Σε μια εποχή που η δισκογραφική βιομηχανία μετράει τα κουκιά της, είναι δύσκολο να κρίνεις το κατά πόσο ένα (ακόμη) album διασκευών έχει θέση σε μια δισκοθήκη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Jorn αποφασίζει να βγάλει μια τέτοιου τύπου δουλειά, αλλά προβληματίζει πλέον το γεγονός ότι ένας άνθρωπος με τέτοιο λαρύγγι, αντί να ασχοληθεί πιο εντατικά με την προσωπική του καριέρα (η οποία έχει πάρει την κατιούσα), αναλώνεται σε τέτοιου είδους κυκλοφορίες, οι οποίες φαντάζουν παράταιρες.
Από την άλλη, όταν το αποτέλεσμα είναι καλό, ίσως δε χρειάζονται υπεραναλύσεις για το “γιατί”.
Το “Heavy Rock Radio” ξεκινάει pop κι ευχάριστα, με το “I Know There’s Something Going On”, το οποίο ανήκει στη Frida, μέλος των Abba και συνεχίζει με το “Running Up that Hill” της Kate Bush, δείχνοντας πως ο Jorn προσπαθεί να αποφύγει τις εύκολες λύσεις. Ακολουθεί το “Rev on the Red Line” των Foreigner και το “You’re the Voice” του John Farnham, το οποίο στην Ελλάδα (δυστυχώς) έγινε πιο γνωστό ως “Ρίξε Κόκκινο στη Νύχτα” κι αποτελεί ένα από τα πάμπολλα κομμάτια που έφτιαξαν καριέρες wanna-be εγχώριων “συνθετών”. Η επιλογή του “Live to Win” από τον Paul Stanley (από το ομώνυμο album του 2006), δείχνει πως ο Jorn δε θέλει να ασχοληθεί μονάχα με τα “κλασικά”, κάτι που επιβεβαιώνεται κι αργότερα με το “The Final Frontier” των Iron Maiden.
Κάπου εκεί ξεκινάει κι η πιο hard rock χροιά του δίσκου, με τα “Don’t Stop Believing” (Journey), “Killer Queen” (Queen) και “Hotel California” (Eagles), ενώ δε γινόταν να μην συναντηθεί μια ακόμη ωδή στον Dio, αυτήν τη φορά μέσω του “Rainbow in the Dark”. Το “Strombringer” των Deep Purple φορέθηκε πολύ τα τελευταία δυο χρόνια (επανεκτέλεση από Whitesnake και διασκευή από τους Grand Magus) κι ο Jorn δίνει τη δική του εκδοχή. Το “Heavy Rock Radio” κλείνει με ένα ακόμη Dio τραγούδι, αυτή τη φορά από τη θητεία του στους Black Sabbath, το γνωστό και πολυαγαπημένο “Die Young”.
Η πλειοψηφία των διασκευών έχουν ενδιαφέρον, δίχως βέβαια να αλλάζουν κατά πολύ οι original εκδοχές, πλην των πιο heavy εκφάνσεων. Σαν σύνολο ακούγεται νεράκι και το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό, ενώ thumbs up για τις πιο μη-safe επιλογές.
Προσωπικά, πάντα ήμουν fan των διασκευών, μόνο που πλέον, κάθε κυκλοφορία καλλιτέχνη βεληνεκούς Jorn, οφείλει να έχει νόημα και να μη γίνεται μονάχα για να περάσει η ώρα. Στην προκειμένη, το “Heavy Rock Radio” τα αξίζει τα λεφτά του, απλά σίγουρα δεν αποτελεί και κάτι απαραίτητο για τον μέσο ακροατή.
537 
