Στο βόρειο τμήμα της χώρας μάλλον, φυτρώνουν αμανίτες.
Δεν εξηγείται αλλιώς το φαινόμενο εμφάνισης πολυτελών psychedelic heavy rock σχημάτων που δεν είναι απλά αξιόλογα σε εγχώρια επίπεδα, αλλά είναι και καλύτερα πολλές φορές από τους εξωτικούς φίλους μας που μέχρι πρότινος ζηλοφθονούσαμε.
Βλέπε και άκου λοιπόν, Tuber και Craang κι άλλα τέτοια, ενώ η νέα προσθήκη της φάσης ανεβαίνει κατακόρυφα σε όλα τα επίπεδα.
Οι Naxatras έχουν νιάτα, αποκτούν εμπειρία ολοένα και οι διθυραμβικές ιαχές που συνόδευαν το εξαιρετικό τους ντεμπούτο, αναμφίβολα θα συνοδεύσουν και το “ΙΙ”.
Το ξεκίνημα “Oort Cloud” αποτελεί ένα σώμα με το δεύτερο “Proxima Centauri” και από ότι φαίνεται οι Σαλονικείς δεν έχουν χάσει χρόνο, συνεχίζοντας από κει που έμειναν.
Το δέσιμο τους έχει πιάσει επίπεδο Γόρδιου Δεσμού και το ρυθμικό κομμάτι τους γίνεται έλκουσα δύναμη των άκρων σου, που άβουλα ακολουθούν.
Το νέο σε αυτό το album είναι πως στο όμορφο “Sisters of the sun”, όπου το ντέφι σε παρασέρνει σε χίπικο λίκνισμα, εμφανίζονται φωνητικά! Μια χαρούμενη έκπληξη που σε ξυπνάει για λίγο από το λήθαργο και σε κρατά σε εγρήγορση, έτσι ώστε να σου τραβήξει την προσοχή για τα επόμενα λεπτά, με το τραγούδι να θυμίζει Aphrodite’s Child.
Ο ανατολίτικος ρυθμός του “Garden of the senses” δείχνει πόσο επηρεάζει τη μουσική τους η ethnic φύση της Μεσογειακής κουλτούρας, που εδώ συναντά το δυτικό τρόπο σύνθεσης για μια ακόμη φορά. Επίσης, ειδική μνεία πρέπει να γίνει για την jazz προσέγγιση στο τελευταίο κομμάτι “Evening Star”, όπου εμφανίζεται το σαξόφωνο προπολεμικής αισθητικής.
Μια ακόμη πολύ καλή δουλειά από τους Naxatras που χωρίς να διστάζουν αφήνουν το στίγμα τους στην μουσική και σίγουρα θα αναρριχηθούν στις υψηλές θέσεις της εγχώριας ιεραρχίας!
1009 
