Διανύοντας μια αρκετά μη-παραγωγική περίοδο, η οποία βασίζεται κυρίως σε remix πιο πρόσφατων δίσκων τους, το σχήμα από την Αμερική επανεκδίδει τα album που κυκλοφόρησε μέσω της A&M την περίοδο 1993-2001 και περιοδεύει παίζοντας υλικό μονάχα από αυτά.
Κι όταν έχεις να κάνεις με τα “Superjudge”, “Dopes to Infinity”, “Powertrip” και “God Says No”, είναι λογικό να προσελκύεις τόσο κόσμο στο Piraeus Academy, έστω και με τσιμπημένο εισιτήριο.
Οι Headquake αποτέλεσαν ωραιότατο ορεκτικό, με σύμμαχο τον καλό ήχο και την επαγγελματική στόφα που τους χαρακτήριζε σε όλο το 40λεπτο που βρέθηκαν πάνω στο stage. Desert rock καταστάσεις, με στιβαρό rhythm section που γέμιζε το χώρο και κέντριζε το ενδιαφέρον όσων δεν τους είχαν ξαναδεί, δίνοντας αφορμή για τις πρώτες μπίρες.
Εύλογα, την ώρα που βγήκαν (20:30), ο κόσμος ακόμη δεν είχε γεμίσει την αίθουσα, ενώ μπροστά στη σκηνή τα πράγματα ήταν αρκετά χαλαρά και τα πηγαδάκια αραιά. Αυτό δεν πτόησε βέβαια το συγκρότημα το οποίο απέσπασε με την αξία του στο τέλος το χειροκρότημα, φιλοξενώντας στη setlist του κομμάτια κι από τα δυο του album, ενώ έπαιξε κι ένα ακυκλοφόρητο.
Το ρολόι έδειξε 21:40 κι η ώρα των Monster Magnet έφτασε, με τον Dave Wyndorf και την παρέα του να ανεβαίνει στο σανίδι του Piraeus Academy.
Ιδανική αρχή με το “Crop Circle” κι ακόμη καλύτερη συνέχεια με το πολυαγαπημένο όλων “Powertrip” (αμφότερα από το “Powertrip” του 1998). Το τιτανοτεράστιο “Melt” (μέσα από το “God Says No” του 2001) παίρνει τα ηνία και τραντάζει ολόκληρο το συναυλιακό χώρο. Η βραδιά ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς.
Βουτιά στο παρελθόν στην πορεία, με τέσσερα από τα πέντε επόμενα κομμάτια να προέρχονται από το “Superjudge” του 1993 (“Twin Earth”, “Dinosaur Vacuum”, “Cage Around the Sun” και το ομώνυμο) κι ένα από το “Dopes to Infinity” του 1995 (“Look to Your Orb for the Warning”). Κάπου εκεί έπεσε και λίγο ο ρυθμός στο κοινό, το οποίο παρότι ενθουσιάστηκε με το “Superjudge”, έδειξε νωχελικό στο “Twin Earth”, όπως και στο “Dinosaur Vacuum” (κατά τη διάρκεια του οποίου ακούσαμε και μερικές νότες από το “Brainstorm” των Hawkwind).
Επιστροφή στις “Powertrip” εποχές με το “Tractor” (το οποίο παρεμπιπτόντως υπήρχε σε άλλη -πιο βρώμικη- εκδοχή και στο ομώνυμο EP της μπάντας, το 1990), το οποίο ξύπνησε εκ νέου το πλήθος, ενώ ο ογκόλιθος “Dopes to Infinity” παίρνει τη σκυτάλη και το αξεπέραστο riff του σείει το Piraeus Academy, σκορπώντας headbanging και χαμόγελα.
Το, από κάθε άποψη αναμενόμενο, “Space Lord” προκάλεσε πανικό κι οδήγησε στο ολιγόλεπτο διάλειμμα πριν το encore, του οποίου την έναρξη, προς μεγάλη έκπληξη πολλών, σήμανε το “I Want More”, το bonus track της βρετανικής έκδοσης του “God Says No”. Πέραν του ότι αρκετοί παρευρισκόμενοι δεν το είχαν ξανακούσει (παρότι είχε συμπεριληφθεί και στο “Greatest Hits” τους, του 2003), η αλήθεια είναι πως στη θέση του θα ήταν προτιμότερη οποιαδήποτε άλλη σύνθεση του εν λόγω δίσκου, ο οποίος εν τέλει περιορίστηκε μονάχα σε αυτό και στο προαναφερθέν “Melt”.
“Face Down” αμέσως μετά, από το “Superjudge” κι αυτό, κάνοντας σαφές πως οι Monster Magnet ήθελαν να ανακατέψουν την τράπουλα και να μη βασιστούν στα πιο κλασικά τους τραγούδια. Εδώ και καιρό άλλωστε, ο Dave Wyndorf, έχει δείξει τις παρελθοντολαγνικές τάσεις του, οπότε η ύπαρξη περισσότερων κομματιών από το “Superjudge” είναι δικαιολογημένη, αν και “ρίχνει” στο δια ταύτα τα υπόλοιπα τρία album στα οποία βασίζεται η περιοδεία.
Το live κλείνει σαφώς με τον ύμνο “Negasonic Teenage Warhead”, αφήνοντας σε γενικές γραμμές μια γλυκιά γεύση. Από τη μια είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τραγούδια από την καλύτερη περίοδο της μπάντας, από την άλλη όμως η εμμονή του Dave Wyndorf στα “παλιά”, αποποιούμενος της εμπορικής (τρόπον τινά) χροιάς των Monster Magnet, περιόρισε τις επιλογές στο setlist, το οποίο, κακά τα ψέματα, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι χρονικά μεγαλύτερο, μιας και μετά βίας έφτασε τη μιάμιση ώρα.
Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα συγκρότημα που ήταν, είναι και θα είναι μέσα στα αγαπημένα του ελληνικού κοινού κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξουν τυχόν παράπονα για τις επιλογές κομματιών, ενώ είναι αδιανόητο να ζητάμε κάτι παραπάνω από έναν Wyndorf που κοντεύει τα 60 και πάνω στη σκηνή μεταμορφώνεται σε έφηβο rockstar, με ενέργεια που θα ζήλευαν πολλοί frontmen, με τα μισά του χρόνια.
Τους Monster Magnet τους έχω δει ουκ ολίγες φορές κι αυτή τους η συναυλία ήταν από τις πιο καλές επί ελληνικού εδάφους. Όπως ορθά είπε και μια φίλη, “αξιοπρεπέστατη εμφάνιση, από κάθε άποψη”.
Monster Magnet setlist
Crop Circle
Powertrip
Melt
Superjudge
Twin Earth
Look to Your Orb for the Warning
Dinosaur Vacuum
Cage Around the Sun
Tractor
Dopes to Infinity
Space Lord
I Want More
Face Down
Negasonic Teenage Warhead
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
599 
