Μέρα δύσκολη για συναυλία, αφού εκτός της συγκέντρωσης-πορείας για το ασφαλιστικό, υπήρχε και στάση εργασίας των λεωφορείων, γεγονότα που ίσως να αποθάρρυναν κάποιους να φτάσουν στην περιοχή των Εξαρχείων.
Παρ’ όλη όμως, τη μικρή προσέλευση θεατών, η συναυλία ήταν δυνατή, είχε ένταση και είχε και παλμό.
Στην σκηνή πρώτοι οι Tripnote, μια πεντάδα που παίζει μελωδικό hardcore με post προεκτάσεις και χωρίς τα πολλά beatdown που γενικά μαστίζουν το χώρο. Λίγο σφιγμένοι λόγω άγχους, με έναν frontman που όταν απομακρυνόταν από το μικροφωνικό stand, έδινε άλλη αίγλη στο σύνολο, ενώ διαθέτει και πολύ καλή φωνή για το είδος. Οι εναλλαγές των πιο χαλαρών φωνητικών του κιθαρίστα θεωρώ πως με λίγη δουλίτσα θα προσθέσουν θέμα στη μουσική των Tripnote, που έχουν μέλλον.
Στη συνέχεια, οι Bring back Persephone με τον τραγουδιστή των Darkstar, Kωνσταντίνο, στο μικρόφωνο, που πραγματικά τους ανεβάζει ένα επίπεδο πάνω. Με ένα πολύ σύντομο (έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον) έκαναν αισθητή την παρουσία τους, με πιο μεταλλική άποψη επί του θέματος της βραδιάς, και έναν ήχο που λοξοκοιτά μπάντες σαν τους Caliban.
20 λεπτά δοκιμών πέρασαν για να είναι έτοιμοι οι Αμερικανοί και ξεκίνησαν δυνατά με το “Break Free”. Violent dancing ξεκίνησε ευθύς αμέσως και σε άλλες συνθήκες, με περισσότερο κόσμο το ΑΝ, θα γινόταν Φαλούτζα η φάση.
Οι Hundredth ευχαρίστησαν το κοινό που ρίσκαρε να περάσει από κεντρικές περιοχές τέτοια μέρα και έδειξαν πως ισορροπεί η μελωδία με την NYHC σχολή. Λιγότερο μελωδικοί από όσο είναι στα albums, με ένα εξαιρετικά κινητικό frontman, ο οποίος μοιραζόταν το μικρόφωνο διαρκώς με τους φίλους της μπάντας. Τα σποραδικά και πιο χαλαρά φωνητικά χανόντουσαν στην αγριάδα του Chadwick Johnson, ηρεμώντας τους ολντσκουλάδες που φοβούνται πως το ιδίωμα χάνει την τεστοστερόνη του.
Οι Hundredth έχουν την ικανότητα να διαλύουν τα σύννεφα που δημιουργεί η μικρή προσέλευση θεατών και η δυναμικότητα τους, διπλασίαζε τη λύσσα στο pit. Κάλυψαν όλες τους κυκλοφορίες με την setlist και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι, φορώντας και τις μπλούζες με τα σταυρωτά κλειδιά, έμβλημα του κουαρτέτου. Όσο οι μουσικοί χτυπιόνταν στο σανίδι, ένας συνεργάτης τους μαγνητοσκοπούσε κομμάτια της εμφάνισης αυτής και κάποια στιγμή θα δείτε και οι υπόλοιποι τη δύναμη που εκπέμπει η μπάντα στο χώρο. Ομολογώ πως δεν τους γνώριζα πριν, αλλά σίγουρα απόσπασαν την προσοχή μου και θα την κρατήσουν.
Η Hardtimes Athens, αν και χτυπάται συνεχώς από ατυχείς συγκυρίες, συνεχίζει να φέρνει σε εμάς αξιόλογα core σχήματα, σε ένα ιδίωμα που χάνεται στην Ελλάδα και χρειάζεται ανθρώπους να το στηρίζουν. Ευχαριστούμε για αυτό!
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
466 
