Το συγκρότημα που αυτή τη φορά φιλοξενείται στα Monuments με το δεύτερο άλμπουμ της δισκογραφίας του είναι πραγματικά κάτι το ξεχωριστό. Δεν είναι μόνο η μουσική τους η οποία είναι και ο βασικός λόγος της αναφοράς τους σε τούτη τη στήλη, είναι και ολόκληρη η πορεία τους στο Metal στερέωμα η οποία αποτυπώνεται σε μια ιστορία σχεδόν τραγική που όμως η προσεκτική της μελέτη διδάσκει πράγματι πολλά και εξηγεί εν τέλη γιατί οι Cirith Ungol είναι κάτι το πολύ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ για πολλούς από εμάς.
Η ιστορία του σχήματος ξεκινάει από το 1969 στη Ventura της California όταν ο Robert Garven (τύμπανα), ο Jerry Fogle (κιθάρα) και ο κιθαρίστας Greg Lindstrom (κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα) ξεκινούν να παίζουν μαζί κάτω από το όνομα Titanic. Χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια (1972) για να αλλάξει η μπάντα όνομα και να προσανατολιστεί σε ένα περισσότερο Hard Rock στυλ διασκευάζοντας μπάντες όπως Budgie, Thin Lizzy κ.α. Το καινούριο όνομα της μπάντας παρμένο από το έπος Lord Of The Rings του Βρετανού John Ronald Reuel Tolkien (1892-1973) δεν είναι άλλο από το Cirith Ungol. Cirith Ungol (το οποίο μεταφράζεται και σαν «το πέρασμα της αράχνης») ήταν το κάστρο της φωτιάς στο οποίο βρίσκονταν το κλουβί της αράχνης Shalob, η οποία προσπάθησε να εξολοθρεύσει τον Φρόντο Μπάκινς και την ομάδα του λίγο πριν την τελική καταστροφή του δαχτυλιδιού γύρω από το οποίο πραγματεύεται ένα ολόκληρο έπος φανταστικής λογοτεχνίας. Για περισσότερα ανατρέξτε στη τριλογία βιβλίων Lord Of The Rings η οποία θεωρείται κλασική στο είδος της.
Το line up γίνεται ακόμα πληρέστερο το 1975 με την προσθήκη του τραγουδιστή Ptery Dactyl (γνωστός επίσης και σαν Neal Beattie). Από το 1977 και μετά όμως η μπάντα αρχίζει να γράφει και να ηχογραφεί με τη μορφή demos το υλικό το οποίο θα αποτελέσει τη βάση για το ντεμπούτο άλμπουμ τους Frost And Fire του 1980. Στην μπάντα έχει προστεθεί ήδη ο μπασίστας Michael “Flint” Vujea ενώ τη θέση του τραγουδιστή έχει πάρει ο άνθρωπος του οποίου η φωνή θα γίνει σήμα κατατεθέν των Cirith Ungol: ο περιβόητος Tim Baker.
Οι βάσεις για τον ήχο των Cirith Ungol μπαίνουν ήδη από το παρθενικό τους Frost And Fire άλμπουμ του 1980 το οποίο κυκλοφορούν στην δική τους Liquid Flame Records. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος απέσπασε αρκετές αρνητικές κριτικές εκείνη την εποχή παρόλα αυτά η πρώτη κοπή έγινε πολύ γρήγορα sold out γεγονός που οδήγησε την μπάντα να επανακυκλοφορήσει τον δίσκο ένα χρόνο αργότερα μέσω της Enigma Records. Οι ομιχλώδης, σχεδόν στοιχειωμένες συνθέσεις της μπάντας κουβαλούν επάνω τους κάτι το μυστηριώδες. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από το πρωτόλειο riffing σε συνδυασμό με τα κιθαριστικά σόλο που σε μαγνητίζουν με έναν περίεργο τρόπο αλλά και τα φωνητικά του Tim Baker ο οποίος κερδίζει άνετα τον τίτλο του πλέον χαρακτηριστικού τραγουδιστή με την ποιο περίεργη χροιά και την ποιο σαλταρισμένη ερμηνεία σε ολόκληρο το Heavy Metal. Τη φωνή και την ερμηνεία αυτού του ανθρώπου μόνο να την αποθεώσεις ή να την μισήσεις ολοκληρωτικά μπορείς. Μέση οδός δεν υπάρχει. Το ανεπανάληπτο εξώφυλλο του μεγάλου Michael Whelan απεικονίζει τον Elric του Melniboné –κεντρικό ήρωα της ομώνυμης σειράς επικής λογοτεχνίας του μέγιστου Βρετανού συγγραφέα Michael Moorcock- να κρατάει το μαύρο σπαθί της Καταιγίδας. Όσοι έχουν διαβάσει τις ιστορίες του Elric αλλά και έχουν ακούσει και τη μουσική των Cirith Ungol σίγουρα συμφωνούν πως δεν θα μπορούσε να επιλεγεί καταλληλότερος ήρωας για το εξώφυλλο όχι μόνο του πρώτου μα και όλων των δίσκων της μπάντας. Η τραγική φύση του αντί-ήρωα Elric δένει απόλυτα με τα ομιχλώδη ηχοτοπία των Cirith Ungol των οποίων οι στίχοι πολλές φορές έχουν άμεσες ή έμμεσες αναφορές στις ιστορίες του.
