Μου φαίνεται φέτος οι τράπεζες εκτός από δάνεια διακοπών θα πρέπει να προσφέρουν και doomοδάνεια.
Ήδη μέχρι τώρα έχουμε φοβερές κυκλοφορίες από Agoraphobic Nosebleed, Church of Misery, BUS, The Temple, Graves At Sea, Conan και Blood Ceremony μεταξύ άλλων, αυτές τις μέρες μας σκάνε οι Mantar και Cough και αν όλα πάνε καλά αναμένουμε και καινούργια Solstice, Vainaja, Electric Wizard και Cardinal Wyrm. Εγώ που θα βρω τώρα λεφτά, μου λέτε;
Όπως καταλαβαίνετε το “Still They Pray” είναι αντάξιο του ονόματος των Cough, οι οποίοι με το “Ritual Abuse” του 2010 και τα 2 split που ακολούθησαν (με The Wounded Kings και Windhand) διεκδίκησαν αρκετά επιτυχημένα το στέμμα του βρώμικου και σκοτεινού stoner/sludge/doom και κόντραραν ανοικτά τους ως τώρα ηγεμόνες από το Dorset.
Η βασική διαφορά του “Still They Pray” από τα προηγούμενα είναι πως η sludge καφρίλα έχει μειωθεί διακριτικά αλλά αισθητά και κάπου έχει αυξηθεί η βρωμιά στον ήχο, πράγμα λογικό αν σκεφτείς πως την παραγωγή την έχει αναλάβει ο Jus Oborn. Τα φωνητικά του Parker Chandler (επίσης μέλος των Windhand) είναι πιο πηγαδίσια από ποτέ και κάπου έχουν μπει και στον ήχο πιο ψυχεδελικά και χαλαρά σημεία χωρίς όμως να μειώνουν το υπέρβαρο σκατένιο doom που ακόμα κυριαρχεί. Μια άλλη μικρότερη διαφορά είναι η μεγαλύτερη ποικιλία στην διάρκεια των κομματιών , που πλέον κυμαίνονται από 6 εώς 10 λεπτά ενώ παλιότερα 3 στα 4 κομμάτια αγγίζανε το 12λεπτο, γενικά οι όποιες διαφορές είναι μεν αισθητές αλλά μικρές, και κάνουν το άλμπουμ κάπως πιο ευκολοάκουστο (για το είδος πάντα εννοείται).
Κατά τα άλλα η φάση είναι business as usual and business is good. Άριστη απόδοση από μια από τις καλύτερες μπάντες του είδους οι οποίοι αν και δεν το χουν καταφέρει τελείως ακόμα κοντεύουν όλο και περισσότερο το θρόνο του Ηλεκτρικού Μάγου ο οποίος καλά κάνει να βάλει τα δυνατά του να τον υπερασπιστεί. Όπως και να έχει, οι οπαδοί του ιδιώματος κερδισμένοι βγαίνουν.
1042 
