Το hardcore είναι μια -όχι και τόσο- βρώμικη δουλειά , αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει, μιας και οι καθαρές δουλειές δεν αποδίδουν πλέον σε αυτόν τον ντουνιά.
Εντούτοις, αυτά συνέβησαν, κατά προσέγγιση, το βράδυ εκείνο…
Με κάποια καθυστέρηση ως προς το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα του Fest, το κουιντέτο των Αθηναίων Kalpa ανεβαίνει στη σκηνή του Αn. Ο ήχος σίγουρα δεν είναι hardcore, καθώς έχει μεγαλύτερη συγγένεια με μπάντες όπως οι Isis, οι Neurosis και τους δικούς μας Allochiria. Η μονάδα είναι σφιχτοδεμένη και σταθερή στον αργόσυρτο ρυθμό της, δίνοντας ,ενίοτε, κατά τη διάρκεια των μακροσκελών συνθέσεων, αέρα για τα βαθιά φωνητικά του frontman.
Σειρά έχουν οι κάπως εκκεντρικοί, ως προς τη σκηνική παρουσία, οι Αθηναίοι Cartilage. Είμαι σίγουρος ότι είδα κάποιον επί σκηνής με μάσκα κι ο ψηλολέλεκας frontman του κουιντέτου φαίνεται αεικίνητος. Τηρουμένων των αναλογιών ο ήχος είναι αντίστοιχος της εμφάνισης με όμορο, ίσως, αυτόν συγκροτημάτων όπως οι Slipknot, καθώς σκισμένες φωνές και λαρυγγισμοί εναλλάσσονται πάνω από βαρυφορτωμένες ενορχηστρώσεις.
Το metal hardcore κουαρτέτο των Emergency Brodacast από την Κωνσταντινούπολη καταλαμβάνει την σκηνή. Ο ήχος είναι μεταλλικός και βαρύς και η μπάντα πολύ αεράτη, σκεπτόμενος το γεγονός ότι είναι η πρώτη beatdown hardcore μπάντα από την Τουρκία που βλέπω ζωντανά. Ο μικροσκοπικός τραγουδιστής είναι σωστό ελατήριο και ο κιθαρίστας της μπάντας εκπέμπει χαλαρότητα που δεν ταιριάζει σε hxc group.
Οι Deftosted, αποτελούμενοι κατά το ήμισυ από μέλη των, εδώ και καιρό διαλυμένων, Censored Sound και My Turn, είναι το μοναδικό παλαιάς σχολής hardcore σχήμα για το αποψινό live. Δεδομένου ότι είναι η δεύτερη ζωντανή εμφάνισή τους τα πηγαίνουν περίφημα, αναπαράγοντας τον ήχο της αμερικάνικης έκρηξης του hardcore κατά τη δεκαετία του ’80, έχοντας ως κύρια επιρροή μελωδικότερες μπάντες όπως οι Dag Nasty. Μετά από μία διασκευή σε Bad Religion, αποχωρούν.
Οι Ελβετοί Keep Talking έχουν ήδη επιβεβαιώσει το γεγονός ότι είναι θεοπάλαβοι και γλεντζέδες έχοντας ανεβάσει στο profile τους στο facebook μια ομαδική γυμνή φωτογραφία από κάπου στο Λυκαβηττό. Το μεταλλικό hardcore τους είναι αρκετά εύστοχο και η μπάντα υπερκινητική, σε σημείο που να νομίζεις ότι κάποιος θα σακατευτεί επί σκηνής, πράγμα που δε συμβαίνει ποτέ, ευτυχώς. Σε ορισμένα σημεία η γρεζαρισμένη φωνή του μυώδους τραγουδιστή σε συνδυασμό με τα γκάζια της ενορχήστρωσης θυμίζουν τους Testament και ακόμη και τους Biohazard.
Περί τις 12, οι Γερμανοί Wolf Down καταλαμβάνουν τη σκηνή του An και τα επόμενα 45′ περίπου λεπτά είναι παρανοϊκά. Μαυροκόκκινες σημαίες κρεμιούνται στους ενισχυτές, ο frontman Dave κάνει μνεία στον έγκλειστο Νίκο Ρωμανό, η κατάσταση επί και κάτω από την σκηνή είναι χαοτική, καθώς βλέπεις κάθε είδους slamdancing και ακροβατικό και γενικά λυπάμαι το φίλο Καλλιακμάνη ο οποίος κυκλοφορεί ανάμεσα σε αυτό το χάος με μία πανάκριβη φωτογραφική με την προοπτική να πάρει κάποιες καλές στάσεις. Πούλιτζερ για το φίλο Καλλιακμάνη.
Το κοινό απαντάει σε κάθε προσταγή ή γρύλισμα του ξανθόψειρα frontman, του οποίου η φωνή ακούγεται ασταμάτητη. Η βαριά μεταλλοειδής μουσική έχει πέσει κυριολεκτικά σαν σπίρτο σε πυριτιδαποθήκη και το χάος δε σταματάει παρά μόνο όταν οι Γερμανοί λένε το τελευταίο αντίο.
Ευχαριστούμε και καληνύχτα σας, λοιπόν!
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
451 