Με τον πρώτο δίσκο το νερό είχε μπει στο αυλάκι, η μπάντα συνεχίζει να συνθέτει υλικό βάζοντας τις βάσεις για τα μεγαλεία που θα ακολουθήσουν. Στα τέλη του 1982 ο κιθαρίστας Greg Lindstrom αποχωρεί από την μπάντα λόγο μουσικών διαφορών. Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να δώσει μια ποιο εμπορική κατεύθυνση στον ήχο των Cirith Ungol κάτι που έτσι και αλλιώς δεν κόλλαγε με την ιδιοσυγκρασία της μπάντας. Παρότι αποχώρησε δεν σταμάτησε ποτέ να είναι υποστηρικτής τους, κάποιες από τις συνθέσεις του μάλιστα εμφανίστηκαν και στον δεύτερο μεγάλο δίσκο της μπάντας ο οποίος είναι και το βασικό θέμα του παρών κειμένου. Μιλάμε φυσικά για το King Of The Dead. Το πρώτο από τα καινούρια κομμάτια της μπάντας που βλέπει το φως της ημέρας ήταν το Death Of The Sun, κομμάτι με το οποίο συμμετείχαν στην θρυλική πρώτη Metal Massacre συλλογή, η οποία κυκλοφόρησε το 1982 και ήταν η παρθενική κυκλοφορία της Metal Blade Records του Brian Slagel. Μέσα από τα διάφορα νούμερα της συγκεκριμένης συλλογής ακούστηκαν για πρώτη φορά από ένα ευρύτερο κοινό ονόματα που έγιναν αρκετά μεγάλα στο χώρο του Heavy Metal. Για την ιστορία αναφέρεται πως οι Metallica (με το κομμάτι τους Hit The Lights) ήταν μια από τις ελπιδοφόρες ανυπόγραφες τότε μπάντες που βρήκαν φιλοξενία στην πρώτη Metal Massacre μαζί με τους Cirith Ungol.
Ιούλης 1984. Το δεύτερο άλμπουμ των Cirith Ungol κυκλοφορεί μέσω της Enigma Records και έχει τον τίτλο King Of The Dead. Το license για την Ευρωπαϊκή αγορά δόθηκε στην Roadrunner Records και έτσι το άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Ευρώπη από την συγκεκριμένη εταιρία. Η μπάντα παρουσιάζεται εδώ σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με ντεμπούτο της. Ο δίσκος είναι πραγματικό σημείο αναφοράς, μια μεγαλειώδης μίξη επικού, Heavy και Doom Metal μπολιασμένου με το προσωπικό μουσικό στίγμα της μπάντας η οποία διαπρέπει συνθετικά. Παρόλο που διαθέτουν πλέον μονάχα έναν κιθαρίστα στην σύνθεση τους ακούγονται πολύ περισσότερο συμπαγείς, δεμένοι και ακόμα βαρύτεροι γεγονός που φυσικά οφείλεται και στο σφιχτοδεμένο rhythm section επάνω στο οποίο χτίζονται όλα τα κομμάτια. Ο Tim Baker έχει εντρυφήσει ακόμα βαθύτερα στο ιδιαίτερο στυλ του μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το εύρος της φωνής του και καλλιεργώντας μια χαρακτηριστική, μαύρη και σχεδόν σαρκαστική εκφραστικότητα η οποία κοσμεί κάθε ερμηνευτική του στιγμή.
Η βελόνα αγγίζει την πρώτη πλευρά του βινυλίου και το Atom Smasher ξεχύνεται με το τεραστίων διαστάσεων εισαγωγικό του riff και τον Tim Baker να σαρκάζει Welcome To The brave New World, The Future Is Here Or Haven’t You heard? Ρυθμικά κοψίματα, εύστοχες γέφυρες και ευρηματικά σόλο συμπληρώνουν το κομμάτι. Πριν ο ακροατής προλάβει να πάρει έστω μια μικρή ανάσα τον υποδέχεται το Black Machine με ακόμα ένα χαρακτηριστικό εναρκτήριο riff και έναν Tim Baker να ουρλιάζει στην κυριολεξία Come On Let’s Ride The Black Machine. Το απόλυτο μαύρο ξεχύνεται από τα δυσοίωνα στιχουργικά τοπία που δημιουργούνται με το κομμάτι αυτό με την ολοκληρωτική καταδίκη να είναι η μόνη κατάληξη και μάλιστα να αποδίδεται εντελώς σαρκαστικά με τους στίχους A Quick Escape – Your One Desire, Your Burning Soul – Our One Desire που τοποθετούνται με μαεστρία αντίστοιχα στο τέλος του πρώτου και δεύτερου κουπλέ. Το διάρκειας επτά λεπτών (και κάτι ψιλά) Master Of The Pit ακολουθεί και δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή του στη συγκεκριμένη θέση του τρίτου κομματιού μιας και από το ύφος του γίνεται φανερό ότι προετοιμάζει σταδιακά τον ακροατή για το ομώνυμο αριστούργημα που θα ακολουθήσει, αργόσυρτη επιβλητική εισαγωγή, mid tempo κουπλέ, μυστηριώδη σόλο και το μεγάλο ξέσπασμα που αφυπνίζει τον ακροατή λίγο πριν το τέλος του κομματιού. Δώστε βάση στον απόλυτο συγχρονισμό τύμπανων και κιθάρας καθώς μοιράζονται το ίδιο μουσικό θέμα στα τελευταία 22 δευτερόλεπτα του κομματιού και εντοπίστε τις στιχουργικές αναφορές στον Elric. Το έδαφος έχει ήδη προετοιμαστεί και ο ακροατής είναι έτοιμος να δεχτεί ένα από τα ποιο μεγαλειώδη, επιβλητικά, μυστηριακά, δυσοίωνα, νεκρικά κομμάτια που έχουν γραφτεί σε ολόκληρο το Heavy Metal. Η εισαγωγή του King Of The Dead έχει ήδη ξεκινήσει και τα πρώτα κύματα ανατριχίλας διαπερνούν το σώμα…. Για το πρώτο περίπου ενάμισι λεπτό το επιβλητικό μπάσο έχει τον πρωτείων ρόλο σε ένα καταδικαστικό και πομπώδες εισαγωγικό ρυθμικό θέμα συνοδευόμενο από τις κιθάρες οι μελωδίες των οποίων έχουν σχεδόν αφηγηματικό χαρακτήρα παίρνοντας σάρκα και οστά προκειμένου να αποτυπώσουν με νότες μια μακάβρια ιστορία. Οι μελωδίες μιλάνε στον ακροατή και αυτό δεν συμβαίνει μονάχα εδώ μα σε ολόκληρο το κομμάτι και κατ επέκταση σε ολόκληρο το άλμπουμ. Για το επόμενο ένα περίπου λεπτό η ταχύτητα ανεβαίνει λίγο δίνοντας χώρο σε ένα ακόμα ομιχλώδες θέμα με θαυμάσιες διπλές κιθάρες να εξαπλωθεί. Κατόπιν τα πάντα καταπλακώνονται από το βασικό riff του κομματιού για το οποίο μια και μόνο μια συνώνυμη λέξη μπορώ να βρω: καταδίκη. Τα σπηλαιώδη φωνητικά του Baker βρίσκουν γόνιμο έδαφος και απλά μα πολύ απλά σου παγώνουν το αίμα…. Thunder Howls, The King Will Rise Again, The Time Has Come To Pay For All Your Sins, Silence Shattered By His Gasping Cries, His Savage Touch Will End Your World Of LIES. Ο εφιάλτης αποκτά σάρκα και οστά, το υπόγειο Αρχαίο Κακό βγαίνει από την κρύπτη του και ο μύστης Tim Baker το επικαλείται ουρλιάζοντας Crown Upon Its Head King Of All The Dead, αποκαλύπτοντας με τρόπο που προκαλεί σαστιμάρα την έκταση και τις αρετές της φωνής του. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν ξανά λίγο πριν το τέλος του κομματιού. Αγαπητέ ακροατή μόλις έζησες μια άκρως μυσταγωγική και μεταλλική εμπειρία.