρρώ πως δεν ήμουν η μόνη που βρήκε αυτό το κομμάτι της συναυλίας απλά χαριτωμένο και περίμενε με ανυπομονησία πότε θα τελειώσει για να απολαύσω και πάλι original, pure POS anthems! Νόμισα λοιπόν πως εισακούστηκα και το “Nightsmist” που αποδόθηκε και αυτό σε μια reggae – “don’t like Jamaica, oh no, I love her!” έκδοση όπως και πέρσι, ήταν το τελευταίο κομμάτι! Όλοι πιστέψαμε πως είναι ένα απ’ τα αστεία του Daniel, και πως τουλάχιστον άλλα τρία κομμάτια μας περιμένουν. Ένα ευχαριστώ και μια υπόσχεση πως θα συναντηθούμε ξανά ενώ οι πρώτες νότες του τραγουδιού ηχούσαν, ήταν η καληνύχτα των “Pain Of Salvation”! Μετά το τέλος του κομματιού υποκλίθηκαν, τους αποθεώσαμε και κάπως έτσι απότομα και με πολλά απωθημένα, οι Σουηδοί μας άφησαν για φέτος…

Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά πως λατρεύω τους Pain of Salvation και τους ακολουθώ πιστά απ’ τη πρώτη φορά που επισκέφτηκαν τη χώρα μας… Οπότε, ναι, τους έχω δει και καλύτερα!

ΥΓ Οι πιστοί σα κι εμένα ίσως παρατηρήσατε από φωτογραφίες που έχουν διαρρεύσει στο διαδίκτυο, ότι στις άλλες συναυλίες της περιοδείας υπήρχε άλλο στήσιμο στη σκηνή, ένα βάθρο στο οποίο ανέβαινε ο Gildenlow και τραγουδούσε κατά πάσα πιθανότητα από εκεί, κάτι που δεν υπήρχε σε εμάς! Άλλο ένα πλην σε αυτό το κατά τ’ άλλα καλό live.

SCAR SYMMETRY SETLIST: