Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον event πραγματοποιήθηκε στο An, το οποίο όμως δεν προσέλκυσε τον ανάλογο κόσμο.
Η πρώτη επαφή με τους Cellar Dogs ήρθε περί τις 9:40. Το κουαρτέτο αναπαράγει αρκετά επιτυχημένα τον βαρύ ήχο των Clutch, Down και των Planet of Zeus. Για την ακρίβεια είναι μια mini-me και λίγο πιο χύμα εκδοχή των τελευταίων, καθώς οι χαμηλά κουρδισμένες κιθάρες και τα γρεζαρισμένα φωνητικά φέρνουν αρκετά στο νου τους Αθηναίους ήρωες. Ο στακάτος ήχος στα τύμπανα σε συνδυασμό με τον αρκετά καλά καταρτισμένο ντράμερ, ομολογουμένως, προσθέτουν αρκετά στο groove της μπάντας.
Σειρά έχει το τρίο των βετεράνων Yellow Devil Sauce, με τρία LP στο δυναμικό τους και κάμποσα live στα μπαγκάζια τους. Ο ήχος και πάλι τείνει σε οτιδήποτε βαρύ οφείλει την ύπαρξή του στους Sabbath από τα τέλη του ’80 και πέρα. Η μπάντα είναι πολύ δεμένη, όπως είναι φυσικό μετά από τόσα χρόνια, και η φωνή του frontman Alex ανίκητη και με ελάχιστα λάθη, παρά τα ακροβατικά που κάνει καθ’ όλη τη διάρκεια του σετ.
Οι headliners, Cherries on a Blacklist, που ανεβαίνουν μετά από λίγο, σίγουρα δεν είναι ό,τι περίμενα και δεν έχουν ιδιαίτερη συγγένεια με τις προηγούμενες δύο μπάντες. Το κουαρτέτο των Ρόδιων Ελληνογερμανών και του ενός Μεξικανού δεν πτοείται από τη μικρή προσέλευση και ορμάει στη σκηνή σαν να μην υπάρχει αύριο.
Ηχητικά ακούγονται σαν μία light εκδοχή συγκροτημάτων, όπως οι Cancer Bats, καθώς έχουν τόσο το hardcore στοιχείο στις ταχύτητες και τα φωνητικά τους, όσο και το βαρύ στοιχείο των Sabbath σε διάφορα περάσματα στα κατά τα άλλα σύντομα κομμάτια τους. Σκεφτείτε ότι ο ήχος τους είναι ένα υβρίδιο των QOTSA των πρώτων δίσκων και των Refused, πράγμα παράδοξο και ενδιαφέρον.
Εντούτοις αυτό που χτυπάει στο μάτι εκ πρώτης όψεως είναι το γεγονός ότι μονίμως υπάρχει ο φόβος τα υπερκινητικά μέλη της μπάντας θα στουκάρουν μεταξύ τους. Όπως και να έχει περαιώνουν το σετ τους αρτιμελείς. To μόνο που ζημίωσε τη νύχτα ήταν η έλλειψη κοινού.
photos: Ανδρέας Πανόπουλος
534 
