Πόση φασαρία μπορούν κάνουν δύο άνθρωποι; Θα επιτρέψω στους Αμερικανούς Jucifer να απαντήσουν την ερώτηση αυτή, μιας που είναι οι αρμόδιοι.
Πριν από 23 χρόνια, το 1993 δηλαδή, οι Gazelle Amber Valentine και Edgar Livengood εμπνεύστηκαν από τη δίκη του O.J. Simpson (οι σειρολάτρες ας παρακολουθήσουν το American Crime Story με πρωταγωνιστή τον Cuba Gooding Junior) και τη φράση “If he’s guilty, then he’s the devil and The Juice is Lucifer” που ακούστηκε σε κάποια δήλωση. Συνδύασαν τις λέξεις Juice και Lucifer και τα υπόλοιπα ήρθαν φυσικά.
Ζευγάρι και στη ζωή, όπως και στη σκηνή, από την Αθήνα της Georgia, ξεκίνησαν με ένα ΕΡ κασέτα, το “Nadir” (1994) και το 7’’ “Superman” (1996), πριν ντεμπουτάρουν με το “Calling All Cars on the Vegas Strip” (1998) μέσω της Crack Rock Records.
To ντεμπούτο τους έπαιρνε το alternative metal σε άλλη κατεύθυνση που λίγοι ακολουθούσαν εκείνη την εποχή.
Τέσσερα χρόνια αργότερα (2002), ήρθε το δεύτερο τους album “Ι Name you Destroyer” μέσω της Velocette Records, που δείχνει πως δύο μόνο μουσικοί μπορούν να δημιουργήσουν εξαιρετικές και γεμάτες φαντασία ενορχηστρώσεις. Το ζευγάρι ήδη από το 2000 έχει αποφασίσει να ζει εξ ολοκλήρου μέσα σε τροχόσπιτο και να περιοδεύει ασταμάτητα, σπάζοντας αυτό το στερεότυπο του δίσκος=περιοδεία.
4 χρόνια ακόμα σαν να περιμένεις το Ευρωπαϊκό Κύπελο Εθνών και το 2006 το “If Thine Enemy Hunger” κυκλοφορεί πρώτα από την Relapse Records και στη συνέχεια σε διπλό βινύλιο από την Alternative Tentacles. Τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται βαριά, δυνατά, αφόρητα, ασφυκτικά και αργόσυρτα και ο Greg Prato στο Allmusic περιγράφει πως “είναι σαν να έχει την Debbie Harry να τραγουδάει για τους Black Sabbath”.
Σπάζοντας το σερί των τετραετιών, το καλύτερο τους, ως τώρα, επίτευγμα έρχεται το 2008 και πάλι μέσω της Relapse, με τίτλο “L’ autrichienne”. To album αυτό του αναγκάζει πρώτη φορά να διασχίσουν τον Ατλαντικό για μια Ευρωπαϊκή περιοδεία και να δείξουν και στην Γηραιά Ήπειρο πως είναι τα μουσικά ντουέτα. O δίσκος πραγματεύεται την Γαλλική Επανάσταση και αν και οι Jucifer θεωρούνται ένα από τα μεγάλα ονόματα του sludge, προσφέρουν ποικιλία επιρροών και ακουσμάτων που μπορούν να κερδίσουν μουσικόφιλους πολλών ιδιωμάτων.
2010 και να το “Throned In Blood” που φέρνει μια νέα θυμωμένη πλευρά των Jucifer στο προσκήνιο. Πλέον οι κιθάρες και οι ενισχυτές είναι μονίμως στο τέρμα και τα τύμπανα παίρνουν μονολιθικό χαρακτήρα. Ακούγεται μόνο στη διαπασών με ανοικτές τις εξώπορτες (πίστεψε με, θέλεις τα τζάμια σου) και οι Jucifer ακουμπούν μια black metal χορδή που τους φέρνει σε ακόμη περισσότερα αυτιά.
“За Волгой для нас земли нет” ή “There Is No Land Beyond the Volga” για να καταλαβαίνουμε εμείς οι άλλοι. Χρησιμοποιώντας τίτλους στη ρώσικη γλώσσα, οι Jucifer δημιουργούν ένα concept album με θέμα το Σταλινισμό τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πράγμα που είναι από μόνο του δύσκολο και ευαίσθητο και πρέπει να ντυθεί με έξτρα “καταστροφικούς” ήχους. Ακόμα πιο heavy από πριν, με αρκετά αισθητή την ύπαρξη του drone και με τόση παραμόρφωση που σε αναγκάζει να βουλώσει τα αυτιά σου προστατεύοντας τα.
H πιο πρόσφατη δισκογραφική του παρουσία “District of Dystopia” (2015), αφιερωμένη στην Washington είναι ακόμα πιο σκληρή από τις προηγούμενες, με τη φωνή της Gazelle να σου γδέρνει τα τύμπανα λυσσαλέα.
3 χρόνια μετά την εμφάνιση τους στο Six Dogs (live report) επιστρέφουν και πάλι την Παρασκευή 13 Μαΐου στο Death Disco (δελτίο τύπου) για να σας τινάξουν τα μυαλά στον αέρα (ΠΡΟΣΟΧΗ! Οι ευαίσθητοι ας αγοράσουν ωτασπίδες!). Μία μέρα πριν θα εμφανιστούν στη Μαύρη Τρύπα στη Θεσσαλονίκη (FB Event).
Μαζί τους στην Αθήνα, οι δικοί μας Mock The Mankind (διαβάστε εδώ την κριτική του ντεμπούτου τους “Ruination”),
και οι Kalpa, με το ολοκαίνουργιο τους, δεύτερο album “Dissociation” (ακούστε το στο Bandcamp).
Στη Θεσσαλονίκη ανοίγουν οι Kemerov (διαβάστε την κριτική του ντεμπούτου τους EP)
και οι Six Steps Above The Earth.
146 
