Ότι, τι;
Να σχολιάσω δηλαδή το τέταρτο μέρος μιας ανούσιας σειράς των Six Feet Under; Ή την τυφλή εμπιστοσύνη της Metal Blade στον Chris Barnes;
Ας πούμε πως το πρώτο Graveyard Classics, ειδικά για την εποχή που βγήκε, είχε κάποιο ενδιαφέρον… Το δεύτερο μέρος που εμπεριείχε ολάκερο το “Back In Black” των AC/DC ήταν μια τραγωδία, ενώ το τρίτο, εν μέσω μέτριων κυκλοφοριών, απλά επιβεβαίωσε πως το σχήμα έχει στερεύσει από έμπνευση.
Να λοιπόν που παρά το όλο κράξιμο που έχουν φάει τα τελευταία χρόνια οι groovy deathsters Six Feet Under, συνεχίζουν ακάθεκτοι, στην κοσμάρα τους. Το “Graveyard Classics IV” φέρει ως υπότιτλο το “The Number of the Priest” κι όπως προδίδει το όνομα, ο Chris Barnes αποφάσισε αυτήν τη φορά να σοδομίσει τους Iron Maiden και τους Judas Priest.
Και παρότι ήμουν σίγουρος για το αποτέλεσμα, έκατσα και το άκουσα όλο, μπας και διαψευσθώ. Εν τέλει βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα μάτσο επανεκτελέσεις κι έναν Barnes να καγχάζει και να ασελγεί πάνω τους.
Πέντε κομμάτια των Priest κι έξι των Maiden, διασκευάζονται ανούσια και πλασάρονται σε ένα δισκάκι 52 λεπτών, το οποίο από όποια πλευρά κι αν το πιάσω, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Όχι, ούτε καν σαν album διασκευών, ούτε καν σαν αρπαχτή! Διότι δεν μπορώ να διανοηθώ πως, πέραν των 5-10 κολλημένων παγκοσμίως, θα δώσουν χρήματα για ετούτο εδώ το πράγμα.
Άπαξ και το εν λόγω CD αποτελούσε bonus σε κάποια κυκλοφορία του σχήματος, ίσως να είχε μεγαλύτερο νόημα, αν κι ούτε τότε θα έβρισκε το δρόμο του προς οποιοδήποτε στερεοφωνικό.
Το “Graveyard Classics IV” είναι όσο χρήσιμο όσο κι ο έξυπνος ντολμαδοπαρασκευαστής (κι ας μην ήξερες ότι υπάρχει).
627 