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινάει με το καταιγιστικό Death Of The Sun, ένα από τα γρηγορότερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι Cirith Ungol ενώ ακολουθεί το ποιο μυστηριακό κομμάτι του δίσκου που δεν είναι άλλο από το The Finger Of Scorn, ακόμα ένα μεγλειώδες κομμάτι που χαρακτηρίζεται την εκπληκτική ακουστική εισαγωγή του, τα σκελετωμένα κιθαριστικά θέματα και τα σπηλαιώδη (και εδώ) φωνητικά του Tim Baker. Το Κακό που σέρνεται στους αιώνες της ύπαρξης μας και μοιραία θα μα οδηγήσει στο απόλυτο τέλος, βρίσκει σημεία αναφοράς στους στίχους και αυτού του Cirith Ungol κομματιού. Στη συνέχεια ακολουθεί η απόδοση από τους Cirith Ungol της Toccata In Dm του μεγάλου Γερμανού συνθέτη Johann Sebastian Bach (1685-1750), γεγονός που μαρτυρά το πόσο άρτια καταρτισμένη ήταν και σε εκτελεστικό βαθμό η μπάντα. Ο επίλογος του δίσκου ανήκει στο ομώνυμο κομμάτι το οποίο οδηγεί τον ακροατή κατευθείαν μέσα στον πύργο της φωτιάς. Αργή επιβλητική εισαγωγή, αγωνιώδης κουπλέ καταδικαστικό ρεφρέν και ένα πομπώδες φινάλε που σφραγίζει το τέλος του κομματιού και του δίσκου. Από τα δυνατότερα σημεία του συγκεκριμένου τραγουδιού είναι για μια ακόμα φορά το αφηγηματικό σόλο και η μελωδία μετά από κάθε ρεφρέν, που αλληλοσυμπληρώνεται αρμονικά από κιθάρα και μπάσο.
Νιώθω ότι έχω γράψει ήδη πολλά χωρίς και ταυτόχρονα σαν να μην έχω καταφέρει να μεταφέρω στον αναγνώστη απολύτως τίποτα για αυτόν τον δίσκο. Μερικά πράγματα είναι δύσκολο να αποδοθούν με την μορφή λέξεων γιατί όπως έχω ξαναγράψει απλά βιώνονται και δεν περιγράφονται. Κρύβει πολλά μυστικά τούτο το άλμπουμ, μέσα στις δυσοίωνες φανταστικές (;) ιστορίες του… Το οκτάγωνο άστρο του χάους, ο πύργος της φωτιάς και το Κακό που σφραγίζει τη μοίρα μας, βρίσκονται όλα κρυμμένα μέσα στα αυλάκια του βινυλίου αυτού του έπους.
Το 1986 βρίσκει την μπάντα με συμβόλαιο στη Metal Blade και το One Foot In Hell άλμπουμ τους να φιγουράρει στα δισκοπωλεία. Το συμβόλαιο θα λυθεί σχετικά γρήγορα μιας και η Metal Blade δεν δίνει την απαιτούμενη υποστήριξη σε μια μπάντα που άξιζε πολλά. Ουσιαστικά από εκεί και μετά αρχίζει το να διαγράφεται σιγά σιγά η πορεία προς το τέλος. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου η μπάντα θα ψάξει για δεύτερο κιθαρίστα γεγονός που θα επηρεάσει πολύ αρνητικά τον Jerry Fogle ο οποίος νομίζοντας ότι δεν κάνει καλά την δουλειά του στο σχήμα, εγκαταλείπει. Δυστυχώς ο μετέπειτα θάνατος του Jerry Fogle (στις 20 Αυγούστου του 1998) αφήνει αυτήν την άδικη κατάσταση χωρίς διόρθωση. Το κλίμα στη μπάντα αρχίζει να γίνεται πολύ βαρύ και ο λόγος ότι παρά τις καλές κριτικές για τη μουσική τους ποτέ μέχρι στιγμής δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία να κάνουν ένα μεγάλο βήμα το οποίο θα τους οδηγήσει σε μια πιθανή μεγαλύτερη αναγνώριση ή θα τους βγάλει στο δρόμο περιοδεύοντας εκτός των στενών συνόρων της περιοχής τους. Δυστυχώς το γεγονός αυτό οφείλονταν πάντα στην κακή διαχείριση των εκάστοτε εταιριών οι οποίες άφηναν την μπάντα σε δεύτερη μοίρα. Το αποτέλεσμα ήταν η μπάντα να αναλαμβάνει πολλά πράγματα μόνη της (μικρές περιοδείες, προώθηση κτλ), γεγονός που έφερε τη φθορά σε οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο. Όλα αυτά έκαναν και τον μπασίστα Michael “Flint” Vujea να εγκαταλείψει τελικά την μπάντα λίγο μετά τον Jerry Fogle. Η ταφόπλακα μπήκε όταν τελικά υπέγραψαν στην Restless Records του Ron Goudie για να κυκλοφορήσουν το κύκνειο άσμα τους Paradise Lost. Ο τύπος κατακρεούργησε την ψυχολογία της μπάντας με συνεχόμενη πίεση και απειλές για την κατάργηση του συμβολαίου. Η μπάντα καταφέρνει να βρει αντικαταστάτες μουσικούς για να συμπληρώσει το ελλιπές line up στα πρόσωπα του μπασίστα Bob Warrenburg και του κιθαρίστα Joe Malatesta οι οποίοι θα τους εγκαταλείψουν στη μέση των ηχογραφήσεων (φανταστείτε τι ωραίο κλίμα θα υπήρχε), τελικά το άλμπουμ ολοκληρώνεται με τους Vernon Green στο μπάσο και Jim Barazza στην κιθάρα. Οι αναποδιές όμως δεν σταματούν εδώ μιας και ο αξιότιμος κύριος Ron Goudie που κάνει την παραγωγή σβήνει κατά λάθος ένα σημείο από το κομμάτι Paradise Lost το οποίο ήταν το καλύτερο σημείο του κομματιού κατά τη γνώμη της μπάντας. Οι αναποδιές δεν είχαν τελειωμό. Τελικά το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει το 1991 μόνο σε CD και κασέτα, η προώθηση για άλλη μια φορά ελλιπέστατη και αν να μην έφτανε αυτό ο Ron Goudie έχει κρατήσει μέχρι σήμερα τα δικαιώματα φρενάροντας κάθε πιθανή επανακυκλοφορία του δίσκου. Με αυτά και με αυτά η μπάντα διαλύεται οριστικά το 1992 με όλα τα μέλη της φανερά απογοητευμένα (και ιδιαίτερα τον ντράμερ και ιδρυτικό μέλος Robert Garven). Το 1995 θα βγει από την Old Metal ένα single με τίτλο I Am Alive περιέχοντας τα κομμάτια I Am Alive και Atom Smasher ζωντανά ηχογραφημένα. Το 2001 θα κυκλοφορήσει η διπλή συλλογή Servants Of Chaos (με αρκετό ακυκλοφόρητο και demo υλικό) από τη Metal Blade η οποία θα επανακυκλοφορήσει και όλα τα άλμπουμ της μπάντας σε CD (εκτός βέβαια του Paradise Lost).
Με επίκεντρο το άλμπουμ King Of The Dead λοιπόν έγινε μια σύντομη αναφορά μιας μπάντας η οποία με το ταλέντο και το σπαθί της κέρδισε μια θέση στο πάνθεον του Heavy Metal, αναγνωρίστηκε δε έστω και μετά θάνατον από μια μεγάλη και φανατική μερίδα οπαδών η οποίοι πίνουν νερό στο όνομα της. Έχοντας στο μυαλό μου τους κόπους, τις θυσίες και τις δυσκολίες που πέρασε αυτό το σχήμα προκείμενου να κρατήσει την φλόγα αναμμένη, αρνούμαι για μια ακόμα φορά να δω το Heavy Metal ως το ανώδυνο παιχνιδάκι το οποίο διασκεδάζει διάφορους εκεί έξω, αρνούμαι να αντιμετωπίσω το Heavy Metal με μερικά κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή που θα με γεμίσουν με αέρα κοπανιστό. Το Heavy Metal κατακτείται όπως όλα τα όμορφα πράγματα που είναι πάντα δύσκολα, δεν χαρίζεται. Για κάποιους αυτά είναι γραφικότητες, για κάποιους άλλους στάσεις ζωής.
Demons Circle The Smoky Skies, Your Fate Hangs Before You, On A Wheel Of Fire.
As You Stand Revealed To Satan’s Eye,
In Cirith Ungol, Tower Of Fire.
Χρήστος Παπαδάκης
Διαθέσιμες επίσημες εκδόσεις του King OF The Dead
Δίσκος βινύλιου – Enigma – ΗΠΑ – 1984 – E1089
Δίσκος βινύλιου – Roadrunner – Ευρώπη – 1984 – RR 9832
CD – Metal Blade – ΗΠΑ – 1999 – 14253 (Επανέκδοση)
Πρώτη έκδοση Ιούλης 1984.
Επανέκδοση One Way Records – Οκτώβρης 1985.
Επανέκδοση Metal Blade – Σεπτέμβρης 1999.
Επανέκδοση σε Picture LP από την Metal Blade το 2005.
610 
