Οι melodic rockers Vega, παρότι δεν ξεπέρασαν ποτέ το ντεμπούτο του 2010, έχουν μια σταθερή ποιοτική πορεία στα μουσικά δρώμενα.
Έχοντας επιστρέψει στη Frontiers, κυκλοφορούν το τέταρτο full length τους κι από το εναρκτήριο “Explode”, φαίνεται πως το στιλ τους έχει μείνει αναλλοίωτο, με το group να κινείται στις γνωστές AORάδικες φόρμες, κάτι που επιβεβαιώνει και το “We Got It All” που ακολουθεί. Η αγάπη τους για τα ‘80s είναι διάχυτη σε όλο το “Who We Are” (διόλου τυχαίος ο τίτλος), με το “Every Little Monster” να μοιάζει λες και βγήκε 30 χρόνια πριν.
Το καλό με τους Vega είναι ότι, παρότι νοσταλγοί μιας παλαιότερης σκηνής, φέρνουν τον ήχο στα μέτρα τους και τον κάνουν “δικό” τους, δίχως να υπερπροσπαθούν, κάτι που γίνεται αντιληπτό άμεσα από τον ακροατή.
Συνέχεια με την όμορφη μπαλάντα “Nothing Is Forever”, την οποία διαδέχεται το Bon Jovi-κό “White Flag”, το οποίο έχει γυριστεί και σε video. Γλυκόπικρα θετικό το “For Our Sins”, αρκετά συναυλιακό το “Generation Now” (στο refrain κυρίως), ενώ απλά συμπαθητικά τα “Ignite” και “Saving Grace”. Άλλο ένα όμορφο τραγούδι έρχεται μέσω του “If Not You”, το οποίο οδηγεί στο ανεβαστικό “Hurt So Bad”, το οποίο κλείνει και το δίσκο.
Για πολλοστή φορά, οι ερμηνείες του Nick Workman ξεχωρίζουν, με τη φωνή του να “κουμπώνει” άψογα με το είδος. Αυτό όμως που πάντα μου έλειπε από τους Vega είναι το νεύρο, όπως κι η ύπαρξη εν δυνάμει “επιτυχιών” που θα τους απογειώσουν. Ενώ δηλαδή οι συνθέσεις τους είναι πολύ καλές, κινούνται όλες σε μια σταθερά, με καμιά τους να προσπερνά εμφανώς τις υπόλοιπες, κάτι που από τη μια δεν είναι κακό, από την άλλη όμως, προσθέτει πόντους σε ένα είδος που είναι αρκετά radio friendly.
Όπως και να έχει, οι Vega αποτελούν εγγύηση πλέον για το χώρο του μελωδικού rock και το “Who We Are” επιβεβαιώνει το ίδιο το σχήμα για τις επιλογές του.
617 
