Το όνομα των Hawkwind, και ειδικότερα του Dave Brock, είναι συνώνυμο της μουσικής ψυχεδέλειας εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Εν έτει 2016, ο 74χρονος Brock υπογράφει το 26ο album των Hawkwind, με τίτλο “The Machine Stops”, το οποίο είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του E.M. Foster, με έτος κυκλοφορίας το 1908. Για να καταλάβετε το τι παίζει στιχουργικά, στο βιβλίο οι άνθρωποι ζουν υπόγεια και βασίζονται σε μια τεράστια μηχανή για να πληρούν τις ανάγκες τους.
4 χρόνια μετά το εξαιρετικό “Onward”, μιας που το πιο πρόσφατο “Spacehawks” (link) μάλλον συλλογή θεωρείται, οι Hawkwind ακούγονται πιο ήρεμοι και πνευματικοί, με περισσότεροι βαρύτητα στο ηλεκτρονικό μέρος, αλλά όλα αυτά φαντάζουν λογικά, αν αναλογιστείς πως η μουσική είναι στημένη σε ένα concept, που μέσω του εγκεφάλου του κυρίου Brock, διασκευάζεται.
Η έναρξη με το “All hail the machine” και την εξαιρετική πρόζα σε βάζει σε ύπνωση, περιμένοντας τη συνέχεια. Το “The Machine” είναι μια κλασικά δομημένη σύνθεση του θρυλικού αυτού “brand”, αλλά εν συνόλω, φαίνεται περισσότερο σαν soundtrack, πράγμα που ίσως ξενίσει τους ανυπόμονους. Η υπομονή αμείβεται πλουσιοπάροχα με τα “Thursday”, “Synchronised Blue”, “A Solitary Man”, αλλά η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα album περίεργο, το οποίο σίγουρα θα απολάμβανε ο αείμνηστος David Bowie.
Δε θα μπει με την καμία στο πάνθεον των τεράστιων και σημαντικών δίσκων του παρελθόντος τους, αλλά είναι μια ποιοτική κυκλοφορία, που είναι κατάλληλη συνοδεία για διάβασμα ή θέαση κάποιου ντοκιμαντέρ.
Για να καταλάβεις τι συμβαίνει, πρέπει να επιτάξεις όλη σου την επιείκεια και να αποτινάξεις κάθε μουσική παρωπίδα και ήρεμος να το δεχτείς μέσα στην ψυχή σου σαν όλο, κι όχι σαν μονάδες.
Αν δεν σε πείθει το κείμενό μου, ίσως σε πείσουν οι ίδιοι οι Hawkwind, όταν ανέβουν στην σκηνή του Gagarin205, το Σάββατο 21 Μαΐου!
585 
