O Dean Fasano γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1955 στο New Jersey. Από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για τη μουσική και το τραγούδι, εξελίσσοντας πέρα από τη φωνή του και την ικανότητα στην κιθάρα και τα πλήκτρα. Από πολύ νωρίς απέκτησε τη φήμη μιας ικανής και ξεχωριστής φωνής στην τοπική σκηνή του New Jersey.
To 1973 καταγράφεται η πρώτη του συμμετοχή σε κανονική μπάντα, καθώς υπήρξε ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Mithrandir, μιας progressive rock μπάντας που μαζί με τους Fireballet θεωρούνται οι βασικοί εκπρόσωποι από το New Jersey του πρώιμου προοδευτικού ροκ της Ανατολικής Ακτής. Γρήγορα στρέφεται σε πιο συμβατικές μελωδικές φόρμες και συμμετέχει σε διάφορα περιστασιακά σχήματα με τον,αργότερα διάσημο, Ritchie Sambora, όπου συνήθως τραγουδάει. Ένα από αυτά πετυχαίνει τελικά να υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρεία των Led Zeppelin, “Swan Song”. Αμέσως μετά, ο ντράμερ John Bonham πεθαίνει και η εταιρεία διαλύεται…
Το 1980 ο Dean προσεγγίζεται από έναν χορηγό που προσφέρεται να σχηματίσουν μια εταιρεία για να στηρίξει την μπάντα. Ο Dean διαμόρφωσε τη σύνθεση με τον Ritchie, φέρνοντας τον προηγούμενο μπασίστα των Phantom’s Opera, Alec John Such, τον ντράμερ των Flossie, Andy Rubo και τον πληκτρά Simon Gannett, πρώην μέλος κι αυτός των Mithrandir. O Bruce Foster που είχε συνεργαστεί κι αυτός με τον Sambora και είχε εμφανιστεί και στο πρώτο άλμπουμ των Kiss, έπαιξε επίσης πλήκτρα σε κάποια τραγούδια. Αποφάσισαν να ονομάσουν το γκρουπ Message. Βέβαια, παρόλο που είχαν τη δική τους εταιρεία δεν είχαν τη δυνατότητα να τυπώσουν πολλά αντίτυπα. Το πρώτο, ομότιτλο άλμπουμ τους τυπώθηκε σε 1800 κόπιες οι οποίες πωλούνταν από το πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου τους.
Το 1982 καταφέρνουν να κλείσουν μια σειρά εμφανίσεων ως support στον Joe Cocker και παρά την ενθουσιώδη υποδοχή από το κοινό αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την περιοδεία γιατί τους τελειώνουν τα χρήματα. Γυρίζουν πίσω στο New Jersey, στο Sayreville να συνεχίσουν να παίζουν σε κλαμπ και να κάνουν πρόβες, γράφοντας νέο υλικό. Σε ένα από αυτά τα κλαμπ συναντιούνται με μια μπάντα με το όνομα “Bon Jovi and the Wild Ones”. Mε αφετηρία αυτήν τη συνάντηση, ο Bon Jovi καλεί τον Ritchie Sambora και τον Alec John Such να σχηματίσουν μια μπάντα για την προώθηση του single “Runaway” το 1983, αρπάζοντας στην κυριολεξία τους δύο μουσικούς από τους Message που διαλύονται.
Πολλές εταιρείες από την Ευρώπη είχαν δείξει ενδιαφέρον για το γκρουπ και γρήγορα, αμέσως μετά τη διάλυση, κυκλοφορεί ένα επίσημο άλμπουμ με bootlegs των Message που πουλά τις 5 πρώτες μέρες 8.600 αντίτυπα.
Ο επόμενος σταθμός του Fasano είναι η melodic hard AOR μπάντα των Prophet. Είχαν ξεκινήσει την καριέρα τους παίζοντας διασκευές των Queen, Boston, Kansas και Styx, αποκτώντας τη φήμη μιας από τις καλύτερες cover bands του New Jersey. O Fasano προσχώρησε στο σχήμα το 1985 για την ηχογράφηση του πρώτου, ομότιτλου άλμπουμ τους. Στον δίσκο μοιράστηκε τα φωνητικά με τον Ted Poley, που βρέθηκε αρχικά στους Prophet ως ντράμερ.
Ο Fasano ερμηνεύει τα “Street secrets”, “Power play”, “Everything you are to me”, “Away from you” και “Sail away” σημαδεύοντας με την ερμηνεία του γενιές τραγουδιστών του συγκεκριμένου χώρου.
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ και οι δύο φωνές αποχωρούν και τη θέση του τραγουδιστή παίρνει ο Russell Arcara. O Ted Poley συνεχίζει την καριέρα του ως τραγουδιστής και frontman των Danger Danger. O Fasano συνεργάζεται με διάφορους μουσικούς και συγκροτήματα σαν τραγουδιστής και παραγωγός. Συνεργάζεται ξανά με τον διάσημο πια Ritchie Sambora κάνοντας δεύτερα φωνητικά στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ “Stranger In This Town” όπως επίσης και στο δεύτερο προσωπικό δίσκο του Jon Bon Jovi , “Destination Anywhere”, ενώ ηχογραφεί και τραγούδια με τους Phantom’s Opera και Adrian Dodz.
