Ο καιρός μας έπαιξε άτιμα παιχνίδια την ημέρα της διεξαγωγής της τρίτης μέρας του Release Festival.
Οι καταιγίδες, που ξεκίνησαν από το μεσημέρι, σκόρπισαν ανησυχία και αμφιβολίες για το αν τελικά θα καταφέρουμε να απολαύσουμε το εκλεκτό line-up. Ευτυχώς όμως, οι προσευχές και οι δεήσεις μας έπιασαν τόπο και ως εκ θαύματος, πέρα από κάτι εκφοβιστικά μαύρα σύννεφα στην αρχή, η βραδιά διεξήχθη κανονικότατα υπό καθαρό ουρανό.
Το πρόγραμμα εμφανίσεων τηρήθηκε και πάλι με ευλάβεια, συνεπώς στις 17.10 το fuzzy rock αθηναϊκό ντουέτο The Noise Figures ήταν ήδη στη σκηνή, με τον ουρανό ακόμη μαύρο πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Με τα γκάζια και την ωραία φασαρία τους μας χάρισαν ένα δυναμικότατο ξεκίνημα, που μας εφοδίασε με ευδιαθεσία και ορμή για το υπόλοιπο της βραδιάς. Με τις κολλητικές μελωδίες κομματιών όπως τα “Don’t Throw Your Hand”, “Run” και “Holy One” από την τελευταία τους κυκλοφορία “Aphelion”, που είχε σαφώς την τιμητική της, και τα “We Look Better In the Sun”, “Black Caravan” και “Rollin’” από το ντεμπούτο τους, το 35λεπτο σετ τους πέρασε γρήγορα κι ευχάριστα.
The Noise Figures setlist
Shoot the Moon
Don’t Throw Your Hand
In the Boneyard
Run
We Look Better In the Sun
Black Caravan
Feathers
Rollin’
Holy One
Blood
Σειρά έχουν οι Closer, που έφεραν στην ατμόσφαιρα μυρωδιά παλιότερων εποχών. Αν και ποτέ δεν με συγκλόνιζαν, ο ήχος τους μου απέπνεε μια οικειότητα. Η παρουσία τους στο line-up ήταν για μένα μια καλή ευκαιρία να την ξανανιώσω. Η μπάντα έπαιξε με πολύ κέφι, ιδιαιτέρως ο Ανδρέας Παππάς, η φωνή του σχήματος, ήταν στα φόρτε του. Τα παλιά “Too Late”, “Wine”, “Mystery Falls Down” και το λιγότερο παλιό “Still Here” μας θύμισαν τα νιάτα μας. Το σετ τους έκλεισαν με ένα κομμάτι από τη νέα τους κυκλοφορία, που όπως μας ενημέρωσαν ήταν την ίδια μέρα. Οι Closer έπαιξαν για 45 λεπτά για το διεσπαρμένο αλλά ικανοποιητικό αριθμητικά −δεδομένης της ώρας και των καιρικών συγκυριών− κοινό, ενώ ο ήλιος είχε ήδη βγει για τα καλά.
Closer setlist
Obsession of
Night Butterfly
Still Here
Too Late
Mystery Falls Down
Wine
Alone with Everybody
Bored
Renaissance
Το κοινό άρχισε να συσπειρώνεται δείχνοντας ότι οι Βρετανοί Slowdive ήταν ένας λόγος που παρευρισκόταν εκεί εκείνο το βράδυ. Η επανασύνδεση 20 χρόνια σχεδόν μετά τη διάλυσή τους ήταν ένα ευτυχές γεγονός, αφού οι Slowdive είναι από τα αγαπημένα ονόματα της shoegaze σκηνής. Ξεκίνησαν με το κομμάτι που φέρει το όνομά τους, από το EP τους “Slowdive” το 1990, βάζοντάς μας αμέσως στο κλίμα του τι θα επακολουθούσε για την επόμενη ώρα. Υπνωτιστικές μελωδίες που σε παρασύρουν να λικνιστείς , ενώ η φωνή της frontwoman Rachel Goswell ηχούσε σαν γοητευτικό τραγούδι σειρήνας που είχε ως σκοπό να σου πάρει το μυαλό.
Έπαιξαν κομμάτια από όλη τους τη δισκογραφία, μα τίμησαν ιδιαιτέρως το “Souvlaki”, ενώ το κοινό επιδοκίμαζε με θέρμη κομμάτια όπως τα “Crazy for You”, “Souvlaki Spave Station” και “When the Sun Heats”. Έπειτα οι τόνοι έπεσαν, αφήνοντας για το τέλος τη διασκευή τους στο “Golden Hair” του Syd Barrett.
