Έχω ξαναπεί ότι το hard rock περνάει παγκοσμίως μια δεύτερη εφηβεία.
Εδώ και 5-6 χρόνια γίνεται ένας μικρός χαμός, με πάρα πολλές μπάντες να ξεπετάγονται εδώ κι εκεί σ’ αυτόν τον χώρο κυκλοφορώντας πολύ ποιοτικές δουλειές, είτε στο εξωτερικό είτε στη χώρα μας (θυμήσου τους Redrum ή τους Addiction).
Ουσιαστικά βέβαια, αυτή η άνθηση εστιάζεται σε τεχνοτροπίες που βασίζονται στη θρυλική ’80s εποχή του είδους στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Οι Buffalo Summer είναι κι αυτοί μια από αυτές τις μπάντες, μόνο που η ματιά τους στρέφεται κυρίως στο ’70s hard rock (όχι prog, ούτε revival, πιούρ hard rock). Το συμπαθές αυτό σχήμα, μετά από ένα αξιόλογο φερώνυμο debut, επανέρχεται τρία χρόνια μετά με το νέο του album “Second Sun” με φιλοδοξίες πρωταθλητισμού. Και δικαίως φιλοδοξεί μια και το αποτέλεσμα είναι άκρως ελπιδοφόρο.
Γκρουβάτο παλιακό hard rock καθαρά αμερικανικής τεχνοτροπίας (αν και Ουαλοί – ναι, κι εγώ ψιλοκουφάθηκα), τουτέστιν “ανοιχτά”, πεντατονικά riffs από τον Jonny Williams, στιβαρότατο rhythm section από τους Darren King (μπάσο) και Gareth Hunt (drums), γρετζάτη, θαυμάσια φωνή από τον Andrew Hunt υπό μια έξοχη παραγωγή, κάτι εντυπωσιακό αναλογιζόμενος τη live ηχογράφηση όλου του album, αποδεικνύοντας ως γεγονός την εκτελεστική δεινότητα των μελών της θαυμάσιας αυτής μπάντας.
Southernισμοί, ο αέρας του Slash, τα πνεύματα των Led Zeppelin και Whitesnake κυριαρχούν στις ατμόσφαιρες, με τελικό αποτέλεσμα έναν δίσκο – party. Αν θέλεις να σου δώσω ένα σχετικά γνωστό όνομα που θα μπορούσε να περιγράψει τη μουσική των Buffalo Summer, αυτό είναι των αμερικανών The Black Crowes των πρώτων τους album, οπότε συνειρμικά μπορείς να συμπεράνεις άκρως γλεντζέδικες, οινοπόσιμες ακροάσεις.
Πολλές οι κορυφαίες στιγμές ενός αψεγάδιαστου δίσκου, κομμάτια όπως τα “Heartbreakin’ Floorshakin’”, “Money”, “Neverend”, η καταπληκτική μπαλάντα “Light Of The Sun“, η bluesιά του “Priscilla” είναι εγγυημένα δείγματα απολαυστικού hard rock που οι φίλοι του είδους υποθέτω ότι θα καταευχαριστηθούν. Και τώρα που το σκέφτομαι… δίψασα. Μανάρι, τσάκο καμιά μπύρα. Ναι, όλο το καφάσι, μη μου πηγαινοέρχεσαι.
549 
