Τέταρτο άλμπουμ για τους Καναδούς ηγέτες του occult rock, Blood Ceremony, κι ενώ φαινομενικά το στιλ παραμένει το ίδιο κάπου οι προσεκτικοί ακροατές θα αντιληφθούν κάποιες διαφορές.
Ενώ το άλμπουμ ξεκινά με το “The Devil’s Widow” στο κλασσικό 70s doom rock υφάκι που έχουμε συνηθίσει στη συνέχεια η ατμόσφαιρα μεταλλάσσεται, και τα πιο σκληρά proto-metal κομμάτια δίνουν ακόμα περισσότερο από παλιότερα τη θέση τους στην ψυχεδελική folk και prog, χωρίς όμως να ξεχνιέται εντελώς η πιο σκοτεινή πλευρά της μπάντας.
Η Alia O’Brien δίνει ακόμα μια φορά ρέστα, όχι μόνο στα φωνητικά αλλά και στο φλάουτο και τα πλήκτρα και στέλνει πολλές επίδοξες “ιέρειες του Σατανά” σπιτάκι τους για πρόβες, και οι “The Wicker Man” εμμονές της μπάντας γιγαντώνονται αφού πλέον η μουσική των Blood Ceremony δεν παραπέμπει τόσο σε σκοτεινά αγροτόσπιτα και επικλήσεις δαιμόνων όσο σε οργιαστικές παγανιστικές τελετές στην Αγγλική ύπαιθρο. Ενδεικτικά, το ομώνυμο κομμάτι είναι απλά κολλητικό, το “Half Moon Street” δίνει μαθήματα του τι είναι σωστός vintage ήχος, το “Flower Phantoms” βρωμάει 60s pop και το “Old Fires” ανεβάζει ξανά τους proto-metal τόνους έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, χωρίς τα υπόλοιπα κομμάτια να υστερούν στο ελάχιστο.
Η εξέλιξη στο “Lord of Misrule” μπορεί να είναι διακριτική αλλά είναι ουσιώδης, και σε συνδυασμό με το αδιαμφισβήτητο συνθετικό ταλέντο του γκρουπ επιβεβαιώνει την θέση τους ως ηγέτες της σκηνής τους.
Οι φίλοι του είδους σπεύσατε, η ικανοποίησή σας είναι εγγυημένη.
718 
