Ο φίλτατος Axel Rudi Pell, συνεπής στο δισκογραφικό ραντεβού του, κυκλοφορεί αισίως το 13ο studio album της καριέρας του. Ο ανεπίσημος πόλεμος που του έχει κηρύξει ένα μεγάλο μέρος της δημοσιογραφικής κοινότητας στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμα κρατεί και για να είμαι ειλικρινής, ακόμα δε μπορώ να τον καταλάβω.
Υπάρχουν κατεστημένα που ότι και να κυκλοφορήσει ο εν λόγο κύριος, θα θάψουν το αποτέλεσμα, είτε είναι καλό είτε κακό. Οκ, σίγουρα ο κύριος Pell δεν πρωτοτυπεί (εδώ και χρόνια) αλλά είναι εγγύηση στο τι θα ακούσεις στο εκάστοτε cd του. Μπορώ να ονοματίσω δεκάδες μπάντες που παίζουν στο ίδιο μοτίβο επί σειρά ετών και όλως τυχαίως δε λαμβάνουν τόσο άσχημες κριτικές. Για να λέμε βέβαια και όλη την αλήθεια, ο γερμανός βιρτουόζος, όταν αποφασίζει να σολάρει μπορεί να κουράσει, ενώ η εμμονή που έχει με τα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, δε βοηθάει την κατάσταση. Επίσης, είναι και αρκετά προβλέψιμος (τα τελευταία χρόνια κυρίως), το δέχομαι. Έλα όμως που κάθε δίσκος του έχει τουλάχιστον τρείς ανεπανάληπτες συνθέσεις ενώ οι ανά τον κόσμο fan του, πίνουν νερό στο όνομά του! Προσωπικά, δε γίνεται να μη θαυμάσω τον άνθρωπο που κυκλοφόρησε τα “Magic”, “Oceans of Time”, “Masquerade Ball” και “Wild Obsession”! Τελεία και παύλα! Πάμε στο νέο album τώρα. Το στυλ του Axel Rudi Pell στο “The Crest” κινείται στα ίδια μουσικά πλαίσια που μας έχει συνηθίσει. Hard rock με σαφέστατες αναφορές στον Ritchie Blackmore. Απλά πράγματα και σταράτα. Δεν τον νοιάζει να αλλάξει κάτι και θεωρώ πως καλά κάνει. Συνθέσεις όπως “Dreaming Dead”, “Burning Rain” και “Glory Night” επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου. Τον Pell πλαισιώνουν οι Johnny Gioeli, Ferdy Doernberg, Volker Krawczak και Mike Terrana και το συγκεκριμένο line up είναι ότι πιο σταθερό είχε ποτέ ο 50χρονος συνθέτης, στην καριέρα του, αφού παραμένει αναλλοίωτο εδώ και 12 περίπου χρόνια! Για τους “βαμμένους” οπαδούς, να προσθέσω πως το “The Crest” είναι ανώτερο από το “Tales of the Crown” του 2008 και μοιάζει σαν ένας συνδυασμός των “Shadow Zone” (2002) και “Mystica” (2006). Και επειδή αυτή η κριτική γράφεται με βάση την deluxe edition που κυκλοφόρησε πρόσφατα, την προτείνω με κλειστά μάτια! Η συγκεκριμένη έκδοση του δίσκου συνοδεύεται από ένα bonus cd από μια live εμφάνιση του σχήματος το καλοκαίρι του 2009 και ανέρχεται στα 73 λεπτά! Αξίζει δηλαδή τον οβολό μας. Για να συνοψίσω (επιτέλους), ότι αγαπάτε και ότι μισείτε από τον Axel Rudi Pell βρίσκεται στο “The Crest”. Οι fans οφείλουν να το αποκτήσουν, ενώ οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να του δώσουν μια ευκαιρία. Εδώ δίνουμε σε άλλους και άλλους…
613 
