Νταξ, τώρα μπορείς να πεις πως είμαι έτοιμος για το Πούλιτζερ. Ο λόγος; Είχα την τιμή να ανακρίνω τον Mikkey Dee. Αν δεν τον ξέρεις, να σου τον συστήσω. Είναι ο άνθρωπος που για 22 περίπου συναπτά έτη κρατούσε τη θέση πίσω από τα drums των Motorhead, της θρυλικότερης μπάντας που εμφανίστηκε ποτέ στο χώρο του hard rock / heavy metal, έτερο ρυθμικό ήμισυ συνοδεύοντας τον Θεό Ian “Lemmy” Kilmister μέχρι το τέλος της εγκόσμιας ζωής του. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του έσχατου live album “Clean Your Clock” των Motorhead, το Rockway.gr δεν έχασε την ευκαιρία μιας κουβέντας με τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη, συζητώντας για το παρελθόν, το παρόν και τα επόμενα βήματα που σχεδιάζει.
Ήσουν drummer των Motorhead για πάνω από είκοσι χρόνια, έχεις παίξει δίπλα σε μια elite μουσικών, έχεις γίνει διάσημος, πιθανόν πλούσιος… Πόσο ψηλά ήταν οι φιλοδοξίες σου όταν άρχισες να παίζεις drums με τοπικές μπάντες όπως οι Nadir και οι Δανοί Geisha, πίσω στα μέσα των ’80s;
Τότε απλά ήθελες να παίζεις, να είσαι σε μια μπάντα και να φτιάχνεις καλή μουσική. Νομίζω είναι το σημείο που αναπτύσσεσαι ως εαυτός, εξελίσσεις το στυλ σου. Υποθέτω ότι από εκεί ξεκινούν οι όποιες φιλοδοξίες. Είμαι ευγνώμων προς τους φίλους που στήριξαν αυτή τη μακρά καριέρα – ταξίδι, αλλά δούλεψα πολύ σκληρά και εγώ και όλοι όσοι ενεπλάκησαν σ’ όλο αυτό – και δεν τελείωσε ακόμη, Δόξα τω Θεώ!
Ποια ήταν εκείνη η μαγική στιγμή που σε προσέλκυσαν τα drums; Τι ήταν αυτό που σε έσπρωξε προς τη rock / metal μουσική;
Ανακάλυψα τον Ian Paice και αυτός νομίζω τα καλύπτει όλα ως επιρροές μου – ακόμη μαθαίνω από τη μουσική που παρήγαγε αν και έχω πλέον το δικό μου, ιδιαίτερο στυλ. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι drummers τους οποίους πραγματικά θαυμάζω.
Η πρώτη σου πραγματικά επαγγελματική συνεργασία ξεκίνησε όταν μπήκες στη μπάντα του King Diamond, λίγο μετά τη φυγή του από τους Mercyful Fate, και δούλεψες μαζί του για τέσσερα albums. Ένα “σχολείο” για σένα, δίπλα σε έναν ήδη αναγνωρισμένο καλλιτέχνη;
Το καλό με την περίοδό μου δίπλα στον King Diamond ήταν ότι όλα πήγαιναν καλά όσο ήμασταν μια μπάντα με ισότιμα μέλη, η κατάσταση τότε ήταν εξαιρετική. Όταν έφυγε πλέον αυτό το συναίσθημα, ήταν καιρός πια να προχωρήσω.
Άφησες τον King μετά τις ηχογραφήσεις του “Conspiracy” και μετέβης στις Η.Π.Α. για να συνεργαστείς με άλλον έναν φημισμένο, μεγάλο μουσικό, τον Don Dokken τον καιρό που ηχογραφούσε το πρώτο του solo album “Up fron the Ashes”. Πόσο δύσκολο σου φάνηκε να προσαρμοστείς;
Δεν μου φάνηκε καθόλου δύσκολο να προσαρμοστώ στον αμερικανικό τρόπο ζωής. Εκείνες τις εποχές ήταν όλα ευκολότερα, πιο “ανοιχτά” ως προοπτικές και μου φάνηκε τελείως οικείος ο rock ‘n’ roll αυτός τρόπος ζωής, δεν μου φάνηκαν ποτέ τόσο διαφορετικά τα πράγματα.
