O Paul Daniel Frehley γεννήθηκε πριν από 64 χρόνια σε μια κακόφημη περιοχή του Bronx και γρήγορα αντιμετώπισε τη μουσική σαν ένα εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή.
Έχοντας την ικανότητα να σπάει τον πάγο με το αντίθετο φύλο προβιβάστηκε από τους φίλους σε “Ace”. Από το 1982, όταν κι αποχώρησε από τους Kiss, και σε όλη τη διάρκεια της προσωπικής καριέρας του εδραιώθηκε εκτός από διασκεδαστής και σαν επιδέξιος “διασκευαστής” που είχε το χάρισμα να οικειοποιείται τα τραγούδια που διάλεγε κάθε φορά. Ακόμα και στο πιο πρόσφατο στούντιο άλμπουμ του, το “Space Invader”, που θεωρήθηκε από πολλούς ίσως η κορυφαία του δουλειά, δεν εγκατέλειψε την προσφιλή του συνήθεια με το “The Jocker” του Steve Miller. Φέτος έφτασε η στιγμή να αποκαλύψει τις πηγές και μουσικές του επιδράσεις με ένα δίσκο αμιγώς “διασκευαστικό” που, χωρίς να αποτελεί πια έκπληξη, χαρακτηρίζεται τελικά από αυτήν τη δύναμη οικειοποίησης των τραγουδιών.
Από το σχεδόν υμνικό “White room” των Cream που ανοίγει ιδανικά το μενού, η αυτοπεποίθηση του “Space Ace” υπόσχεται , πέρα από την ένταση και την ενέργεια, την ομοιογένεια στην απαιτητική διαδρομή. Υπάρχουν βέβαια και οι συνδρομές εξαιρετικών καλεσμένων που προσθέτουν ταλέντο και ενδιαφέρον. Ο κιθαρίστας του Rob Zombie, John 5 συνδράμει στο κλασσικό “Spanish castle magic” του Hedrix και στη μεταλλική απόδοση του “Parasite” των Kiss. O Mike Mc Cready των Pearl Jam εμφανίζεται στο πρώτο τραγούδι που έγραψε ο Ace με τους Kiss κι αυτό που ερμηνεύει τόσες φορές ζωντανά και μετά τη φυγή του, το “Cold Gin”.
O πολύς Slash αναβιώνει μαζί του το “Emerald” των Thin Lizzy που πραγματικά είναι σχεδόν απίθανο να ακουστεί άσχημο ή ανέμπνευστο, αρκεί να του δώσεις λίγη ψυχή κι εδώ υπάρχει αρκετή από αυτή. Η Lita Ford θα προσθέσει λίγα λάγνα φωνητικά στο “Wild thing” των The Troggs, χωρίς όμως να καταφέρει να αφαιρέσει και αδυναμίες από μάλλον μια μέτρια απόδοση. Ο session ντράμερ και τραγουδιστής Scot Coogan θα κολυμπήσει στα βαθιά με το “Bring it home” από το δεύτερο άλμπουμ των Led Zeppelin και θα επιπλεύσει και με τις δύο ιδιότητες. Μεγάλες στιγμές για τους φίλους των Kiss στο “Fire and water” των Free, με τον Αce να ενώνει και πάλι τις δυνάμεις του με τον Paul Stanley για πρώτη φορά από το reunion των Kiss στο “Psycho circus”… μια από τις δυνατότερες στιγμές του δίσκου με την ασυνήθιστη ερμηνεία του Stanley να ξεχωρίζει. Το “Till the end of the day” των Kinks είναι πιθανά το πιο μακρινό και ξένο εγχείρημα όλης της απόπειρας και θα μπορούσε να λείπει από τη συλλογή.
Το τελευταίο τραγούδι του “Origins Vol.1” είναι σίγουρα και η πιο παράξενη επιλογή: το “Rock’ n ‘ Roll Hell” από το “Creatures Of The Night”, το τελευταίο άλμπουμ του Ace πριν αποχωρήσει από τους Kiss. Εμφανίζεται στο εξώφυλλο και στα credits αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει παίξει και δεν έχει γράψει ούτε νότα στον δίσκο. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει γραφτεί από τους Gene Simmons- Bryan Adams- Jim Vallance… O Ace, σε μια περίεργη αργοπορημένη εκδίκηση αποκαθιστά την απουσία του και με την δική του εκδοχή στον σχεδόν επικό επίλογο ικανοποιεί τη φαντασίωση όσων οπαδών τον ήθελαν τότε ακόμα ενεργό.
Το “Vol. 1” πίσω από το “Origins” υποδηλώνει πως θα έχουμε συνέχεια…
558 
