Πιστοί στο ραντεβού τους (και δημιουργικότατοι όπως αποδεικνύεται) οι σουηδοί παλαιοροκάδες Magnolia, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μετά τα επίσης πολύ καλά “Svarta Sagor” και “Tank Sjalv”, επανέρχονται με ένα ακόμη album (έκτο στη δισκογραφική τους ιστορία), το “Pa Djupt Vatten”, συμπληρώνοντας μια τριλογία που έχει να πεί πολλά και ενδιαφέροντα στους φίλους του πρωτογονικού hard rock.
Κατά τα γνωστά αλλά όχι στυγνώς επαναλαμβανόμενα, οι Magnolia του γυμνοκέφαλου Ronny Eriksson (μπασίστας, τραγουδιστής, σύζυγος της Λιβεράκου – σμουτς μανάρι μου – η οποία και έχει αναλάβει τη φωτογραφική κάλυψη ενός καλαίσθητου εικαστικώς album) προσφέρουν αφειδώς μελωδικό και σχετικά ζωηρό early to mid ’70s hard rock, φυσικά στη γλώσσα που για να τη μιλήσεις γδέρνεται η λαρυγγική κοιλότητά σου. Με όμορφα, γλυκά riffs, Bonhamικό drumming και μια ζόρικη, bluesy φωνητική έκφραση από τον Eriksson.
Ήχος λαμπάτος, πλήρως αναλογικός και άμεσα παραπέμπων στις ηχητικές σταθερές κυρίως της βρετανικής power blues εποχής του rock (αν και εκτός από τις Gallagherικές οδούς που εξερευνά το trio, δεν παύει να κρατά στα χέρια του πολλά “σχέδια” του Hendrix εν είδει μπούσουλα), κάποια πολύ καλά τραγούδια (χωρίς διαφορές υστέρησης συνολικά) όπως το “Astronaut”, το “Ensamvarg”, το Sabbathικό κι εμπνευσμένα ψυχεδελικό “Kan du Forlata Mig” (και σ’ αυτό το σημείο ας αναφωνήσω στρεφόμενος εις τον Ουρανό “τι στον πέοντα λένε, μα πως συνεννοούνται ρε φίλε, γλώσσα είναι αυτή; Λες και μου έχει καθίσει λέπι στον οισοφάγο, αμάν πια!), το Zeppelinικό “Lilla Vannen”, άψογη απόδοση από τους Erikkson, Jonas Andersson (κιθάρες) και Niklas Bergsland (drums) και ως αποτέλεσμα, παρελθοντολάγνα, εξαιρετικώς υδρόφιλη αισθητικώς, γρετζάτη μουσική.
Οι άνθρωποι ζουν και αναπνέουν για παλιατζούρες, είναι φανερό αυτό σε κάθε δευτερόλεπτο, αλλά από τη στιγμή που αυτό που κάνουν, το κάνουν άριστα, δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να μην το προτείνω σε οποιονδήποτε, αν και σίγουρα οι εκτιμητές αυτής της μουσικής θα είναι σε ηλικιακό επίπεδο τέτοιο που θα έχουν προλάβει τον Μιχαλάκη τον Τζάκσον, μαύρο. Το “Pa Djupt Vatten” είναι ένα εξαιρετικό album στο είδος του και όσοι δεν χαλιούνται με αλλόγλωσσα (πλην της φυσικής γλώσσας του rock εννοείται) ακούσματα, θα γουστάρουν πολύ. Ελενίτσα μου, τα δέοντα και να πίνεις το γάλα σου!
https://soundcloud.com/transubstans-records/magnolia-ensamvarg
560 