30 Αυγούστου 1992, Saratoga Springs, Νέα Υόρκη. Παίρνεις τη θέση πίσω από τα drums παίζοντας για πρώτη φορά με τους Motorhead του Lemmy. Ok, φαντάζομαι είναι δύσκολο να περιγράψεις στιγμές σαν κι αυτές…
Όπως είπα και παραπάνω, ήμουν φιλόδοξος, έτσι δεν με ένοιαζε η σκληρή δουλειά, όταν ανέβηκα στη σκηνή, ήμουν έτοιμος. Ναι, ήταν συναρπαστικά και έπρεπε να εκπληρώσω τα ιδανικά που φέρει το όνομα Motorhead, αλλά παράλληλα ήθελα να φέρω και τη δική μου drumming δυναμική πλέον ως πτυχή αυτού του ονόματος.
Πότε πρωτοσυνάντησες τον κύριο Kilmister; Πως αποφασίστηκε η αντικατάσταση του Phil “Animal” Taylor; Γνωρίζεις κάτι σχετικά με τους λόγους αυτής της αλλαγής;
Ήμουν ακόμη με τους King Diamond και τον Dokken. Μου είχε ζητήσει να πάω στους Motorhead αλλά τότε ήμουν χαρούμενος εκεί που βρισκόμουν. Όταν μου ξαναπροσέφερε τη θέση λίγο καιρό αργότερα, δέχτηκα. Εκείνες τις μέρες έγιναν όλα εν ριπή οφθαλμού, κατά τη διάρκεια πιώματος – όπως και να το κάνεις, υπάρχει σεβασμός μεταξύ των rock μουσικών έτσι ώστε να μη χρειάζονται πολλές συζητήσεις για να συνεννοηθείς. Όσο για τον Philthy, αυτή η απόφαση ελήφθη πριν ενταχθώ στη μπάντα και πιθανώς οι λόγοι είναι κάτι που το ξέρουν μόνο ο Lemmy και ο ίδιος ο Philthy. Ήταν μοναδικός όσο και αυθεντικός drummer και πολύ δημοφιλής στους οπαδούς. Έκανα μεγάλες προσπάθειες για να μπορέσω να δημιουργήσω τις δικές μου version των δικών του αυθεντικών εκτελέσεων.
Παράλληλα με την καριέρα σου στους Motorhead, δεν σταμάτησες να βοηθάς ή να συνεργάζεσαι με άλλες μπάντες, ποικίλων μουσικών στυλ, μπάντες όπως οι Hammerfall, οι Pain, οι Saxon, ακόμη και οι Helloween, οι Scorpions και οι Thin Lizzy. Πολλοί θα μπορούσαν να πουν “Έκανες πολλά, άραξε και δρέψε τις δάφνες σου”, αλλά η αλήθεια είναι ότι δείχνεις πιο ενεργητικός από ποτέ. Η μάθηση και οι νέες προκλήσεις ποτέ δεν σταματούν;
Ακριβώς, οι νέες προκλήσεις είναι πάντα ευπρόσδεκτες, σε κρατούν δημιουργικό και το μυαλό σε λειτουργία.
Πώς είναι μια τυπική μη – μουσική μέρα για σένα; Έχεις άλλες αγαπημένες ασχολίες, hobbies κλπ;
Έχω την οικογένεια μου, πολλές εκκρεμότητες που πρέπει να φροντίσω, γυμνάζομαι, λατρεύω τα γρήγορα αυτοκίνητα, λατρεύω τις στιγμές με την οικογένειά μου. Κάνω τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου.
Πες μας δυο λόγια για την οικογένειά σου.
Έχω με τη σύζυγό μου δυο αγόρια, το ένα μόλις τελείωσε το σχολείο και ετοιμάζεται να σπουδάσει και το άλλο στην εφηβεία. Μεγαλώνουν και θα βρούν με τον τρόπο τους τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους.
Ας περάσουμε τώρα στο λυπηρό μέρος της κουβέντας μας. 29 Δεκεμβρίου του 2015. Ξύπνησα και ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή, η παιδική μου ηλικία τελείωσε. Περιέγραψέ μου… εσένα, εκείνη την ημέρα. Περιέγραψέ μου τον Mikkey Dee ως ροκά, ως μουσικό και ειδικότερα ως μουσικό που έπαιζε μουσική μαζί με την ίσως μεγαλύτερη περσόνα που εμφανίστηκε ποτέ στο χώρο του rock.
Ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο θάνατος του Lemmy είναι μια μεγάλη απώλεια για όλους μας. Οι Motorhead έφτασαν στο τέλος τους. Πιστεύω ότι δεν θα ξεχαστεί ποτέ και είμαι ευγνώμων που μοιράστηκα τόσα πολλά με τη θαυμάσια μπάντα του ως μέλος της.
Όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί, είχαμε βέβαια γνώση για τα θέματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Lemmy. Εντάξει, μεγάλωσε, είναι φυσικά όλα αυτά, συνυπολογίζοντας και την άνευ ορίων στάση του απέναντι στη ζωή. Όμως και πάλι, το γεγονός είχε (για μένα τουλάχιστον) τον χαρακτήρα του αναπάντεχου. Ζούσες κοντά του. Ήταν τόσο ξαφνικό για σένα όσο και για μένα;
Ναι, όλα τα προβλήματα που είχε ήταν πλήρως ορατά σε όλους και είχαμε ήδη σκεφτεί, τελειώνοντας την περιοδεία, να κάτσουμε να συζητήσουμε σχετικά με το πως θα επιβραδύνουμε πλέον τους ρυθμούς. Αλλά ο Lemmy ήταν αμετάκλητος ως προς αυτό το θέμα, θα παίζαμε σε events ανά τον κόσμο μέχρι το τέλος, πράγμα που το θεωρούσε ως υπόσχεση. Από την άλλη, δεν είχαμε γνώση του πόσο σοβαρά ήταν και συνεπώς μπορείς να πείς ότι ναι, σοκαριστήκαμε, ήταν τελείως αναπάντεχο.
“Είχα την ευχαρίστηση και τη χαρά να παίζω και να ζω μ’ αυτόν τον τύπο, για πάρα πολύ καιρό, που νοιώθω μεγαλύτερη θλίψη για τον υπόλοιπο κόσμο που ποτέ δεν μπόρεσε να τον μάθει τόσο καλά όσο τον γνώρισα εγώ”. Μια απολύτως αληθής δήλωση, κρίνοντας και από εμένα, όταν συγκινούμαι με όλες αυτές τις στιγμές. Θα ρωτήσω ξεκάθαρα. Άξιζε όλη αυτή τη θλίψη αυτός ο άνθρωπος;
Και περισσότερο. Κάθε λέξη, κάθε τιμή, όλα όσα έλαβε, τα άξιζε στο ακέραιο.
Μπορείς να αξιολογήσεις την καριέρα σου ή είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο; Πραγματοποιήθηκαν τα όνειρά σου;
Ω, είναι πολύ νωρίς. Είχα μια υπέροχη ζωή ως τώρα, έπαιξα με θαυμάσιες μπάντες. Υποθέτω ότι το όνειρο συνεχίζεται…
Πρόσφατα οι Motorhead κυκλοφόρησαν το live album “Clean Your Clock” στο οποίο περιέχεται η τελευταία ζωντανά ηχογραφημένη συναυλία του Lemmy. Οι Motorhead τελείωσαν αλλά είμαι σίγουρος ότι η βιομηχανία δεν θα σταματήσει ποτέ να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κόσμου με μελλοντικές κυκλοφορίες και υλικό που τον αφορούσε. Έχετε κάποια πλάνα που θα μπορούσες να ανακοινώσεις;
Αυτή τη στιγμή παίζω drums για τους Scorpions, μετά από αυτό, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Αλλά δε νομίζω να ξεκινήσω μια solo πορεία.
Έχεις ελληνικό αίμα στις φλέβες σου. Πόσο Έλληνας νοιώθεις; Μιλάς καθόλου ελληνικά;
Το να είμαι κατά το ήμισυ Έλληνας με κάνει και νοιώθω υπέροχα, πάντα εκτιμούσα την καταγωγή μου, δεν μπορείς να αρνείσαι τις ρίζες σου. Μια όμορφη χώρα, με όλο αυτό το φαγητό που μου αρέσει τόσο. Δεν μιλάω ελληνικά, μόνο λίγες λέξεις.
Ευχαριστώ για το χρόνο σου, δεν έχω κάτι άλλο να ρωτήσω. Ήταν τιμή μου αυτή η “ανάκριση”. Η τελευταία λέξη προς τους αναγνώστες του Rockway.gr, δική σου.
Σας ευχαριστώ και πάλι για τη συνεχή υποστήριξη προς την οικογένεια των Motorhead και φυσικά για όλη την προσωπική υποστήριξη προς εμένα όλα αυτά τα χρόνια. Είστε cool και ροκάρετε!
245 