Slowdive setlist
Slowdive
Avalyn
Catch the Breeze
Crazy for You
Machine Gun
Souvlaki Space Station
When the Sun Heats
She Calls
Dagger
Alison
Golden Hair (Syd Barrett cover)
Δέκα λεπτά πριν απ’ τις εννιά εμφανίζεται η παρέα των Αμερικανών psych rockers The Brian Jonestown Massacre, που απέδειξαν ότι αποτελούν την απόλυτη ενσάρκωση του coolness. Ο “εγκέφαλος” του σχήματος, ο ομιλητικότατος κύριος Anton Newcombe, αποτελεί μια εξαιρετικά γραφική φιγούρα, με χίπικα ρούχα και χαϊμαλιά, και με φαβορίτες που θα έκαναν τον Σταμάτη Κόκοτα να ζηλεύει παράφορα. Όπως ο ίδιος επεσήμανε, η μία ώρα που είχαν στη διάθεσή τους να παίξουν ήταν μάλλον πολύ περιοριστική, αν συγκριθούν μάλιστα με τις τρίωρες εμφανίσεις τους στην Αμερική προ ολίγων ημερών. Η πλούσια δισκογραφία τους (14 άλμπουμ μέσα στα πάνω από 20 χρόνια πορείας τους) είναι όντως δύσκολο να συνοψιστεί μόνο σε μία ώρα.
Οι Brian Jonestown Massacre δεν είναι καθόλου τυχαία ένα από τα κορυφαία ονόματα της ψυχεδελικής ροκ σκηνής. Έχουν το ταλέντο να σε κάνουν να λύνεσαι και να αφήνεσαι να σε συμπαρασύρει το χαλαρωτικό groove τους, και στο τέλος του σετ τους να νιώθεις ότι πέρασες πραγματικά καλά. “Geezers”, “Who”, το καταπληκτικό “Anenome”, “When Jokers Attack” και για κλείσιμο το “Yeah Yeah” είναι μερικά απ’ αυτά που ακούσαμε στο 70λεπτο σετ τους, και η αλήθεια είναι ότι θα θέλαμε λίγο ακόμα.
Είναι αδύνατον να μη γίνει ειδική μνεία στην υπέρτατη μορφή που ακούει στο όνομα Joel Gion, στον δεξιοτέχνη ντεφίστα του σχήματος, που σε συνδυασμό με το μπλαζέ ύφος του και την κινησιολογία του επί σκηνής κέρδισε εύκολα μια θέση στην καρδιά μας.
Στις 22.30 η PJ Harvey με την εννιαμελή μπάντα της βγαίνουν στη σκηνή παρελαύνοντας, υπό τον στρατιωτικό ρυθμό των τυμπάνων του “Chain of Keys”. Αυτοστιγμεί η ανάσα μας κόπηκε, η σκηνή αιχμαλώτισε τα μάτια μας, τα πάντα γύρω μας πάγωσαν – ήμασταν υπόδουλοι της μαγικής δύναμης της PJ.
Τα πάντα φαίνονταν ότι ήταν μελετημένα έως και την παραμικρή λεπτομέρεια, το γενικότερο στήσιμο αλλά και η ερμηνεία της PJ ειδικότερα, με μια έντονη θεατρικότητα να τα χαρακτηρίζει. Η ατμόσφαιρα βαριά, σχεδόν πένθιμη, με την PJ να φορά μαύρο αέρινο φουστάνι και το κεφάλι της να στολίζει ένα μαύρο στεφάνι, πράα και σοβαρή, να περιορίζεται σε λίγες, μινιμαλιστικές κινήσεις.
Το πρώτο 45λεπτο αφιερώθηκε στα δύο τελευταία άλμπουμ της, το φρέσκο “The Hope Six Demolition Project” (που παίχτηκε ολόκληρο, εκτός από ένα κομμάτι) και το προηγούμενο “Let England Shake”, στο κλίμα των οποίων στηρίχθηκε και όλη της η εμφάνιση. Στο δεύτερο μισό, ανάμεσα στα καινούρια τραγούδια, περιλήφθηκαν και παλιότερα κομμάτια όπως τα “When Under Ether”, “50ft Queenie”, “Down By the Water” και το υπέροχο, ανατριχιαστικό “To Bring You My Love”, ενώ για το encore άφησε το “Working For the Man” από τον δίσκο “To Bring You My Love” και το “A Perfect Day Elise” από το “Is This Desire?”.
Αν κι ομολογώ ότι λαχταρούσα να δω περισσότερα από τα παλιά ζωηρότερα κομμάτια, αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι κάτι τέτοιο θα χάλαγε την τόσο προσεγμένη ατμόσφαιρα που είχε στηθεί. Η PJ Harvey ήταν συγκλονιστική, χάρισε σε όλους μας ένα live που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό ακόμα.
PJ Harvey setlist
Chain of Keys
The Ministry of Defence
The Community of Hope
A Line in the Sand
The Orange Monkey
Let England Shake
The Words That Maketh Murder
The Glorious Land
Medicinals
When Under Ether
Dollar, Dollar
The Wheel
The Ministry of Social Affairs
50ft Queenie
Down By the Water
To Bring You My Love
River Anacostia
Working For the Man
A Perfect Day Elise
Photos: Cristina Alossi
570 
