Στ’ άρματα, στ’ άρματα…
Ο JB ακονίζει το γιαταγάνι του και το τρίο των Grand Magus εξαπολύει την όγδοη δουλειά του, συνεχίζοντας την Epicus-Priesticus-Metallicus μουσική ρότα που έχουν υιοθετήσει την τελευταία δεκαετία.
Εννέα (ακόμη) μικροί εν δυνάμει metal ύμνοι, που κινούνται στα γνωστά ηχητικά λημέρια της παραδοσιακής heavy σχολής, με τους mid-tempo ρυθμούς, καλπάζοντα riff, τις δισολίες και το “simple-as-fuck” συνθετικό attitude, να μην αφήνουν περιθώρια για υπεραναλύσεις σε ό,τι αφορά το ποιόν του “Sword Songs”. Είτε σου αρέσει- είτε όχι, δεν υπάρχει μέση λύση. Είτε θα αρπάξεις το σπαθί σου και θα αρχίσεις να κυνηγάς Vikings, είτε θα προσπεράσεις γοργά, σφυρίζοντας αδιάφορα.
Βέβαια, είναι τόσο έξυπνα δομημένο το ύφος των Grand Magus, που, σε συνδυασμό με τις αρτιότατες συνθέσεις τους, δύσκολα θα αφήσει παραπονεμένο τον μέσο metalhead, ακόμη κι αν εκείνος δεν κραδαίνει κάποιο σπαθί.
Το “Sword Songs” είναι κάπως πιο επιθετικό από τον προκάτοχό του και συνάμα (λίγο) πιο κοντά στους Priest, αν και σε γενικές γραμμές οι μικροδιαφορές δεν παίζουν ρόλο, μιας και γνωρίζεις a priori το τι περίπου θα φτάσει στο μεταλλικό αυτάκι σου. Μπορεί να μην έχει να προτείνει κάτι νέο ουσιαστικά, αλλά κομμάτια όπως τα “Varanian”, “Forged In Iron- Crowned in Steel”, “Last One to Fall”, “Frost and Fire” και “Every Day There’s a Battle to Fight”, σε κατατροπώνουν και σε κάνουν να θες να τσουγκρίσεις μαζί τους και την επόμενη μπίρα.
Αναμενόμενο συνθετικά, αλλά εξίσου απολαυστικό με τα προηγούμενα κι εν τέλει, αυτό είναι που μετράει.
694 
