Οι ακόλουθοι της ελληνικής rock σκηνής και ειδικότερα της garage μουσικής, ίσως να αναγνωρίζουν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Κωστή Αναγνωστόπουλου, frontman των Distortion Tamers.
Βάζοντας για λίγο στην άκρη τους D.T., κοιτάζει μέσα του και αποτυπώνει ό, τι είδε, στο πρώτο του solo album που έχει τίτλο “Indeed”.
Ξεκινώντας με ένα τάνγκο (“Sorrow Tango”) που στην εισαγωγή του φιλοξενεί ένα υπέροχο κοντραμπάσο, καταλαβαίνεις πως δεν θυμίζει καθόλου τα προηγούμενα του πονήματα ως μπάντα. Με ένα άκουσμα που πλησιάζει τους Calexico, αυτό το τραγούδι σε βάζει στο κλίμα και στα επόμενα λεπτά, θα ακούσεις slow tempo τραγούδια, που σου φέρνουν στο μυαλό Leonard Cohen, Bob Dylan, Bruce Springsteen και λοιπούς τροβαδούρους. Τα πλήκτρα, ο ήχος-ρυάκι (που βγάζει το rainstick του Χρήστου Τριανταφυλλόπουλου) και η φυσαρμόνικα (παιγμένη από το φίλο και συνεργάτη του Αλέξη Καλοφωλιά) δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα στο “Pine Trees and the Sea” και η βραχνή φωνή του Κωστή μιλάει στην ψυχή σου.
Το 6-λεπτο “Memories” φέρει μια καλή ερμηνεία από τον Kosta και το “Away So Long” είναι μια όμορφη ηλεκτρομπλούζ μπαλάντα σαν εκείνες που μας χάριζε κάποτε ο Gary Moore, ενώ και τα υπόλοιπα τραγούδια δεν στερούνται ενδιαφέροντος.
Αν είσαι φίλος της “ερωτικής” rock μουσικής, θα έχεις κάνει έγκλημα αν δεν δώσεις την ευκαιρία στο “Indeed” να σε κερδίσει, γιατί όντως είναι μια πολύ καλοστημένη και γεμάτη συναισθήματα δουλειά. To highlight για μένα είναι το “On my way home” με την κλαψιάρα φυσαρμόνικα του Αλέξη να κάνει και πάλι την εμφάνιση της, έχοντας ένα country feeling, ενώ έγινε μάλιστα και video clip.
Η παραγωγή του Παναγιώτη Νταβέλου και η ενορχήστρωση του δίσκου είναι καταπληκτικές, έτσι που τα 8 τραγούδια του Kosta A.-Monk γυαλίζουν στο σκοτάδι της καθημερινότητας.
Ένας δίσκος για εκείνους που ξέρουν να χαλαρώνουν μουσικά, να βάζουν το ουϊσκάκι τους και να αράζουν απλά ακούγοντας όμορφους ήχους.
Εμένα με έπεισε σαν τραγουδοποιός για ακόμη μια φορά, αλλά τον τελικό λόγο έχετε εσείς!
568 
