Επιτέλους! Κι ένα δισκάκι από την Ιταλία που απέχει από τον “πολυαγαπημένο” φιρουλί φιρουλό power / symphonic / kai kala prog αχταρμά κυκλοφοριών που επικρατεί στη συμπαθή κατά τ’ άλλα αυτή χώρα.
Ο λόγος για τους Subliminal Fear και το νέο (τρίτο) album τους “Escape From Leviathan”.
To album των Subliminal Fear είναι ένας δίσκος σύγχρονου μελωδικού death metal (όχι του πιο βάρβαρου που θα μπορούσες να φανταστείς αλλά σίγουρα βαρύτατου, ογκώδους, με λελογισμένη χρήση σύγχρονων USA nu / core στοιχείων), υπό τέλεια παραγωγή, φουτουριστικής / cyber αισθητικής, με πάμπολλα ηλεκτρονικά στοιχεία τα οποία οι Subliminal Fear συγχέουν στη μουσική τους, κατά ανάλογο τρόπο των σπουδαίων συμπατριωτών τους (θα το φωνάζω φορέβα!) Disarmonia Mundi και πολύ καλαίσθητου (artwork δια χειρός Seth Siro Anton – να υποθέσω ότι όλοι ξέρουμε ποιός είναι).
Πολύ καλά riffs από τον κιθαρίστα Domenico Murgolo (όλα τα μέλη είναι εμφανώς καταρτισμένοι μουσικοί, κάτι αναμενόμενο γιατί εκτός από μακαρόνια η Ιταλία έχει και τεράστια μουσική παιδεία / παράδοση, με τη συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών της να είναι γενικώς επιστήμονες τεχνικώς), Soilworkικοί ρυθμοί από το ρυθμικό δίδυμο (ειδικά ο drummer Ruggiero Lanotte είναι από αυτούς που θέλεις να τους κεράσεις ένα παγωτό) και συμπαθητικότατα φωνητικά από τους δυο τραγουδιστές της μπάντας, Carmine Cristallo και Matteo De Bellis.
Πολύ καλά τραγούδια τα “All Meanings They’ve Torn” και “Nexus”, το εξαιρετικό “Evilution” (έτσι παιδιά μου, το speed κάνει καλό στην υγεία), επίσης θαυμάσια η διασκευή στο “Living In Another World” της 80’s pop μπάντας Talk Talk (θα το ξαναπώ, pop, αλλά με μουσική από μουσικούς, όχι από τζιμάνια της C++) όπως και το μελλοντολογικό Matrix-like επιλογικό θέμα “The Disease Is Human Emotion”, σε έναν δίσκο που δεν έχει ποιοτικές ανισότητες στο υλικό του.
Οι Subliminal Fear εκπροσωπούν σε απόλυτες τιμές την σύγχρονη τάση της metal μουσικής. Θα μπορούσε να είναι αγριότερο, αλλά επίσης θα μπορούσε να είναι και μαλθακότερο και με αυτή τη σκέψη, οι Ιταλοί παρουσιάζουν μια αξιοθαύμαστη τάση αποφλωροποίησης, είναι αρκετά σκληροί για να τους χαρακτηρίσεις απομεταλλοποιημένους. Από την άλλη, έχουν πάρα πολλά στοιχεία που πλέον κυριαρχούν στο mainstream χώρο, απευθυνόμενοι σε σαφώς νεανικά αυτιά.
Ανάγοντας την ακοή μου σε αυτά τα πλαίσια, το “Escape From Leviathan” δεν με χάλασε καθόλου. Είναι απολύτως ευχάριστο άκουσμα αλλά αν τύχει και το ακούσεις παρέα με τον Κιπενή, τον Ξενάκη ή τον Φράγκο, να ξέρεις ότι υπάρχουν πιθανότητες να σε κράξουν (ο Φράγκος ενδέχεται να βγάλει τις κάλτσες και να μουντζώνει και με τα κάτω άκρα). Καλά, ο Hymar κι ο Δρυμιώτης θα σου κόψουν την καλημέρα στην καλύτερη περίπτωση. Περιγραφικώς περί του album, αρκεί να σε καλύψουν οι ανωτέρω συνλογοτέχνες του γράφοντος.
590 
