Το κουιντέτο από το Ιλινόι έχει μία σχετικά σύντομη ιστορία αλλά συχνά φλερτ με top μουσικές λίστες, όπως αυτή του Billboard.
Τούτος είναι ο δεύτερος δίσκος της μπάντας και το στιλ της τείνει προς σχήματα όπως οι Brand New κι οι Taking Back Sunday, άλλως στην πιο ελαφρά πλευρά του emo/punk. Εμμέσως πλην σαφώς μιλάμε για ένα συγκρότημα που δεν ακούγεται όπως οι Blink-182 ή οι Green Day, αλλά για μια μπάντα με πιο νευρικά παίξιμο και πιο μελωδική προσέγγιση. Το ερώτημα είναι κατά πόσο συμβιβάζεις το όποιο rock στοιχείο σου για μία γλυκανάλατη μελωδιούλα που θα σου φέρει παραπάνω ακροατές και, συνεπώς, αγοραστές.
Οι Real Friends το κάνουν συχνά, κι αν παραβλέψει κανείς την αρκετά ραφιναρισμένη παραγωγή τα riffs στην αρχή, τουλάχιστον, του παρόντος είναι αρκετά εύστοχα. Κατόπιν, όμως, και για αλλεπάλληλα κομμάτια το κουιντέτο παθαίνει μία οξεία μπαλαντίτιδα. Ο δεύτερος δίσκος είναι πολύ νωρίς για μία rock μπάντα να συμβιβαστεί. Συνεπώς, καλή προσπάθεια αλλά μη δίνετε κώλο.
502 
