Για κάποιο λόγο ο όρος “prog” στην περίπτωση των Virus δεν μου φαινόταν ποτέ αρκετός, οπότε κατέληξα να προσθέσω και τον όρο “apocalyptic” για ευνόητους λόγους.
Όχι επειδή ασχολούνται τόσο στιχουργικά με το θέμα, αλλά γιατί αυτήν ακριβώς την ατμόσφαιρα βγάζουν, μιας και η μουσική του Czral και της παρέας του ποτέ δεν παρέπεμπε σε ανθισμένα λιβάδια εκτός κι αν κάπου στο βάθος φαίνεται μια πόλη φάντασμα καλυμμένη με αναρριχητικά φυτά και ραδιενεργή σκόνη.
Μουσικά η προσέγγιση είναι γνωστή, το γνωστό στιλ “χαλαρό prog συναντάει τους Voivod” παραμένει κυρίαρχο και το “Memento Collider” ξεκινάει χορευτικά θα έλεγα, αν έχεις τις παραπάνω κλειδώσεις που χρειάζονται για να χορέψεις τους μεταλλαγμένους ήχους του “Afield”, πριν επιστρέψει στα κλασικά στριφνά μονοπάτια που κάνουν τους Virus την καλύτερη sountrack-ική προοδευτική rock μπάντα από την εποχή των Goblin (κι ας μην μοιάζουνε).
Πιο δυσκολοάκουστο σίγουρα από τις εποχές του “The Black Flux” αλλά όχι υπερβολικά, οι όποιες απαιτήσεις από τον ακροατή δεν έχουν να κάνουν με την πολυπλοκότητα της μουσικής αλλά με την ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει και τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, των οποίων το “Memento Collider” είναι σίγουρα αντάξιο αν (για μένα τουλάχιστον) όχι καλύτερο. Πάντως παραμένει το ιδανικό καλοκαιρινό soundtrack για όσους κάτω από το πεζοδρόμιο δεν βλέπουν παραλία αλλά μια συνεχή οπτική μονομαχία με τη γνωστή Νιτσεϊκή άβυσσο.
587 
