SECRET RULE: “Machination”

Το βλέπεις το εξώφυλλο; Μην το κοιτάς καλύτερα κι άκου…

Σίγουρα το artwork σε κατευθύνει στην κλασική female fronted συνταγή, με το βλέμμα “όχι άλλο κάρβουνο” να σχηματίζεται στο πρόσωπό σου.

Το “Ex-Machina” που ανοίγει το δίσκο όμως, δείχνει πως οι Secret Rule, είναι κάτι παραπάνω από ένα ζευγάρι βυζιά, με τη φωνή της Angela Di Vincenzo και την ευρύτερη symphonic ατμόσφαιρα να σε κερδίζει με ιδιαίτερη ευκολία. Όχι, η συνέχεια δε θα σε κάνει να σχίσεις τα καλτσόν σου και να κρεμάσεις λάβαρα πάνω από το κάστρο του Witnerfell, αλλά με συνθέσεις όπως “I Have the Sun”, “Dolls”, “You’re the Player” και “Foolish Daisy”, είναι αδιανόητο να μου κοτσάρεις ως θέλγητρο ένα τέτοιο εξώφυλλο, όχι τόσο για τον σεξιστικό του χαρακτήρα (αγαπάμε motorboating, πόσο μάλλον σε αγγελάκια), αλλά για τη λογική που θέλει τα female fronted σχήματα να διαθέτουν ερμηνεύτρια Bi-Bi-Bo, αφήνοντας στο background το μουσικό ποιόν της μπάντας. 

Σίγουρα η εμπειρία των Henrik Klingenberg (πλήκτρα- Sonata Arctica) και Sander Zoer (drums- ex Delain), βοηθάει αρκετά το “Machination”, το οποίο σε στιγμές είναι αρκετά πολύπλευρο (τηρουμένων των αναλογιών), με μια “ξέρω τι κάνω” αίσθηση να αναβλύζει από τις συνθέσεις, έστω κι αν δεν έχουν απαραίτητα τη στόφα για να σπάσουν τη συνταγή των προγενέστερων του είδους.

Η παραγωγή δια χειρός Tue Madsen (The Haunted, Moonspell, Dark Tranquillity κτλ), προσδίδει στις συνθέσεις, ενώ οι συμμετοχές όπως αυτές των Stefan Helleblad (Within Temptation), Timo Somers (Delain) και Fabio D’Amore (Serenity), αποτελούν ένα ευχάριστο εξτραδάκι.

Εν ολίγοις, αν δεν κρίνεις το βιβλίο από το εξώφυλλό του, θα βρεις πάμπολλα καλά στοιχεία στους Secret Rule, ένα ακόμη συγκρότημα που δείχνει πως το ιδίωμα διαθέτει ακόμη μερικούς άξιους εκπροσώπους.

697
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.