Μητέρα; Να σε ρωτήσω, εσύ που μεγάλωσες τρία παιδιά, θα ξέρεις να μου πεις…
Θυμάσαι ένα πανί που έγραφε πάνω με στυλό σε Γραμμική Α’ “Flots Till Death”; Θέλω να το τυλίξω στο κεφάλι μου σαν τον Ντάνιελ Σαν. Τι θα πει γιατί; Οι Flotsam And Jetsam έβγαλαν νέο δίσκο και έχω την ευχαρίστηση να γράψω δυο λόγια γι’ αυτόν.
Για να ακριβολογήσω δε από την αρχή, νέα δισκάρα. Μια ανέλπιστη και πρωτοκλασάτη επιστροφή. Σε εντελώς άλλο ύφος σε σχέση με το προ τριετίας και επίσης υπέροχο “Ugly Noise”, οι Flots επανέρχονται σε πολύ δυναμικές μεθόδους thrashοποιημένου metal, κάτι που είχαν να κάνουν καιρό με τέτοια σφοδρότητα, αφήνοντας τις ευαίσθητες πτυχές της μουσικής τους για λίγο στην άκρη. Το “Flotsam And Jetsam” έχει διακριτές συνιστώσες. Δύναμη και λυρισμός.
Αριστουργηματικό speed metal στα “Life Is A Mess”, “Taser” και “L.O.T.D.”, περίλαμπρες στιγμές γρήγορου, τεχνικού, παντοδύναμου Flotsam thrash, έξοχο το “πόσο πιο καθαρά να σου το θέσω;” “Iron Maiden” (τραγούδι που κινείται μάλλον προς το πρόσφατο “εγώ” των Maiden, τουλάχιστον στις μελωδικές γραμμές και στα solo του), το pure US power metal καταβολών “Verge Of Tragedy” (που ίσως και να σου έλεγα ότι θυμίζει Nevermore αν πρώτοι οι Nevermore δεν εφήρμοζαν τεχνοτροπίες της εκλεπτυσμένης περιόδου των Flotsam, των “High” και “Unnatural Selection” album, εκείνων δηλαδή που απομάκρυναν όλους τους επιφανειακούς / προσωρινούς – λόγω του Newstedικού παρελθόντος – “οπαδούς”, όχι φίλους της μπάντας), τα “σαν να ακούω Armored Saint”, “Time To Go” και “Smoking Gun” (μετά από 30 χρόνια, είναι τουλάχιστον απολαυστικό να βλέπεις τις επιδράσεις μιας όχι και τόσο δημοφιλούς μπάντας όπως οι Saints στα σύγχρονα δρώμενα, ακόμη κι αν παρουσιάζονται μέσω της δουλειάς μιας συνομήλικής της – ορατό φαινόμενο επίσης και στην τελευταία δουλειά των Anthrax) και το έπος “Forbidden Territories” που κλείνει τον πολύ όμορφο αυτόν δίσκο.
Τα μέλη της μπάντας αριστεύουν στους ρόλους τους. Φοβερός ο Eric A.K., όσο μεγαλώνει, η φωνή του γίνεται δυνατότερη, σαφέστατος συναισθηματικά και ασυναγώνιστος στους ελιγμούς που επιχειρεί, δίνοντας μια πρωτόγνωρη θεατρική πινελιά στην βιρτουοζική φύση του album. Όσο για την ομάδα που τον πλαισιώνει, πέρα από τα καταπληκτικά μελωδικά solos που κλέβουν την παράσταση σε κάθε σύνθεση, οι κιθαρίστες Michael Gilbert και Steve Conley σκορπούν μια πληθώρα τεχνικότατων riffs, ενισχυμένης μουσικής φρασεολογίας και σε συνδυασμό με το εξωγήινο παίξιμο των Jason Bittner (drums) και Michael Spencer (μπάσο) το συνολικό αποτέλεσμα που διαχέεται από τα ηχεία φτάνει σε απολαυστικά ποιοτικώς επίπεδα – φοβερός ήχος από τον Chris Collier (Prong). Το album ρέει σαν ανακουφιστική after beer διούρηση.
Το φερώνυμο (13ο) album των Flotsam And Jetsam, είναι μια αξιοπρεπέστατη πρόταση από ένα δικαίως αναγορευμένο θρυλικό σχήμα που επέστρεψε στα γκαζάτα λημέρια του. Περιέχει εξαιρετικό υλικό, πιασάρικο, σκληρότατο στην παρουσίαση, γλυκύτατο μελωδικά και απολύτως τίμιο, σεβάσμια κοιτώντας το ένδοξο καλλιτεχνικό παρελθόν των μελών που στελεχώνουν αυτήν την μπαντάρα. Με την κατάληξη -ρα, πολλαπλώς τεκμηριωμένη. Υπόκλισις.
845 
