Expire. Μια από τις λίγες hardcore μπάντες της νέας γενιάς που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν.
Ενώ τα περισσότερα συγκροτήματα αναλώνονται στο να αναπαράγουν το χιλιοπαιγμένο ήχο των Terror, οι Expire έχουν υιοθετήσει ένα πιο βάναυσο, old school και “πεταμένο” approach, το οποίο φυσικά και είναι ιδανικό για live.
Το live άργησε λίγο να αρχίσει, μιας και οι Θεσσαλονικείς Reduced to Nothing ακύρωσαν για άγνωστους σε μένα λόγους. Από τις 21:30, κόσμος άρχισε σιγά-σιγά να κάνει την παρουσία του έξω από το χώρο της Death Disco, και κατά τις 10 τα πράγματα ξεκίνησαν με τους Kin Corruption.
Η Αθηναϊκή μπάντα άρχισε λίγο κρύα και μουδιασμένα. Παρόλα αυτά, εκπλαγήκαμε ευχάριστα με το γεγονός ότι τα παιδιά παίζουν ωραίο βαρύ hardcore, με φωνητικά τύπου Terror και αρκετές old school καταβολές.
Όσο περνούσε η ώρα, οι Kin Corruption μου φαίνονταν όλο και καλύτεροι, ειδικά προς το τέλος που ακούσαμε και κάποια breaks με αλήτικα μεταλλικά riff τύπου All Out War, Slayer, Bolt Thrower κλπ. Έπαιξαν για περίπου μισή ώρα και κατέβηκαν για να έρθει η σειρά των Expire.
Κάτι που μου φάνηκε εκτός κλίματος είναι ότι το μικρό stage της Death Disco διαθέτει ηλεκτρική κουρτίνα (!) η οποία κλείνει στο διάλειμμα ανάμεσα στις μπάντες. Κατά τα άλλα, ο χώρος είναι ιδανικός για hardcore live, μιας και είναι μικρός και γεμίζει εύκολα, φέρνοντας κοντά τη μπάντα με το κοινό.
Οι Expire ξεχύθηκαν επί σκηνής ξαφνικά και χωρίς πολλά-πολλά, αλλά με άπειρο attitude και τρελή κινητικότητα. Σίγουρα από τις μπάντες που θέτουν τον πήχη όσον αφορά την αμεσότητα και τη σκηνική παρουσία. Σε αρπάζουν από τα μούτρα και απαιτούν να τους προσέξεις, τους ξέρεις δεν τους ξέρεις.
Τιμιότατοι, με όγκο στα κιλά όσο και στη βαρύτητα του ήχου, με τρελά jumps και πορωτικές κινήσεις, καθώς και με απείρως δεμένο παίξιμο από όλη την τετράδα.
Αποκορύφωμα ο frontman που οπτικά μοιάζει με καλό Αμερικάνο πολίτη, αλλά όταν παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια διαολίζεται και βγάζει ένα πολύ δυνατό, σκισμένο hardcore growl. Συν τοις άλλοις, έχει αυτό το επιθετικό αλλά και προσγειωμένο attitude που διαπνέεται από ειλικρίνεια και ξεσηκώνει τον κόσμο.
Θέλω να κάνω και μια μνεία στο τέλειο παραμορφωμένο μπάσο, το οποίο έδωσε όγκο αλλά και μια έξτρα δόση αλητείας στον ήχο των Expire. Φυσικά, όλοι οι παίχτες ήταν γνώστες, ξέροντας πού και πώς να γεμίζουν τον ήχο, χωρίς υπερβολές. Γενικότερα, ο ήχος ήταν αρκετά καλός. Όχι πεντακάθαρος αλλά αρκετά βαρύς και δεμένος, ό,τι πρέπει δηλαδή για τις ανάγκες της συγκεκριμένης μπάντας.
Χάρηκα βλέποντας ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου ήξερε τα τραγούδια κι ακόμα και τους στίχους. 10-15 άτομα έκαναν το χαμό τους, με singalongs, pile-ons, μέχρι και κάνα-δυο μικρά circle pits είδαμε.
Οι Expire δεν παρέλειψαν λοιπόν να ικανοποιήσουν τους fans, παίζοντας τα κλασικά τους όπως τα “Abyss” και “Pendulum Swings”. Προς το τέλος, τα φωνητικά του κατά τα άλλα άψογου frontman έχασαν λίγη από τη δύναμή και αγριάδα τους, χωρίς όμως αυτό να είναι πολύ εμφανές και να επηρεάζει την ποιότητα του live.
Οι Expire κατέβηκαν γύρω στις 23:15, έχοντας παίξει λίγο περισσότερο από μισή ώρα. Αυτό φάνηκε να χάλασε κάποιους, αν και κατά την προσωπική μου άποψη, μισή ώρα είναι αρκετή για αυτό το είδος μουσικής. Η μπάντα μας σφυροκόπησε με απανωτά breaks, beatdowns και γρήγορα σημεία, κι έχοντας πετύχει τον σκοπό της αποχώρησε. Για μένα αυτό είναι αρκετό.
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
569 
