Όσο δύσκολο είναι να μείνουν 20 χρόνια τα ιδρυτικά μέλη ενός metal σχήματος μαζί, άλλο τόσο δύσκολο είναι να έχουν συνεχώς ανοδική κι εξελικτική πορεία, όχι μόνο διατηρώντας τη δυναμική τους, αλλά οι αποθήκες ενέργειας κι έμπνευσης που διοχετεύουν στις δουλειές του, να μοιάζουν ανεξάντλητες.
Η φράση που τους χαρακτηρίζει γάντι όλα αυτά τα χρόνια είναι “γνωστοί και μη εξαιρετέοι”, με άλλα λόγια “πολύ καλοί, αλλά όχι πολύ μεγάλοι”. Πάντα ήταν στη σκιά των headliners της nu metal και alternative metal σκηνής, βάλθηκαν την τελευταία πενταετία να αποδείξουν ότι έχουν το κάτι παραπάνω. Το “The Return”, του 2014 τους κατέταξε μέσα στα 40 πρώτα του US και φυσικά στην πρώτη πεντάδα των rock album στις ΗΠΑ. Το “The Poison Red” έχει τη δυναμική και τα εχέγγυα να προκαλέσει μεγαλύτερης εμβέλειας κρότο, ίσως κατακτώντας και το ιδιαίτερο και πιο απαιτητικό κοινό της Γηραιάς Ηπείρου.
14 συνθέσεις, που πραγματικά φαίνονται τόσο φριέσκιες και δυναμικές, που όσο προχωρά η ακρόαση, η μία μοιάζει καλύτερη από την άλλη, λες και γράφτηκαν από ανερχόμενους, ταλαντούχους, ανήσυχους και θυμωμένους εικοσιπεντάρηδες. Για αυτό κι η φράση “είναι στην πιο ώριμη φάση της καριέρας τους” ακούγεται πιο κλισέ από ποτέ. Το “Foaming At The Mouth” με δυναμικά riff κι εκπληκτικό ραπάρισμα από τον Elias, δένουν αφάνταστα με τον έντονα κοινωνικό στίχο, θυμίζοντας Rage Against the Machine της νέας εποχής, ενώ τo “Bottled Up Killer Bees” αντιπροσωπεύει τον τίτλο του, με άκρως πετυχημένους “scratchy” ηχητικούς και κιθαριστικούς πειραματισμούς κι ενδιάμεσα λυρικά περάσματα.
Από την μακρά λίστα, ξεχωρίζουν αναμφισβήτητα το “Standing In The Flesh”, με αξιομνημόνευτα drums περάσματα και riffs που ξεφεύγουν από τα συμβατικά της nu metal σκηνής), επίσης το εξαιρετικά εμπνευσμένο “Radio Chorus” (εκπληκτικές μελωδίες και όμορφα φωνητικά) και βέβαια το “El Diablo”, που έμελλε να γίνει το δικό μου hitter από το album, αναδεικνύοντας τις λάτιν καταβολές τους, δεμένες απόλυτα με το είδος που εκπροσωπούν.
Δε μου αρέσουν οι προβλέψεις και σε γενικές γραμμές έχω μια απέχθεια στις προφητείες. Η αίσθηση, όμως που έχω είναι ότι η επικείμενη άφιξη του “The Poison Red”, των “γνωστών και μη εξαιρετέων” NONPOINT, θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της heavy metal σκηνής και θα τους αναδείξει σε κάτι άλλο, μεγαλύτερο ίσως, που κατόρθωσαν να χτίσουν βήμα βήμα, με τη δουλειά και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους.
646 
