Το να προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς από το τετριμμένο female fronted, θέλοντας να πας τη symphonic χροιά σου σε άλλο επίπεδο, δεν είναι καθόλου εύκολο.
Οι Ravenia είπαν να το δοκιμάσουν και το αποτέλεσμα δεν αλλάζει το ρου του είδους, αλλά σίγουρα αποδίδει καρπούς.
Η βασική ηχητική δομή κινείται περισσότερο στη soundtrackική εξέλιξη της εκάστοτε σύνθεσης, δίνοντας αρκετό χώρο στα ορχηστρικά μέρη ώστε να αναπνέουν, δίχως να τα καπελώνουν οι ερμηνείες της Armi Paivinen, η οποία φροντίζει να είναι διακριτική και να μην υπερβάλλει φωνητικά. Έτσι λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να συντροφεύσει στο background από ταινίες και σειρές, έως λογής RPG παιχνίδια.
Η ατμόσφαιρα του album είναι πραγματικά εντυπωσιακή με τα κλασσικότροπα στοιχεία να χρωματίζουν τον αέρα κι ορισμένες στιγμές τους να κερδίζουν την παράσταση. Ίσως κι αυτό είναι το μόνο “μειονέκτημα” των Ravenia… Στην προσπάθεια εμβάθυνσης του symphonic στοιχείου, το έκαναν να υπερτερεί, κάτι που ενδεχομένως να ξενίσει κάποιους, μιας κι ενίοτε η ηχητική ισορροπία κλονίζεται. Προσωπικά, δε με χάλασε καθόλου πάντως. Καλά τα solo και τα πληκτράκια, αλλά άλλη γλύκα
Το “Beyond the Walls of Death” είναι ταξιδιάρικο και μπορεί να μην πηγαίνει σε άλλο επίπεδο το είδος, αλλά σίγουρα το κινεί σε έναν διαφορετικό κι άκρως ενδιαφέρον άξονα. Ιδανικό δισκάκι για όσους βαρέθηκαν το αναμασημένο female fronted κι αρέσκονται σε κλασσικής φύσης ακούσματα.
552 