Ιδρύει μια νέα εταιρεία και αρχίζει να δουλεύει πάνω σε ένα νέο άλμπουμ των Message. Στο μεταξύ, το 1995, το πρώτο τους αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ επανακυκλοφορεί από την Long Island Records. Η νέα σύνθεση των Message περιλαμβάνει τους Mike Walsh (κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα), Tom De Rossi (κιθάρα), Jeff Thompsen (μπάσο), Steve D’ Acurtis (κιθάρα και μπάσο) και αρκετούς καλεσμένους μουσικούς. Το άλμπουμ κυκλοφορεί τελικά το 1998 με τον τίτλο “Fine Line” από την Escape Music, με το ομότιτλο να είναι μια σύνθεση που είχε γράψει ο Fasano από το 1989 με τον κιθαρίστα Mark Allen Lanoue.
Δύο χρόνια αργότερα επανακυκλοφορεί για δεύτερη φορά το ντεμπούτο τους με την προσθήκη τεσσάρων ακόμα τραγουδιών που είχαν ηχογραφηθεί στη διετία ‘82-‘83 με τη συμμετοχή του Sambora. H επανακυκλοφορία αυτή γίνεται από την Escape και τιτλοφορείται “Lessons”. H ίδια εταιρεία κυκλοφορεί παράλληλα το νέο άλμπουμ των Message με τίτλο “Outside Looking In” που θα είναι και το τελευταίο studio άλμπουμ, με νέα σύνθεση γύρω από τον Fasano γι’ ακόμα μια φορά.
Το 2006 ο Fasano αποφασίζει να κυκλοφορήσει ένα live album των Μessage με τον προφανή τίτλο “Message Live” και στο υλικό συμμετέχουν από τα ιδρυτικά μέλη οι Sambora και Alec John Such. Ο δίσκος περιέχει και δύο στούντιο ηχογραφήσεις από το 1989-90 με τον Mark Allen Lanoue, το “Just one step away” και την πρώιμη ηχογράφηση του “Fine line”. Οι ζωντανές ηχογραφήσεις παρουσιάζουν το γκρουπ σε μοναδικό επίπεδο εκτέλεσης και έκφρασης και τον Fasano κορυφαίο performer πιστοποιώντας αυτό που ένας στενός κοντινός τους κύκλος ήξερε, πως οι Message ήταν με έναν άδικο τρόπο από τους καταραμένους αυτού του χώρου.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα, στις 8 Δεκεμβρίου του 2009, οι φραγμένες αρτηρίες κόβουν το νήμα της ζωής του 54χρονου Dean, ολοκληρώνοντας πρόωρα μια διαδρομή γεμάτη εμπόδια και κακοτυχίες αλλά και μοναδική ποιότητα.
Για λίγους κι εκλεκτούς ανθρώπους που έζησαν την ιστορία από κοντά ή την αφουγκράστηκαν με συνέπεια και πάθος από μακριά, ο Fasano είναι ο πιο προικισμένος τραγουδιστής του New jersey κι ένας χαρισματικός συνθέτης που πάντα είχε χώρο και χρόνο για τους άλλους. Οι εσωτερικές του φωνές τον οδήγησαν σε πολλούς διαφορετικούς δρόμους και κανένας δεν έμοιαζε να τον βγάζει στον προορισμό. Παρορμητικός και γεννημένος μουσικός μοίρασε τη φωνή του σε αμέτρητα μονοπάτια και τελικά μόνο στο “παιδί” του, τους αιώνια παραμελημένους Message, μαζί με τα τραγούδια στο ντεμπούτο των Prophet όπου οι επιδόσεις του θα αποτελούν οδηγό και μέτρο σύγκρισης για τους ερμηνευτές του χώρου.
Δεν έχει πια καμιά σημασία και είναι και λίγο αργά να μάθει ο κόσμος πως ο Dean Fasano υπήρξε για κάποιο φεγγάρι ένας από τους πρώτους τραγουδιστές των Twisted Sister, τραγούδησε για το προσωπικό σχήμα του Vinnie Moore, πέρασε από ακρόαση για τους Journey, τον ζήτησε το management των Loverboy, μέχρι που ο Mike Reno αποφάσισε τελευταία στιγμή να επιστρέψει, επιλέχτηκε για τραγουδιστής στους Bonham και τελικά η δισκογραφική εταιρεία πίεσε για την πρόσληψη του Daniel MacMaster, θέλοντας έναν frontman να θυμίζει τον Plant (ο οποίος MacMaster έφυγε κι αυτός πρόωρα-περίεργη συγκυρία), έγραψε μουσική για τους Trixter, βοηθώντας το πρώτο τους άλμπουμ να γίνει πλατινένιο κι όλα αυτά τα χρόνια ανέδειξε και συνεργάστηκε με μοναδικούς μουσικούς όπως για παράδειγμα ο Aldo Nova, o David Rosenthal, o Mike Walsh, o Mark Allen Lanoue, o Ritchie Sambora, o Alec John Such και τόσοι άλλοι.
Όποιος όμως ανατρέξει στην περιορισμένη του δισκογραφία μπορεί να δώσει μια καθυστερημένη ευκαιρία στην απόδοση δικαιοσύνης. Η προφανής ξεχωριστή ποιότητα της φωνής του για τα χωράφια του μελωδικού hard βαραίνει ακόμα περισσότερο την εντύπωση του “καταραμένου” για τον χαμογελαστό Dean Fasano. Όπως έλεγε κι ένας φίλος του, “τη φωνή με την έκταση του Steve Perry και την ψυχή του Stevie Wonder”…
1314 
