Για τους SepticFlesh τα έχουμε πεί λίαν προσφάτως στο αφιέρωμα του Φεβρουαρίου (link) αλλά με αφορμή την επανακυκλοφορία των πέντε πρώτων album των ‘Flesh από τη Season Of Mist, θα έχω την ευκαιρία να πω δυο λογάκια παραπάνω, καθώς έχω στα χέρια μου την επανέκδοση του “Revolution DNA” (έχω το original CD, θυμάμαι μόλις είχε κυκλοφορήσει, δώρο γενεθλίων, Νοράκι συγγνώμη που ήμουν καριόλης, ήμουν ματιαγμένος…)
Το album αυτό είχε κυκλοφορήσει αρχικά από τη γαλλική Holy Records που διετέλεσε, αρχικά τουλάχιστον, το εφαλτήριο βήμα των SepticFlesh (αλλά και των Nightfall και Exhumation) για τη διασπορά της τέχνης τους έξω από τα σύνορα της “απολίτιστης” ακόμη Ελλάδας μας.
Βρισκόμαστε λοιπόν στο 1999 και οι SepticFlesh έχουν ξεπεράσει κάθε στεγανό στο χώρο του ατμοσφαιρικού doom / death. Άκρως πειραματικοί από την αρχή της καριέρας τους με αυτό το album, για το οποίο μετέβησαν στα Freadman (έχουμε ξαναπεί για τον Fredrik ε;), είπαν να τα “σπάσουν βρε αδερφέ” εικαστικώς. Καλές οι ατμόσφαιρες δηλαδή, πολύ ωραία όλα αυτά τα μυστικιστικά που διαπραγματεύονται, αλλά μην ξεχνιόμαστε. Οι άνθρωποι ήταν (και είναι, Δόξα να ‘χει ο Γιαραμπής) μέχρι το μεδούλι μεταλλάδες και μια επιστροφή στις ρίζες, για τη μουσική που μιλάμε, είναι πάντα ευπρόσδεκτη.
Οι αλλαγές στον ήχο είναι ολοφάνερες. Straight heavy οπτική ανάμεσα σε έξυπνες death / doom μελωδίες, με πάρα πολύ απλό αλλά όχι απλουστευμένο riffing που τείνει να χαρακτηριστεί “σολιστικό”, αρπίσματα που ακούγονται κρυστάλλινα μέσα στη σχετική πρίμα αισθητική, thrashιές να πετάγονται εδώ κι εκεί και σου γυρνούν το βλέμμα προς τα ηχεία και πολύ καλά, άγρια και εκφραστικά φωνητικά από τον Σπύρο που ναι μεν δείχνουν την εξωβρετανική του καταγωγή αλλά είναι απολύτως συμβατά με το ηχητικό background που παράγουν οι συνεργάτες του.
Το τεχνολογικό, στιχουργικά, concept του “Revolution DNA”, ενδεδυμένο με σκληρή κιθαριστική δουλειά και όμορφα leads, ξεδιπλώνεται στα 13 κομμάτια του με εντυπωσιακή αμεσότητα χωρίς αυξομειώσεις στην καμπυλότητα της ροής του, είναι πολύ ευχάριστο άκουσμα. Και φυσικά η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν της μπάντας εστιάζεται σε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Στην προσθήκη του “ολοζώντανου” Άκη Καπράνου στα φυσικά – επιτέλους! – drums (μην ξεχνάμε ότι οι SepticFlesh χρησιμοποιούσαν προγραμματισμένο drum machine ως τότε – με επιστημονική χρήση φυσικά), ο οποίος με τον Σπύρο συνθέτουν ένα αψεγάδιαστο, δεμένο ρυθμικό δίδυμο.
Το bonus υλικό που εμπεριέχεται σε αυτήν την κυκλοφορία είναι τα “Misery’s King” και “The Thief Of Innocence” τα οποία εμπεριέχονται στη limited edition που είχε κυκλοφορήσει η Holy το 2005 και η γαλλική version του “Telescope”, κομμάτια που μπορούν να σταθούν στο ίδιο ποιοτικό επίπεδο του original υλικού και σε κομμάτια όπως το “Radioactive ”, το “DNA” (deeply touched, “γκαύλα!” στα ελληνικά), το (προφητικό;) “Android” ή το “Age Of New Messiahs”.
Ένα πολύ καλός δίσκος από τους πιονιέρους της Ελληνικής metal σκηνής, ο οποίος φυσικά δεν είναι ο αντιπροσωπευτικότερος της μουσικής των ‘Flesh για να εισάγεις έναν νέο ακροατή στον κόσμο τους, αλλά δεν παύει να είναι επαγγελματικότατος ως δουλειά (φοβερό το νέο artwork του Adrien Bousson), με πάρα πολύ καλό metal υλικό και σίγουρα θα περάσεις καλά ακούγοντάς τον. Όσο για τους παλιούς… το έχετε. Τι; Δεν το έχετε; Meh ρε και μου κάνετε και τους καμπόσους!
719 
