Οι συμπαθείς Nemesea επανέρχονται ύστερα από πενταετή απουσία, βαδίζοντας στο ίδιο electro-female fronted metal πλαίσιο.
Σαφέστατα πιο κατασταλαγμένοι σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, με όμορφες συνθέσεις, αλλά και με το ίδιο πρόβλημα: δεν έχουν αρκετή metal στόφα για να τους κατατάξεις στην ίδια κατηγορία με τις female fronted μπάντες του είδους και παράλληλα δεν είναι όσο εύπεπτοι θα ήθελε ο μέσος εκκολαπτόμενος rock ακροατής. Έτσι, το “Uprise”, μένει σε μια ενδιάμεση κατάσταση που δεν ευχαριστεί πλήρως κανέναν, ασχέτως αν διαθέτει όμορφες στιγμές κι ωραίες ερμηνείες από την Manda Ophuis.
Σε κάποια σημεία μοιάζουν με Evanescence, σε άλλα με Within Temptation, αλλά η γενική απόρροια είναι αρκετά pop. Το καλό είναι πως ο δίσκος ακούγεται πολύ ευχάριστα και δεν κουράζει. Στον αντίποδα, η έλλειψη ουσιαστικού νεύρου και η νωχελικότητα ορισμένων συνθέσεων, αφήνει μετέωρο τον ακροατή.
Ιδέες καλές υπάρχουν, απλά η (από επιλογή) pop χροιά τους περιορίζει ενδεχομένως κάποια τραγούδια. Σε κάθε περίπτωση και παρότι δεν ξαφνιάζει, το “Uprise” αποτελεί την καλύτερη δουλειά της μπάντας μέχρι σήμερα.
861 
