Ο ορισμός της πολυαναμενόμενης κυκλοφορίας.
Ο λόγος για τους αμερικανούς thrash / progsters Vektor, οι οποίοι ήδη κατέχουν ένα υψηλό status στην εκτίμηση των φίλων της εκλεπτυσμένης βαρβαρότητας. Δικαίως, γιατί δίσκοι σαν τα “Black Future” και “Outer Isolation” δεν βγαίνουν κάθε μέρα.
Πολλοί λένε ότι για κάθε μπάντα, το τρίτο της album, είναι και αυτό που καθορίζει εν πολλοίς το καλλιτεχνικό απόβαρό της. Ε τότε, αν ισχύει αυτό, οι Vektor με το “Terminal Redux”, θέτουν εαυτόν για άλλη μια φορά σε πανύψηλο επίπεδο, πιστοποιώντας ότι είναι πραγματικά καλλιτέχνες. Και μάλιστα από τους μεγάλους.
Καταπληκτικό προοδευτικό thrash metal που περικλείει μέσα του όλες τις διαβαθμίσεις καθαρότητας, από λυρική, prog θεατρίλα μέχρι μαυρομεταλλική φαρμακερή μπίχλα, ηχητικά “κυρτό”, καμπυλωμένο και απριμάριστο αν και ξυραφιασμένο riffολογικώς από τους παιχταράδες Erik Nelson και David DiSanto (ο οποίος γδέρνει και φωνητικώς με τη Schmierική, Lindbergική φωνάρα του), ρυθμικώς σε μια ευρύτατη γκάμα tempos (εξωγήινο παίξιμο από τους Frank Chin και Blake Anderson, μπάσο και drums αντίστοιχα, όπως καλώς θα φαντάζονται οι έχουσιν γνώση) και δουλεμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια.
Παρά τη δαιδαλώδη φύση των κομματιών, το άκουσμα του νέου album έχει ενισχυμένη την ιδιότητα αφομοίωσής του. Η μπάντα έχει αποφύγει με επιτυχία για άλλη μια φορά τη σκόπελο της ανώφελης φλύαρης τεχνικής επιδειξιομανίας, με σαφή προσανατολισμό σε κάθε κομμάτι, αν και σχεδόν σε κάθε στιγμή επικρατεί η αίσθηση του “απρόβλεπτου”, ανεβάζοντας συνεπώς το ενδιαφέρον της δουλειάς αυτής.
Οι Emperorισμοί του “Charging the Void” (“μα αυτοί είναι blackάδες!”, ναι, αλλά αποκερώσου σε παρακαλώ, εκτός από blackάδες είναι και επιδραστικότατοι ανα δεκαετίες στο σύνολο του ακραίου ήχου, υπεράνω ταμπελών), το Deathικό ταμπεραμέντο των “Cygnus Terminal”, “Liquid Crystal Disease” και “Pteropticon”, το φοβερό “Ultimate Artificer” (μαζί με το instrumental intro του “Mountains Above the Sun”), η θυελλώδης εκτέλεση του Kreatorικού “Psychotropia” και τα κολοσσιαία έπη “Collapse” (Ω Λορντ, ύμνος με την έννοια του όρου τεκμηριωμένη πλήρως, έχοντας ένα ανεπαίσθητο Dark Tranquillityικό άρωμα που σαγηνεύει) και “Recharging the Void ”, είναι επαρκή επιχειρήματα για την ανυπαρξία ενστάσεως στην πρωτοκαθεδρία πλέον αυτής της τετράδας στα σύγχρονα ακραία δρώμενα.
Το “Terminal Redux” είναι ένας πλήρης, χορταστικότατος (άνω της μια ώρας σε διάρκεια) δίσκος καθαρής Τέχνης, ένα ελιξίριο νεότητας κάθε βάρβαρου ενστίκτου που μπορείς να διαθέτεις εντός σου. Η μπάντα εξελίσσει την αγαπημένη αυτή εικαστική thrash φόρμα, αποστομώνει με τον διάσπαρτο υποβόσκοντα λυρισμό της, αποστεγανοποιώντας τις συναισθηματικές απολήξεις που ίσως θα περίμενες, συμπλέκοντας την ποίηση με την ακρότητα.
Συναρπαστικός δίσκος αυτόφωτης προσωπικότητας από μια μπαντάρα που δίνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Τα λέμε στο τέλος της χρονιάς ξανά, ένα προγνωστικό που στον εγκέφαλο του γράφοντος θα πήζει σαν τσιμέντο όσο περνά ο καιρός. Ο οποίος έμεινε με την κάτω γνάθο καρφωμένη στο πάτωμα, να τα λέμε αυτά.
486 
