Παρασκευή λοιπόν, μια μέρα πριν τον καύσωνα με τις γειτονιές άδειες από νωρίς, καθώς όλοι την έκαναν προς παραλία μεριά, σε αναζήτηση νερού, μουριάς κι ήχων τζιτζικιών.
Οι βέροι Αθηναίοι όμως δε μασάνε… κατηφορίσαμε λοιπόν από νωρίς στον νέο συναυλιακό χώρο, το Modu, σύνορα Μεταξουργείου με Κολωνό για να απολαύσουμε άλλα ένα live με local bands (είπαμε στηρίζουμε τις μπάντες μας).
Εννιά και κάτι, βγήκαν στην σκηνή οι Asian Gypsy Moth, σε ένα σχεδόν άδειο Modu, (πρέπει σε κάποια φάση που μέτρησα να ήμασταν 40 νοματαίοι, αν και δεν παίρνω και όρκο, αλλά τέλος πάντων, αναμενόμενο). Το σχήμα θα το επιδίδεται σε ελληνικό grunge (ή τουλάχιστον αυτό που θα περίμενα να ακούσω αν το grunge είχε τις ρίζες του στην Ελλάδα). Μια μίξη τραγουδιών με ελληνικό και ξένο στίχο, η οποία έκανε την ώρα να περάσει ευχάριστα, δένοντας όμορφα μετα υπόλοιπα συγκροτήματα που ακολούθησαν.
Κατά τις 10:15, η σκυτάλη πέρασε στους Supershooters, οι οποίοι διέθεταν περισσότερα stoner στοιχεία στη μουσική τους, σε συνδυασμό με μια εσάνς από Metallica, ελέω φωνητικών. Δυναμικός ήχος με τα νωχελικά “ντουν-ντουν” του μπάσου να σε ταξιδεύουν στην έρημο, αλλά ευτυχώς όχι πολύ βαθιά. Έχει και ζέστη, λέμε!
Εδώ να σημειώσω και να πω πολλά μπράβο στη διοργάνωση, αλλά και στο μαγαζί, διότι δεν είχαμε σχεδόν καθόλου καθυστερήσεις, ενώ τα ποτά μας έρχονταν στα χέρια μας από την (αν είδα καλά) κιθαρίστρια των Aherusia.
Έχοντας καταναλώσει ήδη τις πρώτες μπίρες και βολεμένη στο σκαμπό μου, ξαφνικά το κλίμα άλλαξε με τους Vice Versa να τραβούν “εξωσχολικούς” οπαδούς με βερμούδες κι ανάποδα καπέλα να χτυπιούνται με τις πρώτες νότες. Θα την πω την αμαρτία μου, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω τη σαγιονάρα στην πρώτη γραμμή (εντάξει βρε αγόρια, ήρθε καλοκαίρι, αλλά οκ). Τέλος πάντων, ακούσαμε τις διασκευές μας, αλλά και δικά τους κομμάτια, αρκετά δυναμικά και φιλότιμα να προσθέσω, δυστυχώς όμως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του τραγουδιστή να ξεσηκώσει το λιγοστό κοινό, η καρέκλα ήταν γλυκιά και η διασκέδαση περιοριζόταν στο κούνημα του κεφαλιού.
Last but not least, οι αγαπημένοι Sun, Rain in Life, οι οποίοι ανέβηκαν στην σκηνή την πιο άχαρη στιγμή, μιας και το κοινό είχε “λακίσει” κι είχαμε μείνει μετά βίας 30 άτομα. Παρόλα αυτά τα έδωσαν όλα, με την γνωστή grunge αισθητική τους και τα διπλά φωνητικά να γεμίζουν το χώρο. Μπορεί το ιδίωμα που υπηρετούν να φαντάζει ετεροχρονισμένο, αλλά η προσέγγισή του είναι τόσο τίμια, που το αποτέλεσμα τους δικαιώνει, προσφέροντας ένα άρτιο (και νοσταλγικό) κράμα της grunge σκηνής των απαρχών του ’90.
Ε, κάπως έτσι ήταν λοιπόν, φίλε αναγνώστη, κι όσα κατάλαβες- κατάλαβες. Στο σύνολο, μια ευχάριστη συναυλιακή βραδιά στο νεοσύστατο και συμπαθέστατο Modu. Άλλη φορά, έλα να τα δεις από πρώτο χέρι.
Κείμενο: Cristina Alossi
Photos: Μιχαέλα Μαραζώτη
691 
